Сяргей Грахоўскі - Горад маладосці

Першага верасня над дахам школы ўзвіўся чырвоны сцяг, упершыню зазвінеў званок — зранку за парты селі дзеці будаўнікоў, a ўвечары — маладыя муляры i тынкоўшчыкі, шафёры i бетоншчыкі, тыя, хто будаваў школу сабе i сваім нашчадкам. У дзесятым класе вучыцца Каця Ніколіна. Пачатак навучальнага года супаў з вялікай радасцю ў яе жыцці — Кацю прынялі ў рады Камуністычнай партыі. У восьмы клас прыйшлі муляр нафтабуда, завочніца Мінскага энергетычнага тэхнікума Ліля Ашурак i работніца УНР-124 Рая Курыловіч, селі за парты вячэрняй школы Генадзь Быкаў i Мікола Маскевіч — больш за 300 юнакоў i дзяўчат вучацца цяпер у сваёй вячэрняй школе рабочай моладзі. Часам каля настаўніцкай можна сустрэць былых выпускніц Смалоўскай школы, выдатных тынкоўшчыц Галю Германтаву i Раю Бацінька. Цяпер яны, студэнткі-завочніцы Віцебскага педінстытута, прыйшлі на кансультацыю да сваіх будучых калег.

— Вось збудуем завод, закончым інстытут i прыйдзем настаўнічаць у гэтую школу. Тут жа ёсць частка i нашай працы,— гавораць студэнткі-тынкоўшчыцы.

...Вечарамі самы юны горад нашай рэспублікі заліты злектрычнымі агнямі. Ідуць заняткі ў школе, у кінатэатры дэманструецца новы фільм, у чырвоных кутках інтэрнатаў праводзяцца палітзапяткі. У рацыяналізатарскім бюро над чарцёжнымі сталамі схіліліся электраманцёр Лебедзеў i прараб Варашок — яны заканчваюць афармленне тэхнічнай дакументацыі на свае вынаходствы. У новых дамах іграюць баяны i гучаць суладныя песні — гэта брыгадзір тынкоўшчыкаў Мікола Завадскі, шафёр Iван Канапелька i асфальціроўшчык Міхась Лазуцкі спраўляюць наваселле.

A заўтра раніцою пачнецца новы працоўны дзень на новым рубяжы першай сямігодкі.

Hi ў аддзелах трэста, ні ва ўпраўленнях начальнікаў работ, ні ў брыгадах не любяць гаварыць аб зробленым. Яго кожны бачыць сам. Тут усе думаюць аб заўтрашнім i паслязаўтрашнім дні, складаюць планы i намячаюць перспектывы, а яны сапраўды велічныя. К канцу 1961 года першая чарга нафтаперапрацоўчага завода павінна даць прадукцыю. Тут жа, на тэрыторыі завода, будзе пабудавана магутная цеплавая электрастанцыя, створаны вялікі вучэбны камбінат. Скончаць яго сённяшнія будаўнікі i стануць спецыялістамі нафтавай прамысловасці. Яны зоймуць свае месцы каля складаных машын у будучых цэхах завода, што неўзабаве вырасце тут, на ўзбярэжжы Заходняй Дзвіны. Праз некалькі месяцаў ад станцыі Ксты ў малады Полацк прыйдуць першыя цягнікі з абсталяваннем для нафтавага завода Савецкай Беларусі. К вясне ўзнімуцца сцягі яшчэ над дзесяткам трохпавярховых дамоў рабочага гарадка, сотні сем'яў справяць наваселле. На ўзлессі, каля самай Дзвіны, з'явіцца яшчэ адна вуліца, забудаваная прыгожымі катэджамі для лепшых рабочых будоўлі, a імі стануць сотні сённяшніх, нікому яшчэ невядомых, хлапцоў i дзяўчат, чые працоўныя біяграфіі пачаліся год таму назад на калгасным ільнішчы, каля вёскі Слабада. Яны памножаць славу рабочага класа нашай краіны, славу народа — будаўніка камунізма.