Генрых Далідовіч - Пабуджаныя

Фрунзе запытаў позіркам: за што?

— Выходзіць, ёсць за што...— цвыкнуў Магілеўскі, трошкі скрывіўшы левую худую шчаку.— Але пачакай, раскажу ўсё па парадку. Спярша — пра Усерасійскую нараду Саветаў. На яе, як адчуваеш, з'ехаліся найбольш меншавікі i эсэры, дык рэй вялі яны. I прыгожа вяшчалі, i прынялі свае рэзалюцыі. A іменна: «абарончая» вайна, «пажаданне ўвесці васьмігадзінны рабочы дзень», «перадаць зямлю працоўнаму народу», «спыніць забастоўкі i стачкі, паколькі яны ўжо зрабілі сваё» i г. д. Выбралі прадстаўнікоў у Петраградскі Савет, зрабіўшы яго, такім чынам, цэнтральным органам Саветаў.

— Ну, a Ленін? — не выцерпеў Фрунзе.— Ён калі прыехаў?

— Трэцяга красавіка, на другі дзень вялікдзеня,— адказаў Магілеўскі.— Паколькі ён з таварышамі ехаў праз германскую зямлю i Швецыю, паколькі пайшлі на гэты конт розныя плёткі, дык Ленін апублікуе матэрыял, дзе растлумачыць, як яны дабіраліся... Чацвёртага ён прыняў нас, бальшавікоў, дык у перапынку ў кулуарах расказаў, што прыбліжаўся да Петраграда з адной думкай: арыштуюць ix ці не? Быў ашаломлены, што сустрэлі ўрачыста. З вайсковай часцю, што ўзяла «на караул». На пероне рабочы, вучань яго школы ў Ланжэмо Чугурын, уручыў яму партыйны білет бальшавіцкай арганізацыі Выбаргскай стараны. У зале вакзала спаткаў i вітаў старшыня Савета Чхеідзе. Ленін, выслухаўшы яго, аднак, загаварыў не з ім, а з бальшавікамі, а пасля выйшаў на плошчу Фінляндскага вакзала, дзе было мора народу, а сярод яго i я, грэшны, i сказаў палымяную прамову, у якой горача вітаў гэтую рэвалюцыю. Пасля, ужо ля дома ЦК i ПК РСДРП (б), мітынг працягнуўся. Ленін па просьбе натоўпу выступаў з балкона, некалькі разоў. Пасля ў ЦК ён яшчэ раз выступіў перад бальшавікамі. Выклаў тэзісы далейшага развіцця рэвалюцыі. Глыбіня аналізу i навізна пастаноўкі многіх пытанняў ашаламілі ўсіх. Разышліся ўсе далека за поўнач, трошкі прыгнечаныя, што былі не зусім дальнабачныя i нарабілі нямала памылак...

Фрунзе наструніўся, «еў» вачыма сябра.

— На сустрэчы ў ЦК Ленін запытаў, ці ёсць таварышы з Мінска, Заходняга фронту. A калі я падняўся, дык папрасіў мяне збольшага далажыць, што ў нас робіцца. Усцешыўся, што ты тут. Ён добра помніць цябе па VI з'ездзе, як i добра помніць ды ўхваляе тваю шуйскую «акадэмію» i ідэю рабочых баявых дружын. Усцешыўся, што мы рабілі i робім тут, на фронце i ў тыле. Рады, што трымаем пад сваёй эгідай Мінскі Савет i міліцыю. Пахваліў, што спрабуем склікаць Франтавы з'езд i з'езд сялянскіх дэпутатаў. Але незадаволены, што гэтак падтрымліваем Часовы ўрад, аб'ядналіся з меншавікамі i з бундаўцамі, што правялі аж два агульныя сходы з эсэрамі, дзе хацелі аб'яднацца i з імі. Аж за галаву схапіўся, калі пачуў, што мы рыхтавалі «абарончую» лістоўку разам з Саюзам афіцэраў...

— Тая лістоўка — сапраўды вялікі наш промах,— зморшчыўся Фрунзе.— Але... Як я адчуваю, Ленін карэнна мяняе нашу стратэгію i тактыку?

— Чацвёртага ён выступіў таксама некалькі разоў. Гаварыў: цяпер трэба пераходзіць да рэвалюцыі сацыялістычнай. Сацыялізм можна пабудаваць i ў адной краіне. Цяпер гэтая краіна — мы, Расія. Трэба дабівацца не парламенцкай рэспублікі, што будзе ўжо крокам назад, а дыктатуры пралетарыяту, Рэспублікі Саветаў. Галоўны сучасны лозунг — «Уся ўлада Саветам!» Адпаведна, ніякай падтрымкі Часоваму ўраду, які працягвае старую палітыку i найперш ідэю вайны, i вайны захопніцкай, рабаўніцкай. Значыць, тэзіс «рэвалюцыйнага абаронніцтва» шкодны. Далей. Для гэтага трэба ліквідаваць паліцыю, старую армію, чыноўніцтва. Чыноўнікам, якіх трэба выбіраць i змяняць у любы час, плаціць не вышэй сярэдняй платы добрага рабочага. Трэба нацыяналізацыя ўсіх зямель пры канфіскацыі памешчыцкіх зямель i перадачы ix пад кантроль мясцовых сялянскіх Саветаў. Трэба зліццё банкаў у адзін агульнанацыянальны банк i кантроль Саветаў за ім. Трэба ўвесці кантроль над грамадскай вытворчасцю i размеркаваннем прадуктаў. Трэба склікаць наш з'езд, прыняць новую праграму. Паколькі лідэры сацыял-дэмакратыі ва ўсім свеце здрадзілі сацыялізму, Ленін раіць назваць партыю камуністычнай, а таксама раіць утварыць новы рэвалюцыйны Інтэрнацыянал...

— О! —усклікнуў Фрунзе, хітнуў галавою, падняўся i ўзрушана захадзіў па кабінеце.— Сапраўды, гэта новы аналіз i новая пастаноўка пытанняў! Адпаведна, работы нам большае...

— Ты вось не выцерпеў, уразіўся...— усміхнуўся Магілеўскі.— Меншавікі, чые тэзісы Ленін не прыняў, аж пашалелі ад гэтага. Былы наш паплечнік, а цяпер яры меншавік Гольдэнберг у раз'юшанасці крычаў, што Ленін «водружает знамя гражданской войны в среде революционной демократии». Пляханаў у сваёй газеце «Единство» назваў ленінскія тэзісы «бредом». Так што, Міша, мала сказаць— большае работы. Большае — барацьбы... I, як бачыш, не толькі са старою ўладай... Я тут,— паказаў на пакеты,— прывёз важную літаратуру. У тым ліку i кіпу першага нумара адроджанай «Правды».