Генрых Далідовіч - Кліч роднага звона

Пакуль што беларускую дзяржаўнасць не столькі прызнаём i мацуем мы самі, колькі за нас робяць гэта іншыя краіны свету. Адно суцяшэнне: дасць нарэшце Бог — іншыя разумныя людзі навучаць нас розуму i павагі да ўсяго свайго.

* * *

«Как не любить Пушкина и Толстого?» — бывае, «б'е» хтосьці з велікарусаў i нашых русіфікаваных землячкоў, гакім вось прыёмам робячы з цябе i ворага, i недаросліка, а заадно каварна перакрываючы кісларод зняможанай беларускай мове i культуры.

Ніхто не мае права змушаць любіць Пушкіна i Талстога, гэта асабістая справа кожнага. Іншая рэч, што ты невысокай культуры, калі не паважаеш такіх вялікіх майстроў, як, скажам, Шэкспір, Гёта, Міцкевіч, Шаўчэнка, Нізамі, Дастаеўскі, Чэхаў...

Калі сыходзіць з гэтых высокакультурных пазіцый, дык чаму той-сёй дазваляе сабе «культурна» абражаць нашых выдатных майстроў, мову, на якой яны тварылі? На гэта асабісга я чуў розныя адказы. Напрыклад: «А беларуская мова непрыгожая», «Я не ведаю вашай літаратуры i культуры, але я ix не люблю» i г. д.

Наконт прыгажосці мовы не варта спрачацца (лухта гэта, што з некалькіх тысяч моў у свеце Бог найменш усяго даў нашай, беларускай), а вось пра тое, што ў многіх нашых людзей адбілі не толькі печань, але i гістарычную памяць, зглумілі душу i змусілі грэбаваць сваім, a ўрэшце i не ведаць яго, мы гаварылі i будзем гаварыць.

Ёсць спадзяванне, што цяпер, у новых умовах, ужо не столькі Закон аб мовах, а шырокая народная свядомасць дасць належны штуршок для выйсця беларускай мовы i культуры з куткоў i хутароў на шырокі прастор.

Калегі па пяры, журналісты з радыё i тэлебачання, з цяперашніх шматлікіх рускамоўных выданняў, давайце шчыра, належным чынам цэнячы здаровую нацыянальную канцэпцыю, паспрыяем гэтай справе! I найперш асабістым прыкладам!

* * *

Шаноўныя чытачы, ахвотнікі чытаць толькі на рускай мове, будзьце пільныя!

Улічваючы ваша такое аднабокае моўнае запатрабаванне, вас спрытна акалпачваюць розныя дзялкі. Яны на рускай мове агромністымі тыражамі i па вялікай цане выдаюць для вас не толькі высокамастацкія творы, але i розны сурагат, замешаны на пошлым сексе, на прымітыўных дэтэктывах i фантастыцы. Абы вы хапалі «клубнічку», абы набівалі іхнія кішэні!

He ўсе творы, што пішуць беларускія пісьменнікі i выдаюць з-за няўвагі да ix чытачоў маленькімі тыражамі, — шэдэўры. Не. Але сярод ix нямала таленавітых i добрых, што маглі б зрабіць гонар самым развітым літаратурам.

...На вялікі жаль, а то i ганебна, што, прагнучы лёгкай нажывы, кінуліся выдаваць нізкапробны перакладны хлам i некаторыя нашы літаратары. Праўда, каб не было сорамна перад калегамі, якія годна служаць сваей справе, у выхадных дадзеных хаваюцца за псеўданімы...

* * *

Заўсёды i ва ўсім свеце найбольш у культуры дабіваўся той, хто не мадэліраваў з чужых узораў, а здольваў адчуць, перадаць многае са зместу i духу роднага народа. Нават больш: лепшае з гэтых мастацкіх рэчаў — народны дар i здабытак.

* * *

Як узнікае свядомае, высокаразвітае асяроддзе, а то нават i грамадства? Ты шчыры i сумленны, ён, я — такія, усе не здаліся, не схібілі, паказалі ўсё лепшае — глядзі, i ўзнікае, развіваецца яно, свядомае i высокаразвітае...

1991

Гара, Гарбы — Карпаты.

Карзно — княскі плашч.

Правапіс згодна аўтарскага погляду.

Памёр?

Гэтая бітва адбылася ў жніўні 6753 года, альбо ў 1245 па сённяшнім календары.

Князі называлі адзін аднаго братам, хоць i ее былі такой раднёю.

Маецца на ўвазе тое, што Батый меў пайцзу (вярыцельную грамату) з вышэйшым у манголаў рангам — з адбіткам галавы раз'юшанага тыгра.

У летапісах i ў гістарычнай, мастацкай літаратуры рознае найменне тых асоб: Данііл-Даніла, Бату-Батыга-Батый, Міндоўг-Мендог, Войшалк-Войшаль... Тут i далей аўтар выяўляе свой погляд на гэтыя імёны.

Ганарлівец.

Князёў-нябожчыкаў у старажытнасці везлі на санях альбо неслі ў ладдзі

«Кароль Галіцыі i Валыні» (лац.).

Гэтыя падзеі гісторыкі пазначаюць 1228-ым, 1229-ым, а то i 1230-ым годам.

Тагачасная жонка Данілы Галіцкага была дачкой былога наўгародскага князя Мсціслава Удалага i ўнучкай палавецкага хана Кацяна.

Наперад! Не бойся! (венг.)

Пачвара! (польск.)

Гад! (укр.)