Сяргей Пясецкі - Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі

Здесь есть возможность читать онлайн «Сяргей Пясецкі - Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Менск, Год выпуска: 2005, ISBN: 2005, Издательство: VivaFutura, Жанр: Современная проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

“Запіскі афіцэра чырвонай арміі” – пераклад з польскай твора Сяргея Пясецкага. Твор напісаны ў Англіі ў 1948 годзе. У ім аўтар спрабуе пераўвасобіцца ў савецкага афіцэра. Аповяд ідзе ад першай асобы. У ім пісьменнік прадстаўляе свет вачыма свайго героя, разважаючы ягонымі катэгорыямі. Твор таленавіты, густа перасыпаны чорным гумарам, па-сапраўднаму смешны (часам да слёз), часам гэты смех вельмі горкі і нават балючы. У рамане шмат сарказму, абнажэння голай рэчаіснасці, якую гадамі прыкрывалі пад пелерынай “адзіна слушнай” ідэалогіі. Аўтар прыклаў максімум намаганняў, каб мова рамана была як мага больш грубай і прымітыўнай, што яскрава перадае і характар героя, і сітуацыю, час, у якіх ён апынуўся. “Запіскі” – найбольш вядомы раман Сяргея Пясецкага, які найчасцей з усяе творчай спадчыны пісьменніка выдавалі незалежныя выдавецтвы ва ўсім свеце. (Афіцыйныя дагэтуль староняцца гэтай публікацыі, уважаючы яе за злобны пашквіль.) (Н.Г.)

Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Пару разоў перарэзалі тэлеграфныя драты на прыдарожных слупах. Маёр сказаў, што гэта дыверсійная акцыя велізарнага значэння і можа папсаваць немцам іх ваенныя справы. Кожную такую акцыю маёр запісвае ў спецыяльны Дзённік, на якім зрабіў такі загаловак: Дзённік дыверсійнай дзейнасці Камуністычнага Партызанскага Атраду ім. Ванды Васілеўскай. Кожны з нас там узгаданы і кожны мае псеўданім. Маёр мае псеўданім “Грозны”. Мой псеўданім, натуральна, “Сталінец”. Маёр нядаўна прачытаў мне падрабязнае апісанне нашага першага нападу на леснічоўку. Вельмі прыгожа ён там усё абмаляваў. Асабліва мне спадабалася тое месца, дзе ён апавядаў, як немцы, пры нашай адважнай атацы на леснічоўку са страху збеглі, пакінуўшы нам вялізную ваенную здабычу і груды не вывезенага з лесу бярвення коштам у шмат мільёнаў рублёў.

Я паволі працягваю пісаць свае Запіскі, якія могуць быць карыснымі мне ў будучыні для працы над вялікай сацыялістычнай аповесцю. Так, Савецкі Саюз, Чырвоная Армія і камуністычная партыя могуць мною ганарыцца!

18 чэрвеня 1944 года.

У хмызах.

Мы даведаліся з дапамогай камуністаў з нашага атраду, што немцы адступаюць па ўсім фронце. Чырвоная Армія па-геройску рушыць наперад. Саюзнікі высадзілі дэсант у Францыі і гоняць гітлераўцаў адтуль. Карацей: узялі Германію ў жалезныя абцугі, каб ўжо з іх не вырвалася.

Мы правялі ваенны Савет, у якой дэмакратычна прыняў удзел увесь наш, пакрыты неўміручай славай, партызанскі атрад… а гэта значыць, маёр, я, чатыры нашых байцы і тры польскія камуністы. Перадусім мы тры разы крыкнулі “ура!” у гонар нашага ВЯЛІКАГА правадыра Сталіна. Потым зноў крыкнулі “ура”, але не так гучна і толькі адзін раз, у гонар апякункі нашага геройскага атраду Ванды Васілеўскай. Толькі пасля гэтага адбыўся ваенны савет.

Пастанавілі: каб нанесці рашучы ўдар па нямецкай арміі – спаліць драўляны мост на дарозе, што звязвае ўсе Кошкі з мястэчкам. Бо некалькі разоў здаралася, што той дарогай перавазілі корм для коней. Мост мае каля 15 крокаў даўжыні і 7 крокаў шырыні. Таму з’яўляецца важным стратэгічным аб’ектам. Ягоным знішчэннем мы маглі істотна ўскладніць харчаванне азвярэлых коней гітлераўскай арміі. Акрамя таго было б гэта адначасова і выдатнае ваеннае дасягненне.

Даставілі нам з мястэчка вялізную бутлю нафты, і рушылі мы ў дарогу. Зрабілі лагер на адлегласці ў пяць кіламетраў ад месца мяркуемай акцыі. Было гэта на вялікай паляне. Калі надышоў змрок, выпілі мы пяць бутэлек моцнага самагону і, умацаваўшыся духам і целам, рушылі наперад.

Маёр ішоў першы. За ім адзін з польскіх камуністаў, які паказваў яму дарогу. Потым я, а за мною – рэшта атраду. Наблізіліся да дарогі і спыніліся. Доўга прыслухоўваліся, але было зусім ціха. Маёр зняў пісталет з засцерагальніка, узяў у аднаго з камуністаў бутлю нафты і рушыў далей. Перасеклі мы зарослы хмызняком роў і сталі на дарозе. Потым асцярожна і максімальна ціха скіраваліся да моста. Ішлі ў поўнай цішы, бо пясок быў глыбокі і мяккі і добра глушыў нашы крокі. Ноч панавала такая цёмная, што мы не маглі разгледзець адзін аднаго. Гэта найлепшым чынам спрыяла нашай смелай акцыі.

Нарэшце мы наблізіліся да мосту. І менавіта ў гэты момант нешта каля нас як грымне, загрукоча, затрашчыць, затрасецца!… У мяне сэрца спынілася. А вакол мяне ўсё ператварылася ў хаос. Хтосьці енчыў. Нехта іншы крычаў. Нехта штурхнуў мяне ў пуза і зваліў на зямлю. Раздаліся стрэлы.

Бачу я, што справы кепскія і трэба жыццё ратаваць. Таму кінуў я карабін і махнуў з дарогі ў лес. А за мной, чую, нехта гоніцца. Тады я яшчэ хады наддаў. Хвілін пятнаццаць імчаў так, што ажно паветра ў вушах гуло. Пасля спыніўся, бо пераканаўся, што ніхто мяне ўжо не наганяе. Пайшоў хутка ў кірунку паляны, бо была між намі такая дамова, што калі нехта згубіцца і адстане ад атраду, дык мусіць чакаць іншых менавіта там. Праз якіх дзесяць хвілін я апынуўся на месцы. Быў вельмі задаволены сабой, што ў поўнай цемры так шпарка адмахаў пяць кіламетраў. І быў упэўнены, што я першы. Але заўважыў, што нехта паблізу нашага лагеру сядзіць і папіросу курыць.

– Хто там? – грозна крыкнуў я.

– Не вішчы, дурань! – азваўся маёр.

Гэта мяне вельмі здзівіла. Аказалася, што ён нават мяне апярэдзіў. Так, можам ганарыцца сабою, бо ногі маем першакласныя. І не толькі я і маёр, але і ўся Чырвоная Армія. Мы ж у 1941 годзе мелі на нямецкім фронце самае меншае пяць мільёнаў салдатаў. А калі Гітлер на нас напаў, здолелі так удала ўцякаць, што немцы на аўтамабілях нагнаць нас не маглі. І таму толькі палову нашай арміі ўзялі ў палон. А рэшта сабе: ходу-ходу! Ажно пад Маскву. Спецыяльна дзеля таго, каб гітлераўцаў у пастку завабіць.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі»

Обсуждение, отзывы о книге «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x