Зміцер Вішнеў - Тамбурны маскіт

***

Прачнуўся сярод цішыні і тыфу нагамі
тузаў котку футравую нюхаў дарагую
парфуму і марыў збегчы ў Фінляндыю
каб там катацца на каньках і з Юккам
хадзіць па шынках але перапынілі доступ
паветра схавалі балоны ад акваланга
цяпер толькі балота і танга good bуе
Фінляндыя good bуе Лапландыя

але не чапайце лапамі мары
мы будзем плакаць
і ў нас ёсць мячы і пілы
і дрэвы ліпавыя
і бровы на палях
і дровы з лопухамі
і зрэдку нехта з нас крычыць Алах!
19 сакавіка 2000

***

Я быццам расціснуты часам пад рабром
сядзіць цішыня фугасам і галава
трашчыць самалётам Марэсьева а
трамваі пырхаюць песнямі і варушаць
вусамі весела Я - паэт ляжу на асфальце
падарыце мне фальшывую фатаграфію
ўсмешкі на талерцы чырвоным яблыкам але
санітары-біёлагі кладуць на лоб камяні і нехта
пырскае з флакона нітралакам я не трываю
салодкага паху у мяне пад пахай няма сала у
мяне пад бокам няма падлогі залы у мяне
засталося толькі паэтычнае мыла я буду мыліць
ім ваша савецкае рыла пакуль мяне не пакінулі
сілы я буду біць жалезным відэльцам у самае
сэрца
я буду ў вашым доме накшталт
перцу пакуль мяне не пакінулі сілы
пакуль вы савецкае быдла
1999

Ну што, няўжо слова гэтае — брыдоцце?
- Так-так! - крычаць у сінім балоце
алкаголікі.
Мы смокчам вашыя цукеркі I пасля
адплёўваемся кіркамі і цэментам. Гэта
неверагоднае бурбулістае, прыдурыстае
Брыдоцце.
Суцэльныя альпійскія горы.
Сядзім у беларускім пікантным балоце
I смокчам пёркавыя пародыі.
На кут радзімы.
Мы — херувімы!
Люты 2000

***

у мазгах аэрапланы пішуць на папках
планы жоўтыя нібыта з гарадской звалкі
валакамі па пальцах поўзаюць зялёныя мухі і
Смярдзючыя мухтары хапаюць рыбу з мукі
з беларуска-польскай мяжы
Беражы Беражы гэтых чатырохлапістых жукоў
Яны маюць дзесяць караванаў фуражу
марыхуанавыя казкі спляліся ў экстазе У
ваннай У фуфайцы Ля унітаза хлебныя ражкі
гэта зусім не кайф Поўнае фуфло
таму давайце біцца аб зямлю варта
Варта набрыняць досведам дзядоў
варта Варта набраць нумар роднага
дуба гэта не бадун гэта тумба
гэта я лячу над
Батумі туман над
горадам манка ў
галаве
аэрапланы жартуюць з кардыяграмай
усё - выпіваю сто грамаў
1997

я вязу на пахаванне вянок хаваю
вараныя вантробы каня людзі
адварочваюцца адыходзяць убок
цягнік клацае вагонамі-барабанамі
што выталупілі вочы грамадзяне?
жвакайце свае нанайскія бананы
смерць пужае гопнікаў і ракаў на
нябожчыку напэўна будзе фрак ён
быў вядомы літаратурны хірург гэта
безумоўна факт

чакатала
чакатала
Чыкаціла Чыкаціла
ты чаму
пакаціла
так накаціла
дрэвам змрочным
якаціла
пальцам смачным
калаціла
бацыла
бо зараз пайду
па машынах
пайду нежывы
гумовай шынай
стукаць буду
сумаваць не буду
таму што
герой
Лета 1999

***

кефірныя пацукі на
талерках якія
паліваюцца соусам
з прамяністай атрутай
раніца шчасце
ўзнагарода дзеля пароды

Кракадзілы валэндаюцца па маёй
кватэры Тут не заапарк Тут не
запаведнік Тут кракадзілаў вішнёвы
парк
Я помнікам узвышаюся на зэдліку ў
цэнтры цэнтральнага
адзінага пакоя
Кракадзілы на падваконні на
патэльнях на шыфаньеры
на раскладанцы на газавай
пліце на мыйніку
на баладашах
на кніжных паліцах
Раскрываюць зялёныя зяпы
рыпяць наздрынамі
Варушацца як
дрэвы ад ветру
I бадзяюцца ў паветры
мае радкі бессмяротныя
аб афрыканскіх далёкіх далечах
аб смачных тубылках
аб цёплай каламутнай вадзе
1997