Зміцер Вішнеў - Тамбурны маскіт

САЛЬВАДОРУ ДАЛІ
(ДАЛЯГЛЯД ТОЛЬКІ ДЛЯ БАГАТЫХ
ДЭЛЬФІНАЎ - ДАЛІ БОГ)

Геній з вусамі да неба
кактэйль размешваў на крыві
Грамадзянская вайна! - крычалі
гішпанцы з шаблямі крывымі
але жанчына Галантна
перабірала белымі пальчыкамі
раяль выбіваў Далягляд
на сініх палотнах варанчыкамі
і полымя скручвалася ў спружыны
і застыгала залатымі шынамі
на якіх былі дэльфіны

ІЛЛЮ ЗДАНЕВІЧУ
(ЗДАНЬ НАД БЕЗДАННЮ)

Гузікі бліскалі ў Піцеры і Парыжы
напэўна хруць персвеці рынерыжы
як вядома акрэслілася не здань
ды вялікі творца пляваў у бездань
яго прозвішча фіксавалі градусы
моцнага напою футура-фабусы

ГЮНТЭРУ ЮКЕРУ
(ЮНКЕРС ДЫМЕЎ НАД КУРСКАМ)

Чалавек у панцыры з кінетычных цвікоў
ён нарадзіўся напэўна ўзімку
калі месяц быў маленькай срэбнай радзімкай
на малочным целе вякоў
бачыце як замест зорак-моржыкаў
на чорным небе выспяваюць вожыкі?

АМАДЭО МАДЫЛЬЯНІ
(ЗАДУМЕННАЯ МАДЭЛЬ ДЫЗЕЛЯ)

Пяшчотная ручка дзяўчыны як ліяна
Далонька выцягнулася ў накірунку
фартэпіяна
Ножка выцягнулася як у балеце
Твар у берэце падоўжыўся ў прадчуванні
кавалера
3 ружовай карціны сыпалася карыца
шпалерная
Лірычны свет быў пад аховай рыцара вернага
I нехта стаяў на сінім балконе і паліў цыгарэту
Ён глядзеў як унізе варушыцца
геаметрызаваная карэта

ЭНДРУУАЕТУ
(ЭЛІКСІР ЭНДАКРЫНОЛАГА)

Сярод амерыканскіх прэрый жыве паэт
Тэмпера матылькамі асядае на герб
На ржавых даляглядах спявае дуэт
У ім бяруць удзел герб і капялюх-брыкет
Тут любы штрых не падобны на штык
Шыхт гэтых карцін — паэтычны шык

***

па берасцейскіх аблоках Так
пусцілі перформанса ток
я стаю з малатком у цягніку
я таварыша Брэнера б'ю
у аблоках сядзіць балабух
гэта можа лоб кнігі нервовай «брэменскі
пісталет»
гэта можа лабок правакатара Брэнера
моцна б'ю малатком і абцасам гада
атрымай дэбошу лішайны білет
ад беларускага боса
па самыя зубы шкілет
косці і скура
2000

ПРЫГАЎСКІЯ ХАКУСАІ

Твар выцягнуты як у жырафы
У чалавека ў аквалангу.
Ён напэўна напалову дыназаўр,
Гэты чалавек падобны на жырафу.
У яго ёсць машына — рафінаваны рафік.
Яны абодва рахіты
У яго была клікуха — Фікус ціхі
Бо мог ён выпіць пляшку воцату піцерскага.
Так - аквалангіст, вядома, марынаваны
рахітык.
Бо ён літаратурны крытык.
Зрэдку ён ужывае новакардзін.
Апе жырафы — гэта дзеці дыназаўраў
Без аквалангаў.
Там-тарам-там-там.
Аквалангі-тарам-там-там.
Дыназаўры-тарам-там-там.
Жырафы-тарам-там-там.
Чалавекі-тарам-там-там.
Там-тарам-там-там.
1997

КАКОСЫ I ПАЛЬМЫ ВАЗНЯСЕНСКАГА

Перабіраю касеты магнітафонныя як косці.
Пераглядаю сваім вокам людажэрскім
этыкеткі
— паўсюль аксамітныя какосы.
Мне патрэбныя людзі!
Але няма,
Бо прайшла мода.
Я - апошні, з людажэрскім вокам,
Лячу ў ракеце на Венеру.
Няма чалавека ў яйкавых вокнах —
Можа, будзе на новай планеце?
Углядаюся да болю ў вакуумную прастору.
I раптам там бачу нейкую бутлю з коркам.
Этыкетка абвяшчае — рыцына!
I далей рыцарская прыпіска:
«Прымаць па сталовай лыжцы штодня
усім людажэрам з планеты Зямля,
пакуль іх мазгі падобныя на пальму».
2000

***

у абойме чатыры патроны
гладкіх і блішчастых цара
першага раскрышу аб белы граніт
вока што ляжыць тутака
упрыгожанае кругамі броваў
выцісну вонкі
і ўпаду ў жоўтае лісце
другі быццам гуляючыся ў
стрэлку гадзінніка
пераляціць па арбіце пакоя
пакіне пячатку на люстэрку
на маім адпюстраванні
а трэці падобны да
знятага з трона
да залатога сабакі
ўгрызецца ў неба
у блакітны халадзец
у мёртвае цела
чацвёртага апранутага пацалункамі
караную сам
1998

***

ну што Ілля рыхтуй мыла і вяроўку для шыі бяры
шынель і дпя раны адэкалонную
Шанель
Там наперадзе вашывая шрапнель
і паехалі ў Польшчу таямнічую
там прыйдзем у фонд празаічны
скажам Вось і мы
далі за кабету з бухгалтэрыі калым
прыехалі ў купэ першага класа
паядалі дарагую шакаладную кашу
уяві на фоне прыгожай Варшавы
задушаць нас польскім шоўкавым шалікам
і вяроўку беларускую не заўважаць
мы скажам перформанс літаратурны
засмажылі
баксаў толькі на шыбеніцу хілую
на астатняе не хапае - прабухалі мілыя
гэта як па Хармсу Мы не хамы
так звычайныя паэтычныя хамлы
на могілках сэксафоняць млыны
вартаўнік адкопвае душманскія міны
у руках Сіна соннага сіняя фінка
гучыць кружэлка фонам
нам пофіг
3 сакавіка 2000