Bernard Werber - Tanatunauci

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, że szanowny pan już 193 razy wcielał się w ludzką postać. Możemy pana odesłać tylko do innego ciała. I proszę postarać się uzyskać coś więcej, niż te żałosne 230 punktów ujemnych przy następnym ważeniu.

DUSZA (przerażona): Do innego ciała?

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Inne ciało, inne życie. Życie, które pan za chwilę sam wybierze.

DUSZA (coraz bardziej zaskoczona): A więc można sobie wybrać jakieś życie?

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Oczywiście, w życiu uzyskuje się zawsze to, co sami wybraliśmy.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Poza tym jesteśmy tutaj na usługach dusz. Jesteśmy tu, żeby pomóc panu odkupić się. Dla pana dobra, żeby mógł się pan poprawić, przejdzie pan reinkarnację.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Damy panu okazję naprawienia błędów popełnionych w poprzednich bytach. Pan sam wybierze sobie mocne i słabe strony na początku nowego życia. Spójrzmy, co też mamy w tej chwili na składzie na poziomie minus 230 punktów.

Trzy archanioły wzywają do siebie dwa serafiny, które unosiły się nad nimi podczas całej tej sceny. Przekazują im natychmiast sznureczki z wypełnionymi informacjami bańkami wspomnień.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Mamy tutaj świeżo zaktualizowaną listę przyszłych rodziców, którzy właśnie się o tej porze kochają.

DUSZA: To będę mógł wybrać sobie rodziców?

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Ile razy mam panu powtarzać, że można wybrać sobie życie? Ale uwaga, nie wolno się pomylić! A zatem czy wolałby pan rodziców raczej surowych czy może takich bardziej na luzie?

DUSZA (niezdecydowana): Hm… A jaka to różnica?

Serafin przedstawia im telepatyczny film. Gruby facet z grubą panią leżą nadzy w łóżku, szukając takiej pozycji, w której jedno nie przygniecie i nie udusi drugiego swoim ciężarem. Po bezowocnych próbach, gdy on był na niej, a potem ona na nim, ułożyli się na boku, wpasowując w siebie jak łyżeczki.

Dzwoni telefon, ale kobieta daje mężczyźnie znak, żeby nie odbierał. Ten jest cały czerwony i spocony. Głośno jęczy. Kobieta wykrzywia twarz i odrzuca na bok włosy.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Państwo Dehorgne, bardzo sympatyczne małżeństwo. Mili, opiekuńczy, kochający. Jedna tylko wada: ich zawód. Pracują w gastronomii, a ich restauracja nie należy do szczególnie dobrze prosperujących.

Wieczorem będą więc pana zmuszać do zjadania wszystkich resztek; specjalność ich zakładu to regionalna potrawka i profitrolki w czekoladzie. Tak jak oni bardzo szybko stanie się pan otyły. No i jak, odpowiadają panu tacy rodzice?

DUSZA (przyglądając się z odrazą tej parze i ich niezgrabnemu baraszkowaniu): Oczywiście, że nie.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Wszyscy rodzice mają swoje wady i zalety. Ale przy pana wyniku nie może pan też zbyt dużo wymagać.

Kolejny pokaz telepatycznego filmu.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Polletowie. Ojciec prowadzi trafikę, dużo pali i o wiele za dużo pije. Jego żona to analfabetka posłuszna mu jak pies. Wieczorem pan Pollet wraca często kompletnie pijany i bije wszystkich w domu, w tym żonę i dzieci. Przy nim – zapewniam – uderzenia paskiem będą bardzo częste.

W tym właśnie momencie rzeczony Pollet łapie żonę mocno za pośladki i wbija w nie pazury aż do krwi. Bynajmniej się nie skarżąc, żona krzyczy w totalnej ekstazie.

DUSZA: To oni są sadomasochistami? Nie znoszę tego. Bardzo proszę o następnych!

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL (zamyślony): Z wynikiem minus 230 punktów…

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Państwo de Sumach. Eleganccy, bardzo „ę", „ą". Młodzi, wysportowani, zawsze na topie, rodzice z gatunku tak zwanych kumpli. Mają dużo przyjaciół, często wychodzą się zabawić gdzieś na mieście, dużo podróżują po świecie.

Wszyscy wpatrują się teraz w dwójkę ładnych młodych ludzi leżących pod prześcieradłem.

DUSZA (bardzo zainteresowana): No, wreszcie proponujecie mi coś innego, a nie jakieś odrażające potwory!

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: To nie takie proste. Zajmują się przede wszystkim sobą i pozwolą panu robić to, na co będzie pan miał ochotę, ale będą też tak bardzo dynamiczni, że przy nich zawsze będzie pan przytłumiony i zahukany.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Najpierw będzie pan im zazdrościł, a potem ich pan znienawidzi. Oni zaś będą tak mocno w sobie zakochani, że nie będą panu poświęcać zbyt wiele uwagi ani też okazywać uczuć. Będzie pan dzieckiem ponurym i szybko stanie się pan zgorzkniały. Oni nawet w wieku sześćdziesięciu lat będą sprawiali wrażenie młodych. A pan już w wieku dwunastu lat będzie tylko starym malutkim. Ciężko będzie oswoić się z myślą, że nienawidzi się własnych rodziców, i bardzo szybko będzie pan miał pretensje do całego świata.

DUSZA: W porządku, zrozumiałem. Kogo tam jeszcze mamy?

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Naszym obowiązkiem jest pokazać panu dobre i złe strony wszystkich tych rzeczy, chociaż wiemy, że w związku z tym pana wybór staje się trudniejszy.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Przyjrzyjmy się jeszcze państwu Gomelin. Są małżeństwem już od dawna i wydawało im się, że nie mogą mieć dzieci. Dzięki nowej technice zapłodnienia in vitro ta pani, która jest już po menopauzie, będzie mogła urodzić dziecko. Pojawiłby się pan w tej rodzinie jako niespodziewany prezent. Będą pana rozpieszczać aż miło. Pokocha ich pan i oni też będą pana kochali.

DUSZA (coraz bardziej podejrzliwa): A w czym tym razem tkwi pułapka? Stanę się opasły, bo będą mi wciąż dawać cukierki? Będą mnie bili za każdą złą ocenę, bo będą chcieli być dumni z moich wyników w szkole?

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Nie. Są starzy, to prawda, ale bardzo łagodni.

DUSZA: W takim razie mnie to pasuje.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Tak pan sądzi? Będzie pan ich tak kochał, że nie zdoła się pan wydostać spod ich klosza. Będzie pan wciąż siedział w domu, zamknięty, niezdolny do otwarcia się na innych ludzi. Będzie pan tak zachwycony matką, ze w pana oczach żadna kobieta nie będzie mogła jej dorównać. Żaden mężczyzna nie będzie też w stanie dorównać pana ojcu, który jest taki mądry i wyrozumiały.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Ale oni są już starszymi ludźmi i niebawem umrą, zostawiając pana jako porzuconą biedną sierotkę. Zostanie pan sam jak pisklę, które wypadło z gniazda, zanim nauczyło się latać. Pogrąży się pan w żalu po ich zniknięciu.

DUSZA (zasmucona): Kogo tam jeszcze mamy w zapasie?

Jakaś para kocha się namiętnie na dywanie w pełnym przepychu salonie.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: To państwo Chirouble. Wprawdzie obejmują się teraz czule, ale za kilka dni będą się już rozwodzić.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Rodzice w separacji. Opieka nad panem zostanie powierzona matce. Już ma zresztą kochanka, który będzie pana nienawidził. Zamkną pana w szafie, żeby nikt im nie przeszkadzał, gdy się będą kochać. Będzie pana biła za każdym razem, gdy się pan rozpłacze, bo będzie się obawiała, że przez pana kochanek od niej odejdzie. Ojciec będzie zabierał pana od czasu do czasu na weekend, ale on również będzie się bardziej interesował swoimi kochankami aniżeli panem.

DUSZA: No pięknie, nie ma co…

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Ależ nie, bo ci rodzice mają jednak kilka zalet. W panu będzie dojrzewała taka wściekłość, że będzie pan starał się zemścić na życiu. Będzie pan nienawidził kobiet, gdyż przypominać będą panu matkę. Taka obojętność sprawi, że żadna nie będzie w stanie się panu oprzeć i dzięki temu odczuwać pan będzie żądzę władzy, aby tym skuteczniej nad nimi dominować. Z takim właśnie nieszczęśliwym dzieciństwem człowiek staje się szefem dynamicznej firmy albo przywódcą państwa sprawującym rządy silnej ręki.