Bernard Werber - Tanatunauci

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: A poza tym wystarczy, żeby pan przypomniał innym o swoim strasznym dzieciństwie, a wszyscy będą panu współczuli i wybaczą panu różne niegodziwości.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Jeśli zaś napisze pan autobiografię, to będzie się sprzedawać jak ciepłe bułeczki, a producenci będą wyrywać sobie prawa do jej ekranizacji. Ludzie uwielbiają wręcz opowieści o nieszczęśliwym dzieciństwie.

Ektoplazma Donahue wahał się chwilę. Na pierwszy rzut oka małżeństwo wydaje się urocze i chyba nieźle się bawią na tym dywanie. Mimo wszystko Donahue opanowuje się.

DUSZA: Nie mam ochoty być kimś takim jak Kozeta czy Gawrosz. Jest może jeszcze coś innego?

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Minus 230, przykro mi, ale to wszystko, co mamy panu do zaproponowania. Opaśli restauratorzy, zapijaczeni właściciele kiosku z papierosami, dynamiczni państwo „ę", „ą", zramolali rodzice, no i ta szykująca się do rozwodu parka. Proszę szybko wybierać, bo zaraz trzeba będzie coś postanowić w sprawie pańskich problemów zdrowotnych.

DUSZA: Ale każecie mi wybierać między dżumą i cholerą!

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Trzeba było wcześniej o tym pomyśleć. Gdyby się pan lepiej zachował w stosunku do własnych rodziców, żony i dzieci, gdyby miał pan lepszy wynik, z pewnością zaproponowalibyśmy panu coś lepszego. Nieboszczyk, który był przed panem, miał tylko minus 20 punktów i z takim wynikiem mogliśmy mu dać przyjemną rodzinkę zajmującą się handlem winem. Uroczy ludzie, którzy zapewnią mu znakomitą edukację i zapewne też będzie miał szansę stać się na tyle mądrym, żeby nie być już zmuszonym do reinkarnacji.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Aha, istnieje też możliwość ponownego narodzenia się w jakimś kraju Trzeciego Świata. Chociaż nie będzie pan mógł się najeść do syta, będzie pan mógł cieszyć się niezwykle przyjaznym i ciepłym otoczeniem.

DUSZA: Skoro i tak mam cierpieć, a życie i tak nie będzie lekkie, wolę już nie zmieniać kraju.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: W takim razie, nie chcąc wywierać na pana nacisku, doradzałbym tę parszywą parę rozwodników. Im bardziej się pan nacierpi w życiu, tym większa szansa na zdobycie większej liczby punktów na poczet przyszłego życia. Trzeba patrzeć perspektywicznie. Jedno życie szybko przeleci.

Wokoło serafini pokazywali zdjęcia wszystkich proponowanych par.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Mnie też się wydaje, że to dobry wybór. To pozwoli panu iść do przodu. Na początku będzie może trudno, ale wiek dojrzały to panu zrekompensuje.

DUSZA (zwracając się do Gabriela): A co pan o tym sądzi?

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Ja zdecydowałbym się raczej na Polletów, na tego pijanego brutalnego kioskarza. Jestem przekonany, że nie należy się wahać i trzeba wybrać sobie naprawdę okropne dzieciństwo. Potem może już być tylko lepiej. Nadejdzie wreszcie taki radosny dzień, kiedy ojciec nie odważy się już pana bić, bo będzie pan silniejszy od niego, potem nadejdzie kolejny, jeszcze radośniejszy dzień, w którym opuści pan dom, trzaskając drzwiami i wyzwalając się spod ich tyranii…

DUSZA: Ale przecież zarzucaliście mi, że zaniedbywałem rodziców w poprzednim życiu!

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Każde życie jest inne. Nie ma tutaj jakiejś jednej i absolutnej zasady. To normalne, że każdy chce się wyzwolić spod wpływu złych rodziców. Można będzie wybaczyć im później, co na pewno warte będzie kilka punktów dodatnich, a te z całą pewnością się przydadzą!

Ektoplazma Charles’a Donahue zastanawia się dłuższą chwilę, oglądając uważnie projekcje z życia każdej pary.

DUSZA (wzdychając ciężko): No dobra, to jedziemy z tymi paskudnymi rozwodnikami.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Powtarzam, to właściwy wybór. Za dziewięć miesięcy, jeśli pan się zgadza, przejdzie pan reinkarnację i dołączy do rodziny Chirouble.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Zajmijmy się teraz kwestiami zdrowotnymi. Również w tym wypadku może pan dokonać wyboru. Z pańskimi 230 punktami ujemnymi musi pan wybrać dwie przypadłości z następującej listy: paraliżujący reumatyzm, wrzody żołądka, ciągłe bóle zębów, chroniczne nerwobóle twarzy, bezustanne załamania nerwowe, krótkowidztwo prowadzące do ślepoty, głuchota, zez rozbieżny, zez zbieżny, przykry oddech, łuszczyca, zatwardzenie, choroba Alzheimera, paraliż lewej nogi, jąkanie, chroniczne zapalenie oskrzeli, astma.

DUSZA: Euuuu…

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Proszę się pośpieszyć, inaczej będę musiał zdecydować za pana. Za panem jest jeszcze sporo ludzi!

DUSZA: W takim razie zdam się na los: wrzód i astma.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL (notując): Nieźle. Jest pan koneserem.

DUSZA: Chodzi o to, że w poprzednim życiu cierpiałem już na chroniczne zapalenie oskrzeli i ciągle bolały mnie zęby. Było to nie do zniesienia. Więc trzeba spróbować coś zmienić.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Jeszcze jedna drobna formalność. Czy chce pan się odrodzić jako mężczyzna czy jako kobieta?

DUSZA: A co za różnica?

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Jako mężczyzna musi pan wypełnić obowiązek służby wojskowej, a pana długość życia wynosi średnio osiemdziesiąt lat. Jako kobieta, będzie pan rodził w bólach i przeżyje około dziewięćdziesięciu lat.

DUSZA: Zaraz, zaraz, jeśli odrodzę się jako kobieta, nie będę mógł stać się wielkim charyzmatycznym przywódcą ani pożeraczem niewieścich serc, jak mi pan obiecał.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: Oto typowy dla mężczyzn priorytet. Ale myli się pan, bo przyszłość należy do tyranów kobiet. Do „tyranek". Wystarczy odwrócić role. Wszyscy mężczyźni będą u pana stóp i nikt nie będzie mógł przeszkodzić panu w osiągnięciu dominacji nad innymi. Zresztą obyczaje wciąż się zmieniają. Widzi się teraz coraz więcej kobiet, które stają na czele państwa czy przedsiębiorstwa.

DUSZA: Ale taki poród to musi być bardzo bolesna sprawa, nie?

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ: Proponowałbym znieczulenie zewnątrzoponowe. A poza tym wie pan, orgazm u kobiety jest dziewięć razy silniejszy od orgazmu mężczyzny. Tylko kobiety wiedzą, czym jest prawdziwa rozkosz.

DUSZA: Zapewne jest pan lepiej zorientowany ode mnie w tej materii.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ: A jak pan sądzi, dlaczego rodzi się o wiele więcej dziewczynek niż chłopców? Ludzie najpierw się dowiadują, zanim dokonają wyboru.

DUSZA: W takim razie zgoda na płeć żeńską.

ARCHANIOŁ SĘDZIA GABRIEL: Przejdźmy może teraz do pana misji w wymiarze globalnym. Pewnie pan o tym nie pamięta, ale pana dusza pojawiła się już siedemset tysięcy lat temu, a jej zadaniem było wykonanie dzieła, które miało całkowicie zrewolucjonizować sztukę malarską. A cóż widzę w pana karcie? Ledwie kilka nieźle się zapowiadających gryzmołów wykonanych w szkolnym zeszycie na marginesie. Nie wykorzystał pan ani jednej z poprzednich egzystencji, żeby wypełnić swoją misję.

ARCHANIOŁ SĘDZIA RAFAŁ (rozczarowany): Oto dlaczego ludzkość wciąż zostaje w ogonie w tak wielu dziedzinach… Wystarczy, żeby ktoś nie wypełnił swojej misji na ziemi, i od razu cała dziedzina nauki czy sztuki nie rozwija się!

DUSZA: W czasie pracy tam, na dole, nie miałem nawet chwili na rozrywkę.

ARCHANIOŁ SĘDZIA MICHAŁ (skonsternowany): Kpi pan sobie z nas? Widzę tutaj, że w poprzednich wcieleniach polował pan na mamuty, był pan woźnicą, szambelanem na zamku, odkrywcą w Afryce, poławiaczem pereł, aktorem filmowym i nie znalazł pan nawet jednego małego tygodnia, żeby namalować choćby jeden obrazek?

DUSZA: Obawiam się, że nigdy o tym nawet nie pomyślałem.