Генадзь Аўласенка - Дзікія кошкі Барсума

Але ўслых ён нічога гэтага, вядома ж, не сказаў.

- Ну, дык што? – зноў паўтарыў Холін, не спускаючы вачэй са свайго новага намесніка. – Я не памыліўся, прапанаваўшы тваю кандыдатуру?

- Не ведаю! – Свенсан паціснуў плячамі, паглядзеў на Холіна. – Я ўсё ж лічу сябе вінаватым у тым, што мая брыгада…

- Ніякай тваёй віны тут няма! – адразу ж перапыніў яго Холін. – Хіба ж ты мог ведаць, што будзеш мець справуз “дзікай кошкай”!

- Дарэчы, што з ёй? – спытаў Свенсан. – Яна загінула?

Холін азірнуўся ўправа, потым гэтак жа ўважліва паглядзеў у левы бок.

- Яна загінула? – паўтарыў Свенсан сваё пытанне. – Ці яшчэ жывая?

- Давай пагаворым аб гэтым у маім кабінеце! – унёс прапанову Холін. – Ці лепш у тваім…ён бліжэй…

Яны ўвайшлі ў прыёмную, і Свенсан убачыў на месцы рабочай жонкі Холіна юнака, які раней сядзеў у прыёмнай Скрайфа. Убачыўшы высокаеначальства, юнак ускочыў з месца, выцягнуўся.

- Вольна! – нечакана нават для сябе самога сказаў Свенсан. – Усё ў парадку?

Юнак усхвалявана кіўнуў. Свенсан скоса зірнуў у бок Холіна, як ён, не ўсміхаецца? Холін не ўсміхаўся.

- Ведаеш што, - сказаў ён неяк заклапочана, - спусцімся спачатку ў ізалятар. Хачу паказаць табе штосьці…

* * *

- Вось! – сказаў Холін, калі яны зайшлі ў адну з камер ізалятара. – Палюбуйся! Нікаля Сарджэн, фермер! Муж адной з “дзікіх кошак”, дакладней, былы муж…А яшчэ - злачынец, які парушыў адразу некалькі артыкулаў крымінальнага кодексу Аграполіса.

Нікаля Сарджэн быў не падобным, ні на фермера, ні, тым больш, на злачынца. Скурчыўшыся, ён сядзеў зараз у самым кутку металаплыстыкавай камеры, трымаючы ў руках акуляры з трэснутымі шкельцамі. На словы Холіна ён адрагаваў толькі тым, што на нейкую хвіліну ўскінуў галаву і, блізарука прыжмурыўшыся, паглядзеў на ўвайшоўшых. Потым ён зноў нізка апусціў галаву.

- Ягоную жонку забілі? – спытаў Свенсан Холіна.

Той адмоўна матлянуў галавой.

- Яна збегла!

- Збегла? – Свенсан уважліва паглядзеў у твар Холіну. – Як гэта адбылося?

-Ну… - Холін паціснуў плячамі. – Пасля таго, як стала вядома, што тая, першая жанчына - з “дзікіх кошак”, было вырашана забіць усіх астатніх… - не дагаварыўшы, Холін змоўк, скоса зірнуў на Свенсана. – Я і забыўся, што ты яшчэ шмат чаго не ведаеш! Усяго іх было пяць, былых “дзікіх кошак”…

- Як “дзікія кошкі” маглі стаць уласнасцю ФІРМЫ? – перабіў Холіна Свенсан.

- Не ведаю! – нечакана рэзка адказаў Холін. – І, наогул, гэта не наша справа!

Нейкі час яны моўчкі глядзелі адзін аднаму ў вочы, потым Свенсан уздыхнуў і перавёў погляд на фермера, які па-ранейшаму сядзеў нерухома, нізка апусціўшы галаву.

- Выбачайце, што перапыніў! – сказаў ён. – Дык што было далей?

Холін усміхнуўся і па-сяброўскі паляпаў Свенсана па плячы.

- Не трэба на “вы”, - сказаў ён. – Я гэтага не люблю.

- Я таксама, - сказаў Свенсан. – Дык што было далей?

-Далей? – Холін уважліва паглядзеў на нерухомага Нікаля Сарджэна ля сцяны, потым перавёў погляд на Свенсана. – Разумееш, пакуль мы вырашалі, што ж нам рабіць, першая жанчына ўжо паспела вызваліць адну са сваіх сябровак…

- Забіўшы, пры гэтым яе мужа, так? – спытаў Свенсан.

Холін моўчкі кіўнуў галавой.

- Такім чынам іх стала ўжо дзве?

Холін зноў кіўнуў сцвярджальна.

- Дзве “дзікія кошкі”, уяўляеш?

- Уяўляю, - сказаў Свенсан. – А іх і сапраўды дзве? Зараз, я маю на ўвазе.

Твар Холіна перакасіла нейкая, ці то ўсмешка, ці то грымаса.

-А ты хутка схопліваеш сітуацыю! – сказаў ён з незразумелай нейкай інтанацыяй у голасе. – Дык вось, мы паспелі ліквідаваць толькі двух. Двух з пяці…

- Значыцца, іх трое?

-Іх – дзве і адна, - паправіў Холін і, заўважыўшы недаўменне на твары свайго намесніка, растлумачыў: - Жонка гэтага недамерка пакуль яшчэ не з імі. Яна дзесьці хаваецца, асобна… а ён… - змоўкнуўшы, Холін кінуў хуткі погляд у бок фермера. – ён не жадае сказаць нам, дзе яна зараз знаходзіцца!

Свенсан паспеў заўважыць, як міжволі ўздрыгнуў малады фермер пры гэтых словах Холіна.

- Магчыма, ён сам не ведае, дзе зараз ягоная былая жонка. – сказаў ён. – Дарэчы, а ў чым, канкрэтна, яго абвінавачваюць?

Холін зноў акінуў непрыязным позіркам скурчаную фігурку фермера.

- Ён абвінавачваецца ў непадпарадкаванні прадстаўнікам ФІРМЫ пры выкананні імі службовых абавязкаў. І, не проста ў непадпарадкаванні… у аказанні ўзброеннага супраціўлення, у выніку якога ўся брыгада ў складзе пяці чалавек была знішчана.

Свенсану здалося, што ён штосьці недачуў.