Рыгор Барадулін - Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...

* * *

Хоць боб няполены,
Дык пуп наколены.
Мамулечка, бабок ела,
Мамулечка, набубнела.
Мамулечка, ай, бабочак,
Не сходзіцца вараточак.

* * *

А я ў бару грыбы бяру,
Каля межы — сураежы,
Каля поля — мухаморы.

* * *

Як пайду я на сіне мора
Платкі праць,
А як зойдуцца мае ручачкі,
Хоць ты плач.

* * *

Мы, цыгані, добры людзі,
Куды паедзем, i там жыць будзем.
Мы не пашам i не косім,
Куды ні пойдзем,
I там папросім.
Стары цыган піпку курыць,
А цыганка дзевак дурыць.
Стары цыган на парозе,
А цыганка у дарозе.
У цыганкі хвартух новы,
A ў цыгана x., дубовы.
Хвартух новы не парвецца,
X.. дубовы не сагнецца.

* * *

Выйду я на рэчаньку,
Пагляджу на быструю,
Ці не ўбачу я сваю
Мілую сукрыстую.

* * *

Зялёна дуброва рана зашумела,
А я маладая замуж захацела.
Зялёну дуброву рана не пажалі,
Мяне маладую замуж не аддалі.

* * *

Нашто барыні панчошкі,
A ў барыні белы ножкі.
Падзяржы маю кажару,
А я барыню аджару.

* * *

А барыня-удава
Паехала па драва,
Зачапілася за пень,
Прастаяла цэлы дзень.
Каб не тыя кавалеры,
Прастаяла б да вячэры.
Каб не тыя панічы,
Прастаяла б да начы.

* * *

Ах, чух, Марысіца,
Хвартух калышацца.
Ах, чух, Магдалена,
Хвартух да калена.

* * *

Танцуй, Васіліха,
Прыдзіць Васіль, —
Будзіць ліха.
Васіліха Васіля
Качалкаю зацяла.
Васіль плачаць,
Васіліха скачыць.
Не руш мяне, не чапай,
Я табе не роўна.
Ты сталяр i маляр.
А я бандароўна.

* * *

Упілася на мяду,
Дамовачкі не дайду.
Ёсь у мяне маладзец,
Ён дадому давядзець,
Ён дадому давядзець
I ў пасцельку пакладзець.
Няма ў свеце лепшай рэчы,
З кавалерам спаці легчы,
Ён цалуіць, i мілуіць,
I жаніцца дакляруіць.

* * *

Сяду я на куце,
Рукі закасаўшы.
Стаіць мілы у парозе
Ён шапачку зняўшы:
— Дзякуй табе, мая міла,
Што не крэпка біла,
Куплю табе гарчык мёду,
Конавачку піва.
А Божа ж мой мілюсенькі
Па кім я ўдалася,
Усе людзі цвярозыя,
Адна я ўпілася.
А Божа ж мой мілюсенькі
За што я гарую,
Запрагу кабылу ў сані
I сама кірую.

* * *

Ай, капут, капут, капут,
Прадала капусты пуд,
I кашолачку грыбоў,
I кавалера без зубоў.

* * *

Дзякуй, дзякуй камбайнёру,
Што вісока пакасіў.
Баба пуза накалола,
Дзед тры тыдні галасіў.

* * *

Ой, дзяўчаткі дарагія,
Я вам болей не слуга,
Затупіўся мой свярдзёлак
I сагнуўся, як дуга.

* * *

Учора рыбка была,
Сягоння галоўкі,
Учора госці былі,
Сягоння дамоўкі.

* * *

— Чыя гэта верба,
Чыя гэта вішня,
Чыя гэта дзеўка
На вуліцу выйшла?
— Мая гэта верба,
Мая гэта вішня,
Мая гэта дзеўка
На вуліцу выйшла.

* * *

А паедзем дамовачкі, йграя,
Ці не будзіць нам
Цёмная ночка відная.
Ці не будзіць нам
Гарэлка салодка,
Ці не будзіць нам
Даўгая дарожка каротка?

* * *

Упрысядкі прысядаў,
За касматую хватаў,
А за тую касматую
Тры дні сядзеў за хатаю.

* * *

Ой, сват, ты мой сват,
Не бяры мяне за зад,
Бяры мяне за пярод,
Тады мяне забярот!

* * *

Бацька лапці сплёў
На святы Пакроў.
Матка аборы савіла,
На Прачыстую дала.

* * *

Няма таты, няма мамы,
Некага баяцца.
Пойдзем, мілы, ў кабінет,
Будзем цалавацца.

* * *

Я любіла пісара,
Шырокая лысіна.
Яму некалі пісаць,
Толькі лысіну часаць.

* * *

Мая мілка, як кабылка,
Толькі розніца адна:
На кабылцы ездзяць людзі,
А на мілцы толькі я.

* * *

Адна ластаўка на пуні,
А другая на таку.
Лепі пакуллем заторкну,
Ды не дам я дураку.

* * *

Сабе сама дзівілася,
Чым я зіму кармілася.
Паглядзела паміж ног,
А там стаіць сена стог.

* * *

A Лявоніха, іціт тваю маць,
He хадзі маю капусту ламаць.
Я хадзіла i хадзіць буду,
Я ламала i ламаць буду.
A ў капусце мае достачкі
Паламалі ў п...дзе костачкі.