Воля Чайкоўская - Лупы

Пад выглядам

цывільных клунак –

Цудоўны шчасця апарат!
Ты ведаеш, што я

мацнейшая

І што душа мая

сачнейшая

За твой крывавенькі

сухар!

Ты да таго ж яшчэ

глухар!

І нарцысіст.
Педагагіст

недавучаны!

Прагматызмам

засмучаны.

Каханнем маім

скручаны і …

Перавучаны.

* * *

Крохкім шарошам
па хлюпкай вадзе
цягнем-пацягнем

пачуцці.

Смелыя вобразы
новых ідэй
ёсць на якой

валюце?

Смелыя вобразы
новых ідэй
ёсць на якой

валюце?

Крохкім шарошам
па хлюпкай вадзе
цягнем-пацягнем

пачуцці…

* * *

Сярэдзіна красавіка, лічы.
Яшчэ вясны ні ў водным

воку ў надвор’я.

І людзі клопат праяўляюць,
І раюцца сузор’і.
І снег ідзе, не даючы

вясне падняцца.

Адкуль вясну яшчэ чакаць?
Адкуль ёй ўзяцца?
· · · · · · ·
З народжанага намі…

* * *

Штучнае сонца прабегла па вокнах трамвая.
Ён за натоўпам вочы свае хавае.
Круглыя сінія вочы няўмела хавае.
Я адчуваю бязлітасны пошчак дыхання.
Як утрапёная, сціпла чакаю спаткання.
Мілага, яснага, доўгага цудаспаткання.
Я канчаткова губляю надзею.
Ціха кладуся, няўмела балдзею.
Дзе я? Нідзе! Я чакаць не ўмею...

* * *

Я сабе яшчэ не веру.
І даўно не веру вам.
Я не бачу меры меру,
Я знішчаю бруд і хлам.
Я адчула рыфму рыфмы.
Я паслухала ўсход.
Мне сказалі праўду:”Міф – мы”.
Я заткнула хлусу рот.
Я – як ружы чайнай кветка,
Адчуваеш стогн і пах.
Мне мая патрэбна клетка.
Толькі мой патрэбны страх.

* * *

З любога вакна можна крыкнуць: ”Вярніся!”
Ў любым люстэрку можна ўбачыць сябе.
Любой вадой можна змыць зайздрасць.
І толькі сваім святлом – ажывіць.
Любымі нагамі можна дайсці да мэты.
Любымі крыламі можна даляцець да неба.
Любымі вуснамі можна сказаць праўду.
І толькі сваімі словамі – шчыра.
Любым глытком можна спаталіць смагу.
Любой рукой можна спыніць забойства.
Любым штрыхом можна шэдэўр закончыць.
Але толькі – калі ты сам яго пачынаў.

Там…

натхнёная Барадуліным
Мы ўсё імчымся.
Спяшаемся некуды.
І толькі відны
Сляды на раллі.
Мы марым аб цудзе.
І строга судзім.
І ўсе мы там будзем.
Ці ўжо былі…

* * *

Мой настрой хістаецца так,
Як хістаецца FM-хваля,

калі шукаю радыё-Свабоду.

Ні выйсця няма, ні броду.
Разагнацца трэба і скокнуць

у ...

прахалоду.

Адзінота

Мая адзінота –

як банны ліст.

На душы павісла

і трымаецца.

Сваёй адзіноце

я танчу твіст.

І цела маё

з ёй абдымаецца.

Я ўсё чакаю, калі ТЫ
Зоймеш месца адзіноты…

* * *

Лупы тваіх вачэй
Павялічваюць маю душу.
Бясконцых сляпых начэй
Без цябе не перанашу.
Лупы тваіх вачэй
Бачаць мяне наскрозь.
Ты задыхаў гучней.
Са мной адбываецца штось...

* * *

Маю не праняць

уяву.

І нават на тваю

заяву

Я не звяртаю

ўвагі.

Табе не хапае

прагі.

Не стае імпэту!
Мусоліш пацалункі, як

фабрычную

катлету!

Я гэткую ж вярну

табе манету!

Мая абыякавасць

падробная

Няхай тваю натхнёнасць