Рыгор Бородулин - Здубавецьця

Пень гарэў, а воўк сраку грэў, іскра пала й радня стала.

Хто дуж, той лепш.

Абы з рук далоў, а з ног само зваліцца.

Няхай жывець, красуецца, пакуль на х… ня ўссунецца.

Памагло, ня памагло, а ад сэрца адлягло.

Гадзіць, як благой скуле.

Аж гадзіць, як сьляпы па п. дзе гладзіць.

Цяпер праўду ваўкі зьелі.

Яшчэ й марац пад нос зашмарыць.

Вялік пень, ды дуплен.

Ёсь што казаць, няма каму слухаць.

Цяжка пачаць, а кінуць лёгка.

Глядзі, каб цябе сарокі ня ўкралі, падумаюць, што сыр, — гэтак вымыўся.

Дванаццаць з поўначы прабіла, прывёз на базар Зуська мыла й пачаў таргаваць.

Кожнае дыханьне любіць папіханьне.

Ня да любеблі, калі рукі пакрэплі.

З Богам, Хадорка, калі людцы здараюцца.

Да Зьмітры дзеўкі хітры, а пасьля Зьмітры, хоць сраку вытры.

У вас папелі, а ў нас паелі.

Цялятка ў срачцы, а ён з абушком бегаіць.

Адарваў гнілому цяляці хвост.

Зроб бела й гуляй сьмела.

Шлёп гаўно ў кашу, у панскую, ды ня ў нашу!

Сабака ня зьесь, пакуль ня пакачаіць.

Прайсьці туркі-баркі.

Горка рэдзька, ды ядуць, дрэнна замужам, ды йдуць.

Валуй раменныя вушы.

Прыдзіць каза да ваза, ды ня будзіць сена.

І духу-паху ня чуваць.

Мая душка ня перабірушка.

Гэта табе ня ў яйцы пішчыць.

Хоць за вала, абы дома ня была.

Сава сьпіць, а кур чуіць.

Трэба жыць і мучыцца, пакуль сьмерць налучыцца.

У багатага пана багатыя яйцы.

Напіўся да зялёных мятлікаў.

У яе маланьня з-пад хваста сьвішчыць.

Кій на кій завадзіць, а абед на абед — не.

З лясочку дачакаеш, а з пясочку — не.

Нечага таму богу кланяцца, каторы на нас ня глядзіць.

Еш, пакуль рот сьвеж, а як завяніць, ня загляніць (а як памрэш, і калом ня ўвапрэш).

Белае, як сьвіное цела.

Шанасьць такая, як воўк кабылу шанаваў.

Золата ўсюдых золата, а гаўно ўсюдых гаўно.

Пьець, як у бот ліець.

У мяне хоць куніца, ды ў рот, а ў цябе сініца, ды ў год.

Залапіць вочы (даць хабар).

Краса завяніць, а шчасьце ня абманіць.

Вясельле наша — хлеб і каша.

Думай за мара, а сьмерць за плячмі.

Злодзя пройдзіць, хата астанецца, а агонь нічога ня пакініць.

Голад — ня цётка, ён ілжэць і крадзіць.

Цярпі, Грышка, спасён будзіш, а ня выцерпіш, чартом будзіш.

Зьеш х… а рыба дорага.

Ня будзь выдатнікам, ня будзь астатнікам.

Хто чаго хочаць, той таго даскочыць.

Хто чужое ня шануіць, той свайго ня маіць.

Жонка — радня за парог.

Такі добры, толькі на небе зьвёзды зьбіраць.

У іх вада няразьлітая (пра сяброўства).

Варона на многа сукоў садзіцца, ні на водным ня жывець.

Бог ня бяз ног.

Добра вам жыць! (Кажуць на разьвітаньне.)

Пайшоў бы ў мніхі, дык яйцы ліхі.

Харош, як сьвіньня ў дождж.

Так стараўся, аж язык замакрэў.

Адбяры, Божа, стыд, буду пьян і сыт.

Бог, як у пень, душу ўторкнуў.

Свая хатка, як родная матка.

Дзе конь качаіцца, там поўсьць астаніцца.

Нос, як кічаўка (кісялёўка).

Вушацкія бляхары паехалі ў Вушачу кусацца.

Дзе трушком, дзе бяжком, а дзе й шагам.

У сваёй хаці і качарга маці.

Розум па запатылку (патыліцы) цячэць.

З аднаго боку пячэць, а з другога душу валачэць (ля вогнішча).

Падупалага ня лічы за прапалага.

Прапаў, як муха ў сыраватцы.

К чорту ў зубы залезіць.

Ну, як дуж-крэпак?

Ні скубсьці, ні смаліць.

Купцы на расторгі.

Знойдуцца на рукі мукі.

Ні стуль, ні ссюль.

Крычы, хоць разарвіся.

Найшоў дзеўку па свайму калену.

Твой січас, як жыдоўскі зараз.

Яму мазгі выпетрыла.

Салому еш, а фасону ня губляй.

Забі мяне лапцем (калі ня так).

Абцёр троху пархі, дык і капызіцца.

Сяньнік ня падушка, нявестка ня дачушка.

Хай у вас будзе ня сьпіта, ня зьета!

На ласы кусочак знойдзіцца куточак.

Плача, як па ўмірушчаму.

Мужыку калена пакажы, толькі праўды ня кажы.

Шыла, шыла і гаўном завяршыла.

Ня бойся сабакі брахлівага, а бойся кусьлівага.

Падторкнуўся, як чорт з каўшом пад брагу.

Лгаць, як у лёд.

Добрая цацотка (цаца).

Як у мядзьвежжу вушку (утульна).

Каб ты так з носам быў, як гэта праўда.

Як сабака падхартаны.

Як на шпігах сядзець.

Сесьці макам (саладом).

Цыбуля, як тынок.

Гаворыш, як сьпіш.

Ні ў пір, ні ў вір, ні ў добрыя людзі (зь некім).

Гавары, кум, ды абедай.

За другім бачыць пажашкі, а за сабой і бярвеньні ня бачыць.

Цёмна, хоць ражна выставі.

Як на мокрую п…у блохі.

Свой лес — свае зайцы.

Муха ня разарвець бруха.

Торкаў, торкаў, то ў буракі, то ў моркву.

Як хочаш, вышэй сракі ня падскочыш, ты скачаш і яна з табой.