Рыгор Бородулин - Здубавецьця

Ня было мяса, і п. да ня закраса.

У дурной птушкі дурныя песьні.

Запытала зіма, дзе ты лета быў.

Ня быць казе на лазе, ня есьці ёй брэду.

Зарадзіў Бог чалавечка — ні баран, ні авечка.

З кім ня рос, таму ня дзьмі ў нос.

Ня купіў бацька шапкі — хай галава мерзьніць.

Вашапруд на кут, а добраму чалавечку добра і ў запечку.

За гарой табе Насярэйка кланяўся.

Красавіца, што з-пад стала кусаецца.

І тыя хвалілі, што цераз шлеі валілі.

І качачка казала: ты-ты-ты-ты…

Дзень добры таму, хто ў гэтым даму!

Бліны з падскокам.

Спара ў дзяжу, і сын на вясну!

Дай, Божа, сесьці на шчасьлівым месьці.

Хорша, Базыль, ня рассыпай табакі.

Хорша, тата, ня ўдавіся.

Каб шырэй ступаў, дык на чарку б папаў.

Сядзь, хай ня вісяць, адарвуцца — разаб'юцца.

Забірайце збрую і едзьце к х…

Калі ты курэц, дык і май свой тытунец.

Дурны, дурны, а скваркі любіць.

Яму гавары, а ён брык дагары.

Пазыкі ня ходзяць бяз'языкі.

Глядзеўшы з рук, зробішся, як крук.

Няспадзеўкі — дзіця ў дзеўкі — жох.

А я жох сваё з запазухі.

Няўлад мая сучка — за хвост ды на плечы.

Толку, як з кілы мазгоў.

Раньняя птушка цярэбіць дзюбку, а пазьная — вочкі.

І няўмека пячэць, як з засеку цячэць.

Ня лезь жаба, дзе коні куюць.

Хлібай, ня дбай, хоць жыдка, ды многа.

Хоць сучку, абы грошы кучку.

Людскі рот — ня гарод, ня паставіш плот.

На чужы раток ня накінеш нараток.

Ня будзь ні войтам, ні сватам, ня будзеш чалавекам праклятым.

Сам чорт адступіўся.

Разьеўся, як шыла.

З вялікіх выбораў — лапці ды абора.

Нагінаючыся, ня нацалуешся.

Абыходзімся мы бяз таго Гаўрылы, што каля нас ня жывець.

Фіц выйграў, фіц прайграў.

Дзесяць гадоў нявестка зжыла й ня ведала, што сучка бяз хваста.

Што ня гожа, тое няпрыгожа.

Матка ня знаіць, што цялятка рыкаіць.

Нечага козамі сена псуваць, яны й лыкі зьядуць.

На гора й сядун — дзіця.

На чужое шчасьце й мухай ня ўпасьці.

З гора кот капусту есь.

Ні з колам у горла.

Грозен рак, ды ў срацы вочы.

Плач, галасі — рады ня дасі.

Падняўся вышэй папараці.

Усюды гож, як шавецкі нож — і боты шыць, і бульбу крышыць (скабліць).

Худы, як склезень.

Сыты, як рыдзель (як брысік).

Мурзаты, як заткала.

Халодна, як у ваўкаўні.

Мокры, як мачонка.

Ссох, як майскі венік.

Сыт, хоць нажы вайстры на ім.

Дай Божа ў найме людзям, ды ня мне.

Хочаш мець злосьніка — пазыч грошы.

Аддай рукамі, а хадзі нагамі.

Даюць, ды з рук ня пускаюць.

Дзе няма роста, там няма й прыгоства.

Дабрахвочы глядзіць скупому ў вочы.

Садраць, як чорт за бацьку.

Лепей касіць касой, чым дугой.

Смакам, смакам, смакаўно, а ўсё ж лепей за гаўно.

Ва ўдавы два наравы, а ў удаўца бяз канца.

Зьбялеў, як ліпа.

Біся, сварыся, а на дабрыдзень слова кінь.

Чужога рабёнка хоць маслам масьлі, а ён дзёгцем усё роўна сьмярдзіць.

Каб табе даў Бог здароўя з жабіны прыгоршчыкі.

Чужое дабро возьміць (бярэць) за рабро (вылезіць праз рабро).

Кароўка — мамка, а сала — ямка.

У каго няма статку, у таго няма і ўпадку.

Цяжка толькі пачаць, а кінуць ураз.

На від мужык хоць лапаць, абы жыць — ня плакаць.

Каб госьці ня селі косьцю.

Галодны, як воўк жаробны.

Разгуляўся, як сабака ў торбе (у мяху).

Любіў бы Грасім, каб чорт грошы насіў.

Журавы паляцелі — палудзень панясьлі.

Малады — першую галаву на карку носіць.

Еш, пакуль ня запяеш.

Ня круці духамі.

Усім кагалам і бацька з жыгалам.

Якая жонка ды ня жонка, а ўсё ж лепі за парасёнка: хату адчыніць і зачыніць.

Хоць насяры ды ўтапіся.

Тры п…ы попелу ня варты.

А дзе ж тое дзелася, што ў штанах вярцелася?

Жыць будзеш, але ня захочаш.

Няма чаго маліцца, калі з запазухі валіцца.

Згаварыўшыся, і бацьку можна забіць.

Як зяць на парог, дык цешча за яйцы.

У яго ў роце мухі любуцца.

Тады мужык з жонкай сварыцца, калі ў катле трасца варыцца.

Кармі гаўном — заб'еш гальнём.

Гонкая дзеўка, хоць на ёй вішні абірай.

Даўгі, хоць сабак вешай.

Жывіце, як брацьці, а рахуйцеся, як жыдзьдзі.

Хлеб на стале — рукі свае.

Каб цябе порах узяў.

П'юць так, што сабакі морду ліжуць.

Пакуль па каню, па аглоблі скарэй.

Ня бачыўшы цэлага, і лапленаму рад.

Сіраце даварыцца ў жываце.

Дзяўчына, як жалуд.

Хай той плачаць, хто бярэць, хай той скачаць, хто ідзець.

У Бога дзён ня рэшата.

Каму рупіць, таму й вочы лупіць.

Дайце Саўку спраўку.

Мазгі ў ствол пайшлі.

Служы верна й крадзь памерна.