Янка Купала: Шляхам жыцьця

«Кнігі Магабгараты — гэта адна з найстарэйшых і найвялікшых паэм сьвету. Створаны яны індыянамі болей трох тысяч год таму назад і зьмяшчаюць у сабе каля 220000 радкоў. У Магабгараце, апрача навучальных і духоўна-маральных філязофскіх твораў, шмат ёсьць і прыгожых, паэтычных вобразаў. Зь іх найпрыгажэйшы — „Наль і Дамаянці“ — вельмі добра перакладзены на польскую мову А. Лянге. Легэнда ж аб паляўнічым і галубках ня ёсьць даслоўным перакладам зь індыйскае мовы; я ўзяў толькі аснову гэтай аповесьці і болей-меней захаваў форму санскрыцкага верша — „шлёкі“, якой усе кнігі Магабгараты напісаны». — Я. К.

У нябыт — у забыццё.

Удзірванелы — пакрыты дзірваном, густа зарослы травою.

Піліпаўка — час зімою, калі пачынаюцца моцныя маразы, завеі.

Думна — горда.

Абшар — прастор.

Сонных вёсак шары — нерухомыя цені нібы паснуўшых вёсак.

Амшалых — пакрытых мохам.

Модлы — малітвы.

Пакрыёма — употай.

Бяседа — застолле.

Садзіць на пасад — выдаваць замуж.

Брыльянт — каштоўны камень.

Саета — багатае адзенне з атласу і шоўку.

Гусляр — чалавек, які іграе на гуслях, музычным інструменце.

Ясакар — таполя.

Каня — балотная чайка, крык якой нагадвае гукі піць-піць-піць.

Магнат — памешчык, буйны землеўладальнік.

Світка — вопратка, пашытая з даматканага сукна.

Лунь — ястраб-мышалоў, у якога белае (светла-шэрае) апярэнне.

Дукат — старажытная манета, сярэбраная, пазней залатая.

Скурганіў — загубіў, умярцвіў.

Сарачні сох — сорак саракоў — вельмі многа.

Лёхі — склепы, падземныя памяшканні, сховішчы.

Цемра сярмяжная — зняважлівая клічка бедных, непісьменных сялян, якія насілі даматканыя сярмягі (світкі).

Сажань — старажытная мера даўжыні, роўная прыблізна 2 м 13 см.

Дамоўка — труна.

«С польскаго. Аўтора ня веда.». Я. К