L. Zamenhof - Proverbaro Esperanta

581.02 Eliri sen frakaso el granda embaraso.

581.03 Senplumigi kokinon, ne vekante mastrinon.

582.01 Ĝi staras ankoraŭ malproksime en la kampo.

582.02 Ankoraŭ multe vi kuros, ĝis vi alkuros.

582.03 Ankoraŭ la gajno ne estas en la mano.

582.04 La manĝota fiŝo estas ankoraŭ en la rivero.

582.05 Ĝi estas ankoraŭ birdo sur la tegmento.

582.06 Ĝi estas ankoraŭ pasero en aero.

582.07 Inter la mano ĝis la buŝo ofte disverŝiĝas la supo.

583.01 Li ne estas el la grandaj saĝuloj.

583.02 Li ne elpensis la filozofian ŝtonon.

583.03 Li vidas nur ĝis la pinto de sia nazo.

584.01 Post alkutimiĝo doloras disiĝo.

584.02 Ju pli malproksimen la vojo, des pli da larmoj.

584.03 Amo pli kora, disiĝo pli dolora.

584.04 Post dolĉa vino restas acida vinagro.

585.01 Kiu iras trankvile, iras facile.

585.02 Tro rapida akcelo ne kondukas al celo.

585.03 Tro rapida faro estas nur baro.

585.04 Rapidu malrapide.

585.05 Kiu tro pelas, nur malakcelas.

586.01 Pri la lupo rakonto, kaj la lupo renkonte.

586.02 Ne elvoku lupon el la arbaro.

587.01 Servo postulas reservon.

587.02 Vi amas preni, amu redoni.

587.03 Vi min manĝigos, mi vin trinkigos.

587.04 Kiu donacon prenas, tiu sin katenas.

587.05 De kantado senpaga doloras la gorĝo.

588.01 Donacetoj subtenas amikecon.

589.01 Pli valoras vinagro donacita, ol vino aĉetita.

590.01 Al ĉevalo donacita oni buŝon ne esploras.

591.01 Oni donacas por speso kaj laborigas por spesmilo.

591.02 Kiu akceptas donacon, perdas la pacon.

592.01 Por nenio oni faras nenion.

592.02 Nenia ago fariĝas sen pago.

592.03 Senpaga estas nur la morto, sed ĝi kostas la vivon.

593.01 Donaco nesincera estas donaco infera.

593.02 Unu fojon oni donas kaj tutan vivon fanfaronas.

593.03 Donacon reprenu kaj mian vivon ne venenu.

593.04 Ne donu kaj ne boju.

593.05 Li donas peceton da pano kaj bategon per mano.

593.06 Plena glaso da vino, sed kun guto da veneno.

593.07 Li salutas profunde kaj mordas hunde.

593.08 Mielo sur lango, kaj glacio en koro.

593.09 Lango miela, sed koro kruela.

593.10 Ĉe tro ĝentila ekstero mankas sincero.

594.01 Pli feliĉa estas donanto ol prenanto.

595.01 Doni ovon, por ricevi bovon.

595.02 Bovo prenita, koko donita kaj — kvita.

596.01 Pafi — maltrafi.

596.02 Celis paseron, trafis anseron.

596.03 Pelis pavon, falis kavon.

597.01 Malaperis kiel vaporo.

597.02 Li pafis sin for.

598.01 Fari al iu bonan lavon.

598.02 Fari al iu predikon pri moroj.

598.03 Tani al iu la haŭton.

599.01 Ĵeti polvon en la okulojn.

599.02 Nebuligi al iu la okulojn.

600.01 Nobelo promesojn disdonas, kampulo promesojn plenumas.

600.02 Per promesoj estas pavimita la infero.

601.01 Plej facile promeso rimiĝas kun forgeso.

601.02 Dronanto domon proponas, savito eĉ brikon ne donas.

601.03 Promeso ne satigas.

601.04 Venis mizero, — helpu min, frato; pasis mizero, — for, malamato.

601.05 Danĝero sieĝas, al Dio ni preĝas; danĝero ĉesas, ni Dion forgesas.

602.01 Sub seruro promesojn tenu, sed doninte ne reprenu.

602.02 Estu sinjoro de via vorto.

602.03 Vorto donita estas kiel leĝo.

602.04 Pripensu malrapide kaj agu decide.

602.05 Dek fojojn mezuru, unu fojon detranĉu.

602.06 Antaŭe intencu kaj poste komencu.

603.01 Li estas la portreto de sia patro.

604.01 Silentu donante, parolu ricevante.

605.01 Dio donis oficon, Dio donas kapablon.

606.01 Kion Dio ne donis, perforte ne postulu.

607.01 Donu fingron al avidulo, li tutan manon postulas.

607.02 Se vi donas mielon, donu ankaŭ kuleron.

608.01 Ne rapidu, trankvile decidu.

608.02 Ne rapidu insulti, volu aŭskulti.

608.03 Ne aŭskultinte, ne kondamnu.

608.04 Juĝanto devas havi du orelojn.

609.01 Paco al lia cindro!

609.02 Li ripozu trankvile!

610.01 Dio donis, Dio prenis.

611.01 Dio donis buŝon, Dio donos manĝon.

612.01 Ju pli oni posedas, des pli oni avidas.

612.02 Oni estas riĉa neniam sufiĉe.

612.03 Dum la manĝado venas apetito.

613.01 Se Dio ne aranĝos, lupo vin ne manĝos.

614.01 Nuksoj venis, kiam dentoj elfalis.

614.02 Post morto kuracilo jam estas sen utilo.

614.03 Ĝi estas kiel mustardo post la manĝo.

615.01 Almozoj ne malriĉigas.

615.02 Dio al vi donis, por ke vi povu doni.

616.01 Ne havante, oni petas; ricevinte, forĵetas.

616.02 Bono posedata ne estas ŝatata.

616.03 En juneco logas, en maljuneco tedas.

616.04 Nin ĉiam ravas, kion ni ne havas.

616.05 Juneco ne scias, maljuneco ne povas.

617.01 Ĉia dono estas bono.

618.01 Du botoj faras paron.

618.02 Bela paro por altaro.

618.03 Sinjorino kaj sinjoro, unu alian valoras.

619.01 Ne taŭgas du ursoj por unu nesto.

619.02 En unu sako du katoj, ĉiam mordoj kaj gratoj.

619.03 Du sinjoroj en unu bieno, du mastrinoj ĉe unu kameno — neniam vivas sen reciproka

malbeno.

620.01 Nomo egala, sed esenco mala.

621.01 Ĝi havas ankoraŭ signon de demando.

621.02 Ĉio dependas de «se» kaj «kiam».

621.03 La sama afero, sed kun la kapo al tero.

621.04 Sama buŝo blovas varmon kaj malvarmon.

621.05 Vizaĝo agrabla kaj ungo diabla.

622.01 Unu saĝo estas bona, du estas pli bonaj.

622.02 Pli da okuloj, pli da certeco.

623.01 Certe, kiel duoble du kvar.

623.02 Certaĵo kaj leĝo, kiel amen en preĝo.

624.01 Du kontraŭ unu prezentas armeon.

624.02 Kontraŭ tuta kohorto eĉ Herkulo estas malforta.

625.01 Deko da pekoj, unu la puno.

625.02 De unu bovo oni du felojn ne deŝiras.

625.03 Per unu ŝtono oni du ĵetojn ne faras.