L. Zamenhof - Proverbaro Esperanta

445.01 Formanĝis en merkredo, ne serĉu en vendredo.

445.02 Ŝparu kiam bone, vi havos kiam bezone.

446.01 Sen laboro ne venas oro.

447.01 Okulo ne atentas, dorso eksentas.

447.02 Se okulo ne vidis, pagas la poŝo.

447.03 Blindulo kartojn ludi ne devas.

447.04 Per eraro ne praviĝas la faro.

447.05 Senkonscie vi agis, konscie vi pagos.

448.01 Pli bone fleksiĝi, ol rompiĝi.

448.02 Kiu mordi ne povas, kisi ekprovas.

449.01 Fari el iu arkon.

449.02 Teni iun per fera mano.

449.03 Butonumi iun malvaste.

449.04 Enpremi iun en funelon.

450.01 Paroli per vortoj kovritaj.

450.02 Danci kiel kato ĉirkaŭ poto.

450.03 En ŝerco kaj ludo ofte sidas aludo.

450.04 Al vi oni predikas, kaj nin oni pikas.

450.05 Por Paŭlo sperto — por Petro averto.

451.01 Kiu ĉion senpripense parolas, aŭdos tion, kion li ne volas.

452.01 Parolanto semas, aŭdanto rikoltas.

453.01 Parolo estas arĝento, oron similas silento.

454.01 Ju pli da babilado, des pli da pekado.

455.01 Kiu multe parolas, malamikon konsolas.

455.02 Ju pli oni babilas, des pli oni al si malutilas.

455.03 Tro multe da salo malbonigas la manĝon.

455.04 Pli bone ne sali, ol sali tro multe.

455.05 Sciu elokventi, sciu ankaŭ silenti.

455.06 Montras parolo, kion cerbo valoras.

455.07 Mia lango — mia malamiko.

455.08 Kiu langon ne tenas, mem sin malbenas.

456.01 Plej bona sprito estas silento.

457.01 Vi sekrete vorton diros, ĝi tra l’ tuta mondo iros.

457.02 Vi sekretos al edzino, ŝi sekretos al fratino, kaj tiel la sekreto promenados sen

fino.

458.01 En dom’ de pendigito pri ŝnuro ne parolu.

458.02 Sprit’ en tempo ne ĝusta estas tre malbongusta.

459.01 Granda parolisto estas duba faristo.

459.02 Vortojn ŝparu, agojn faru.

460.01 De parolo ĝis faro estas tre malproksime.

460.02 El la buŝ’ multaj vortoj eliras, sed ne ĉiuj ion diras.

461.01 Kio doloras, pri tio ni ploras.

462.01 Ne bezonas la kapo konsilon de kruroj.

462.02 Ovo kokinon ne instruas.

462.03 Lecionoj al profesoro estas vana laboro.

462.04 Fiŝo scias pri naĝo ankaŭ sen via saĝo.

463.01 Pensoj iras trans limo sen pago kaj timo.

464.01 Kiu kapon posedas, kombilon jam trovos.

464.02 Kapo estas por tio, ke ĝi zorgu pri ĉio.

465.01 Pro kapo malsaĝa suferas la kruroj.

465.02 Sinjoroj sin batas, servantoj vundojn ricevas.

466.01 Piedo ne atentis, kapo eksentis.

466.02 Mano pekis, dorso pagas.

467.01 Staris, ekfaris.

467.02 Per la kapo malsupren.

467.03 Eksalte senhalte.

468.01 Pekinto pentas, — kolero silentas.

468.02 Ne iras hakilo al kolo humila.

469.01 Kiom da kapoj, tiom da opinioj.

469.02 Kiom da juĝantoj, tiom da juĝoj.

469.03 Iras ĉiu kruro laŭ sia plezuro.

470.01 Vundan lokon protektis, alian difektis.

471.01 Kiu perdis la kapon, ne bezonas jam ĉapon.

471.02 Ne valoras bofilo, kiam mortis filino.

472.01 Estinta amiko estas plej danĝera malamiko.

473.01 Malsato ne estas frato.

474.01 Malsato plej bone gustigas la manĝon.

474.02 Ĉe stomako malsata ne kapricas palato.

475.01 Se malsato turmentas, lupo timon ne sentas.

475.02 Pli efike ol bato pelas malsato.

475.03 Malplena sako tentas al peko.

475.04 En malsata familio mankas harmonio.

476.01 Stomako malsata nur pri pano meditas.

476.02 Malsata stomako orelon ne havas.

476.03 Por honoro ni dankas, se manĝ’ al ni mankas.

477.01 Sata malsatan ne povas kompreni.

477.02 Plena stomako laŭdas la faston.

478.01 Se stomako doloras, kapo laboras.

479.01 Nuda kaj kruda, sen groŝo en poŝo.

480.01 Hom’ malesperas, Dio aperas.

481.01 Malriĉulo rabiston ne timas.

481.02 La dorm’ estas bona, se mankas la mono.

481.03 Kontraŭ nehavo eĉ juĝo silentas.

481.04 De nehavanto eĉ reĝo nenion ricevos.

482.01 Pli bona io, ol nenio.

483.01 Ne venas mont’ al monto, sed homo homon renkontas.

484.01 Monto gravediĝis, muso naskiĝis.

485.01 Kio post la montoj kuŝas, tio nin neniom tuŝas.

486.01 Belaj rakontoj el trans la montoj.

487.01 Stari por iu kiel muro kaj turo.

488.01 Promesi orajn montojn.

489.01 Ĝibulo ĝis morto restos ĝibulo.

490.01 Ju homo pli fiera, des puno pli severa.

490.02 Pro homo fiera ĝojas infero.

490.03 Malhumileco estas kara plezuro.

490.04 Fiereco venas antaŭ la falo.

490.05 Altan arbon batas la fulmo.

490.06 Kiu leviĝis fiere, baldaŭ falos al tero.

491.01 Fiera mieno — kapo malplena.

492.01 De zorgoj, ne de jaroj, blankiĝas la haroj.

492.02 Rusto manĝas la feron, kaj zorgo la homon.

493.01 Urtikon frosto ne difektas.

494.01 Venas ĉagreno sen granda peno.

494.02 Malfeliĉo inviton ne atendas.

494.03 Malfeliĉo kaj peko leviĝas sen veko.

494.04 Ne voku diablon, ĉar li povas aperi.

495.01 De plendo kaj ploro ne foriĝas doloro.

495.02 Bedaŭro kaj ĉagreno ŝuldon ne kovras.

496.01 Unu floras, alia ploras.

496.02 Por unu — festeno, por alia — ĉagreno.

496.03 Por malsanulo forto, por kokido la morto.

496.04 Ŝafo donas sian lanon, por ke mastro havu panon.

497.01 Kiun malĝojo ne turmentis, tiu ĝojon ne sentas.

498.01 Kontraŭ doloro helpas bona humoro.