Невядома: Славацкая надзея: досвед дэмакратычных трансфармацый

Рудольф Хмел(Rudolf Chmel, 1939), літаратуразнаўца, педагог, дыпламат. Даследуе культуру і гісторыю Сярэдняй Еўропы, асабліва славацка-венгерскія сувязі. Дырэктар Інстытуту славістычных і ўсходнееўрапейскіх даследаванняў пры Карлавым універсітэце ў Празе. Быў паслом Чэхаславакіі ў Венгрыі (1990—1992) і міністрам культуры СР (2002—2006). Старшыня рэдакцыйнай рады часопісу “ OS ”, аўтар многіх зборнікаў, манаграфій, артыкулаў. Уклаў анталогію “Славацкае пытанне ў ХХ стагоддзі” (1997), якая выйшла таксама ў венгерскім і польскім перакладах.

Яўген Южыца(Eugen Jurzyca, 1958), эканаміст. Спецыялізуецца на праблематыцы эканамічнай палітыкі і натуральных манаполій. З лютага 2000 г. — дырэктар Інстытуту эканамічных і сацыяльных рэформ. У 1991—1995 гг. працаваў у Антыманапольным інстытуце СР, у 1995—2000 гг. — старшыня Цэнтру эканамічнага развіцця. Аўтар шматлікіх даследаванняў і публікацый, а таксама суаўтар некалькіх “Усеагульных штогадовых дакладаў аб Славакіі”.

Іван Каменец(Ivan Kamenec, 1938), гісторык, з 1969 г. працуе ў Інстытуце гісторыі Славацкай Акадэміі навук, перад тым — у Славацкім нацыянальным архіве і Славацкім нацыянальным музеі. Вывучае палітычную і культурную гісторыю Славакіі ў ХХ ст. са спецыялізацыяй на праблематыцы ваеннай Славацкай дзяржавы і халакосту. Свае даследаванні аб’яднаў у некалькіх кнігах, у т.л. “Па слядах трагедыі” (1991), “Славацкая дзяржава” (1992), “Трагедыя палітыка, святара і чалавека: доктар Ёзаф Ціса, 1887—1947” (1998), “Пошукі і блуканні ў гісторыі” (2000).

Міраслаў Колар(Miroslav Kollбr, 1969), аналітык, займаецца праблематыкай медый. З 2000 г. працуе ў Інстытуце грамадскіх пытанняў, з пачатку 90-х гадоў займаецца журналістыкай. Быў выканаўчым дырэктарам Медыйнага інстытуту і галоўным рэдактарам інтэрнэт-парталу, прысвечанага медыям. Са снежня 2003 г. — старшыня Рады Славацкага тэлебачання. Суаўтар і ўкладальнік некалькіх кніжных публікацый, у т.л. “Скепсіс і надзея. Шаснаццаць сучасных славацкіх эсэ” (1999), “Візія развіцця СР да 2020 г.” (2003), а таксама некалькіх “Усеагульных штогадовых дакладаў аб Славакіі” (1997—2005).

Уладзімір Крывы(Vladimнr Krivэ, 1948), сацыёлаг, даследуе праблематыку сацыякультурнага фону ў развіцці Славакіі і выбарчым працэсе. З 1994 г. працаваў у Сацыялагічным інстытуце, цяпер — незалежны навуковец. У 1972—1994 гг. працаваў ва Ўніверсітэце імя Коменскага, у 1992—1993 гг. — таксама ў Інстытуце сярэднееўрапейскіх даследаванняў. Сузаснавальнік і сябра Рады Інстытуту грамадскіх пытанняў. Аўтар шматлікіх даследаванняў развіцця Славакіі і выбарчага працэсу, а таксама суаўтар і суўкладальнік некалькіх зборнікаў, сярод якіх “Славакія і яе рэгіёны. Сацыякультурныя акалічнасці выбарчага працэсу” (1996), “Краіна ў руху” (2001), “Славацкія выбары’02: вынікі, наступствы, акалічнасці” (2003), “Калектыўная ідэнтычнасць у сучаснай Славакіі” (2004),суаўтар некалькіх “Усеагульных штогадовых дакладаў аб Славакіі”.

Любамір Ліптак(јubomнr Liptбk, 1930 — 2003 ), гісторык. У 1952—1969 гг. — супрацоўнік Інстытуту гісторыі Славацкай Акадэміі навук. З 1970 г. яму забаранілі друкавацца, публікаваўся пад псеўданімам Ян Міхалец. Працаваў таксама ў Славацкім нацыянальным музеі. Пасля 1989 г. вярнуўся ў Інстытут гісторыі САН і стаў галоўным рэдактарам “Гістарычнага часопісу”. Аўтар грунтоўнай манаграфіі, прысвечанай славацкай гістарыяграфіі ХХ ст. (першапачатковае выданне — 1968 г., рэпрынтнае выданне ў 2000 г.). У 1992 г. выдаў даследаванне “Палітычныя партыі ў Славакіі, 1860—1989”, пазней зборнік эсэ “Стагоддзе даўжэйшае за сто гадоў” (1999).

Антон Марцінчын(Anton Marcinиin, 1968), эканаміст, даследуе сферы публічных фінансаў і карпаратыўнага кіравання. Працуе ва Ўсясветным банку, выдае часопіс “Фінансы і пазыка — Чэшскі часопіс эканомікі і фінансаў”. Суаўтар даследаванняў “Славацкая рэформа аховы здароўя” (2004) і “Уплыў чэскіх прыватызацыйных метадаў на эфектыўнасць прадпрыемстваў” (1997), суўкладальнік манаграфіі “Эканамічная палітыка ў Славакіі. 1990—1999” (2000) . Апошняя праца — “Ці адлюстроўваюць Нацыянальныя стратэгічныя рэферэнцыйныя рамкі 2007—2013 гадоў запатрабаванні Славакіі?” (2006).

Юрай Маруш’як(Juraj Maruљiak, 1970), палітолаг і гісторык, вывучае гісторыю Славакіі ХХ ст. і ўзаемасувязі Славакіі з суседнімі краінамі. З 1996 г. працуе ў Інстытуце палітычных навук САН. Старшыня Асацыяцыі Сярэдняй і Ўсходняй Еўропы. У 2001 г. апублікаваў манаграфію “Славацкая літаратура і ўлада ў 2-й палове 50-х гадоў”, суўкладальнік зборніка “Славакія і рэжым нармалізацыі” (2003).