Невядома - Славацкая надзея - досвед дэмакратычных трансфармацый

Марцін Бутара(Martin Bъtora, 1944), сацыёлаг, пісьменнік, дыпламат. Даследуе пытанні збудовы дэмакратыі, міжнароднай палітыкі і грамадзянскай супольнасці. Ганаровы прэзідэнт Інстытуту грамадскіх пытанняў. У лістападзе 1989 г. быў сузаснавальнікам “Грамадскасці супраць гвалту”, грамадскага руху ў Славакіі, які стаяў на чале негвалтоўнай рэвалюцыі супраць камуністычнага рэжыму. У 1990—1992 гг. — дарадца па правах чалавека прэзідэнта Чэхаславацкай федэратыўнай рэспублікі Вацлава Гавэла, у 1994—1996 гг. — старшыня славацкага ПЭН-Цэнтру. У 1997 г. выказаў ідэю заснаваць “фабрыку думак” — Інстытут грамадскіх пытанняў — і стаў першым яго прэзідэнтам. У 1999—2003 гг. быў паслом СР у ЗША. Аўтар кніг прозы і сацыялагічных манаграфій, а таксама суаўтар і суўкладальнік некалькіх “Усеагульных штогадовых дакладаў аб Славакіі”. Апошняя публікацыя — зборнік эсэ “Зняццё праклёну. Тэксты 1967—2004 гг.” (2004).

Зора Бутарава(Zora Bъtorovб, 1949), сацыёлаг, займалася сацыялогіяй навукі, з вясны 1990 г. даследуе пытанні палітычнай і каштоўнаснай арыентацыі, а з 1995 г. — і сямейнай праблематыкі. З’яўляецца сузаснавальніцай Інстытуту грамадскіх пытанняў і сябрам яго Рады. Аўтарка шматлікіх часопісных і кніжных даследаванняў, выдадзеных як на радзіме, так і за мяжой, укладальніца, суўкладальніца або суаўтарка многіх зборнікаў, у т.л. “Яна і Ён у Славакіі. Гендэрныя праблемы ў грамадскай апініі” (1996), “Славакія напярэдадні выбараў. Людзі — погляды — абставіны” (1998), “Славацкія выбары’98: Хто? Чаму? Як?” (1999), “Крохкая сіла. Дваццаць гутарак пра жыццёвыя шляхі жанчын” (2001); “Гвалт дачынна жанчын як праблема грамадскай палітыкі” (2005), “Інтэграцыя Славакіі ў Еўра-атлантычную супольнасьць. На год пазней” (2005) . Пастаянны аўтар раздзелаў пра грамадскую думку ва “Усеагульных штогадовых дакладах аб Славакіі”.

Павал Дэмэш(Pavol Demeљ, 1956), са студзеня 2000 г. — дырэктар Фонду Германа Маршала для Сярэдняй і Ўсходняй Еўропы з рэзідэнцыяй у Браціславе. Быў супрацоўнікам біямедычнай лабараторыі ва Ўніверсітэце імя Коменскага ў Браціславе. З 1990 г. працаваў у органах дзяржаўнага кіравання — дырэктарам Аддзелу замежных сувязяў Міністэрства адукацыі, моладзі і спорту СР (1990—1991), міністрам міжнародных адносін СР (1991—1992) і дырэктарам Аддзелу знешняй палітыкі Адміністрацыі прэзідэнта СР (1993—1997). Сузаснавальнік Славацкага акадэмічнага інфармацыйнага агенцтва — сервіснага цэнтру для трэцяга сектара, у якім працаваў у 1992—1993 і 1997—2000 гг. выканаўчым дырэктарам. Сябра рады некалькіх айчынных і замежных няўрадавых арганізацый. Апублікаваў шмат артыкулаў па праблематыцы грамадзянскай супольнасці і трэцяга сектару. Пастаянны аўтар раздзелаў ва “Усеагульных штогадовых дакладах аб Славакіі”. Апошняя публікацыя, да якой меў дачыненне як суўкладальнік,— “Перспектывы дэмакратыі ў Беларусі” (2006).

Аляксандр Дулеба(Alexander Duleba, 1966), палітолаг, даследуе замежную палітыку, спецыялізуецца на рэгіёне былога СССР. Дырэктар Даследчага цэнтру Славацкай асацыяцыі знешняй палітыкі, адначасова кіруе тут даследчай праграмай “Усходняя Еўропа”.Найзначныя публікацыі: “Канец сучаснай Сярэдняй Еўропы? Украіна і Славакія пасля першай хвалі пашырэння НАТА” (1998), “Расія ў канцы эры Ельцына. Знешняя і ўнутраная палітыка, пашырэнне НАТА і інтарэсы Славакіі” (1999); “Усходняя палітыка пашыранага Еўрапейскага саюзу. Погляд з Вышаградскай перспектывы” (суўкладальнік, 2003), “Знешняя палітыка Славакіі пасля ўступлення ў НАТА і ЕС” (суўкладальнік і суаўтар, 2004), “Вонкавая небяспека” (суаўтар, 2005).

Лаяш Грэндэль(Lajos Grendel, 1948), пісьменнік і педагог. З 1997 г. выкладае на кафедры венгерскай мовы і літаратуры філасофскага факультэту Ўніверсітэту імя Коменскага ў Браціславе. У 1991 г. быў адным з заснавальнікаў выдавецтва “Kalligram”, у 1990—1992 гг. — старшыня Асацыяцыі венгерскіх пісьменнікаў Чэхаславакіі, а ў 1999—2000 гг. — старшыня Славацкага ПЭН-Цэнтру. З 1979 г. выдаў тры зборнікі апавяданняў, восем раманаў, зборнік эсэ і зборнік публіцыстыкі па-венгерску.

Вольга Дзярфашава(Oѕga Gyбrfбљovб, 1957), сацыёлаг, засяроджваецца на вывучэнні грамадскай думкі, палітычнай культуры і выбарчых працэсаў. Сузаснавальніца Інстытуту грамадскіх пытанняў і сябра яго Рады, з 1999 г. працуе ў ім праграмным дырэктарам. Суаўтарка некалькіх кніг і даследаванняў, сярод якіх “Славацкія выбары’02: вынікі, наступствы, акалічнасці” (2003), “Славакія: Дзесяць гадоў незалежнасці і год рэформ” (2004), “Падручнік па даследаванні праблем дэмакратыі ў фокус-групах” (2005).