Олег Дернович - Нонканфармізм у Беларусі - 1953–1985. Даведнік

[2] Мірановіч, Яўген. Навейшая гісторыя Беларусі. Беласток, 1999. (http://kamunikat.net.iig.pl/www/knizki/historia/miranovicz/naviejszaja_08.htm). Праўда, у новым выданні аўтар палічыў патрэбным скарэктаваць сваю думку «…Багата было й тых, хто шчыра бедаваў. Некаторыя з іх накіроўваліся ў Маскву, каб развітацца з чалавекам, які пры жыцці стварыў легенду пра самога сябе» (Мірановіч Я. Найноўшая гісторыя Беларусі. СПб., 2003. С. 180).

[3] Козлова Н. Н. Горизонты повседневности советской эпохи. М., 1996. С.15.

[4] Вайль П., Генис А. 60-я. Мир советского человека. М., 1998. С. 163–164.

[5] Прашковіч М. Слова пра Афанасія Філіповіча // Полымя. 1965, № 12; Люкевич В., Трещенок Я. Истине вопреки // СБ. 1966.ІІ.22; Алексютовіч М. А дзе ж ісціна аб’ектыўная? // Полымя. 1966, № 5.

[6] РГАНИ. Ф. 5, воп. 55, спр. 71, арк. 40; Пыжиков А. В. Хрущевская «оттепель». М., 2002. С. 198.

[7] Касьянов, Георгій. Незгодні: українська інтелігенція в русі опору 1960—80-х років. Київ, 1995. С. 121–141.

[8] Алексеева, Людмила. История инакомыслия в СССР. Вильнюс — Ммосква, 1992. С. 231.

[9] Касьянов Г. Незгодні. С. 125.

[10] Антонович, Славомир. Пётр Машеров. Жизнь, судьба, память… Документальная повесть. Мн., 1998. С. 228.

[11] Падрабязней гл.: Касьянов Г. Незгодні. С. 133–134.

[12] Больш падрабязны агляд беларускага самвыдату і яго базавых тэкстаў падецца ў другім томе нашага Даведніка.

[13] Маракоў, Леанід. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. 1794–1991: Энцыклапедычны даведнік: У 3 т. Мн., 2002–2004.

[14] 5810. Надзорные производства Прокуратуры СССР по делам об антисоветской агитации и пропаганде. Март 1953–1991. Аннотированный каталог. М.: Международный Фонд «Демократия», 1999.

[15] Цытата паводле: Жак Росси. Справочник по ГУЛАГу. М., 1991; гл.: Рэабілітацыя: Зборнік дакументаў і нарматыўных актаў па рэабілітацыі ахвяраў палітычных рэпрэсіяў 1920—1980-х гадоў у Беларусі. Мн., 2001. С. 167.

[16] http://www.memo.ru/history/diss/index.htm

[17] Дзярновіч А. Iндэкс рэпрэсаваных // Наша Нiва. 1998.ІІІ.16.

[18] http://www.memo.ru/history/diss/perecen/index.htm

[19] У перыяд X.1991—III.1999 Архіў меў назву Центр хранения современной документации (ЦХСД). Яшчэ раней (1921-VIII.1991) гэта былі Архіўныя падраздзяленні Аддзелаў ЦК РКП(б) — ВКП(б) — КПСС і КПК пры ЦК КПСС (гл.: http://www.rusarchives.ru/federal/rgani/history.shtml)

[20] Пыжиков А. В. Хрущевская «оттепель». М., 2002.

[21] http://www.rusarchives.ru/federal/rgani/character.shtml

[22] Лыч Л., Навiцкi У. Гiсторыя культуры Беларусi. Мн., 1996. С. 364–400 (2-е выд., дапр. Мн., 1997); Канфесіі на Беларусі (канец XVIII–XX ст.) / В. В. Грыгор’ева, У. М. Завальнюк, У. І. Навіцкі, А. М. Філатава. Мн., 1998. С. 234–315.

[23] Антысавецкія рухі ў Беларусі: 1944–1956. Даведнік. Мн., 1999; Дэмакратычная апазыцыя Беларусі: 1956–1991. Пэрсанажы і кантэкст. Даведнік. Мн., 1999.

[24] Мірончык У. Патрыятызм — галоўны стоўп // ЛіМ. 1993.ІІІ.5; Ярац В. “Нашы людзі сачылі за Вамі…” // ЛіМ. 1993.Х.1; Мiско С. Мiфы застаюцца толькi мiфамi // Менская грамада. 1994, ліпень, № 1 (6).

[25] Тарас В. На острове воспоминаний // Нёман. 1998, № 5. С. 58—132; Арлоў У. Беларускія самвыдавецкія альманахі «Блакітны ліхтар» і «Мілавіца»: лёсы выданьняў і аўтараў // Шуфляда. Т. 1, 1999. С. 25–32; Дубянецкi М. Злое вогнiшча. Да гiсторыi выдання аповесцi Васiля Быкава “Мёртвым не балiць” // Народная Воля. 12.VIII.1998; Полымя. 1999, № 2. С. 161–191; Дубянецкi М. “Трэба рызыкаваць…” [Дзённікі] // Полымя. 2001, № 10–12, 2002, № 1–4; Мудроў В. Вясновая песьня шпака // Шуфляда. Т. 2, 2001. С. 16–49; Мудроў В. Ператвораныя ў попел. З гісторыі „Блакітнага ліхтара“ // Arche. 2001, № 2.

[26] В кафе «Весна» в конце пятидесятых

Мы драли глотки в яростных дебатах, Не думали, что всё уйдёт в слова, А думали, что мир переиначим, Глаза раскроем «винтикам» незрячим…

С тех пор трещит с похмелья голова!..

Валентин Тарас. На острове воспоминаний // Нёман. 1998, № 5. С. 109.

[27] Быкаў В. Доўгая дарога дадому. Кніга ўспамінаў. Мн., 2002.

[28] Букчин С. Хроника суверенного болота. Беларусь в эпоху независимости, или плоды интеллигентской рефлексии. Статьи, заметки, фельетоны. Мн., 1996; Букчын С. Пра памяць сапраўдную і пра нацыянальныя міты // Шуфляда. Т. 2, 2001. С. 55–61; Букчин С. Тайная свобода. Разыскания. Этюды. Память. Сцена и экран. Книжный развал. Мн., 2004.

[29] Бяляцкі А. Кароткі зарыс праваабарончага руху ў Беларусі // Асамблея дэмакратычных няўрадавых арганізацыяў Беларусі. Бюлетэнь. № 6, травень — чэрвень 1998. С. 2–5; Вячорка В. Беларуская спеўна-драматычная майстроўня // ЭГБ. Т. 1. С. 415 (іншыя версіі публікацыі: Супольнасьць: Бюлетэнь для беларускiх няўрадавых арганiзацыяў. Выпуск 3–4 (5–6). Вясна, 1998. С. 27–28; Дэмакратычная апазыцыя, с. 110–111. Скарочаная версiя: БЭ, т. 2. С. 429); Садоўскі П, Вячорка В. Няўрадавыя арганізацыі і працэс пераўтварэньняў у Беларусі / Пераклад зь нямецкае мовы // Супольнасьць: Бюлетэнь для беларускіх няўрадавых арганізацыяў. Вып. 1–2 (3–4), сьнежань 1997 — студзень 1998. С. 22–25; Вып. 3–4 (5–6), вясна 1998. С. 24–26, 44; Вып. 5–6 (7–8), 1998. С. 33–35; Чарняўскі М. Акадэмічны патрыятычны асяродак (1960-я гады) // Шуфляда. Т. 1, 1999. С. 55–64.