StaVl Zosimov Premudroslovsky - OP DE DAG. Humoristische waarheid

– Het was, in die verre zonder wettelijke tijden, toen de toendra een man was. Til de oksel van de toendra-man een halve dag op, laat de oksel van de toendra-man een halve nacht zakken. En luizen leefden ervan. En om honderd procent visie goed te bekijken, dit waren helemaal geen luizen, maar mammoeten, ijsberen, herten aan het eind en varkens. En toen noemde iedereen de Chukchi-mensen, omdat zij het enige ras waren dat in de toendra leefde. Op de een of andere manier loopt een toendra-man met een oksel omhoog en krabt eraan, terwijl de Chukchi bij de yaranga een verschrikkelijke storm overleven. De oksel stopte met krabben aan de toendra-man en de storm zakte weg. En de Chukchi verlieten hun huizen in de toendra en bedankten hem onmiddellijk voor de schone witte sneeuw met zijn gele urine. En de toendra werd als een gebrek aan vitamine in het lichaam, zoals acne op het lichaam. En dit alles verscheen en iedereen begon te dansen, maar stilletjes begonnen de gele ijspegels te verdwijnen, iemand stal ze en liet gaten achter. En toen vervolgde de plaatselijke Chukchi-daklozen Serezha, die iedereen “gele sneeuw” noemde, zijn verhaal, de toendra-man beval hem een dief te vinden en deze rauw op te slokken. Alle Chukchi begraven in de sneeuwbanken, en kijkend, wachtten ze en waren verrast. Het bleek dat hun kinderen een dief bleken te zijn, die deze ijspegels voor hanen beschouwden, die ze in de bazaar verkopen. En aangezien de baby is geboren, zeggen ze tegen hem:

– Eet niet, klootzak, gele sneeuw!! – en sla hem, sla hem van tevoren, vooral op het hoofd.

Over het algemeen zag Serezha-Yellow Snow er jong uit, zevenentwintig jaar oud, de rest lijkt allemaal op die van de Chukchi. Hij ging naar de Centrale Bibliotheek en verzamelde onderweg flessen. Eens begon hij dagen te verdwijnen. Iedereen was anders, maar nieuwsgierig. Toen hij verscheen, werd hij ondervraagd. Hij zweeg. Maar zodra hij dronken was en Serezha gaf Yellow Snow toe dat hij binnenkort zou trouwen.

– En op wie? – gevolgd door een vraag.

– Ja, er is de helft van mijn hart, ze woont in de regio, hoewel ze al eenenzestig jaar oud is, omdat ze geen kinderen hoeft te doen, er zijn er al acht. Hier voed ik ze en onderricht, zoals mijn vader mij opvoedde, en zijn vader vader, en vader – vader, zijn moeder omdat vaderloosheid was. – Seryozha snuffelde in zijn neusgat, rolde de geit, keek ernaar en at het op. – Ik hou van Chupa-chups, maar het geeft slimme gedachten. Nou, niet lang geleden heeft niemand een huis gevonden. Hij klom erin, keek, er was genoeg ruimte voor iedereen: zijn vrouw en ik, en de kinderen. Toegegeven, de oudste heeft spijt, zit twaalf jaar vast. Maar nog steeds jong, dom, slechts veertig geklopt. Ik heb het hem geleerd, maar hij geloofde mijn ervaring niet. Nou, de zomer is nog steeds hier, dus ik besloot om euro-reparaties in het huis te maken, ik heb al stopverf, kleur, penselen gekocht. Toegegeven, sommige tantes kwamen binnen: “Wat ben je aan het doen?”. – vragen ze. “Repareren”. – Ik zeg, maar ik realiseerde me meteen dat ze te laat waren, het huis was al door mij bezet. – Serezha Yellow Snow pakte een cracker van onder het bed, klikte op een kakkerlak die niet wist hoe hij uit het soldeer moest springen, smeerde het in met gele vloeistof en beet het af. Rusk brak, maar brak niet. De Chukchi opende langzaam zijn ogen en keek naar de gebroken hoektand die uit de kraak van een cracker stak.

– Ooooooo!! hij kreunde en begon zijn kiespijn op te warmen met zijn handpalm…

De zomer is voorbij. Chukchi arriveerde met Fingals, zonder voortanden. Op zijn hoofd was een doodshoofd van gestold bloed.

– Welke Seryozha, housewarming gevierd, het was donker, het licht ging uit? – de daklozen maakten een grapje.

– Nee, deze tantes met de eigenaren van dit huis zijn aangekomen, maar ik was al klaar met de reparatie, ik wilde met mijn gezin mee. Dus sloegen ze me met clubs. De honden. Het einde…

opmerking SIX

Sterf, teef, voor een krans!!

De zon scheen. De lucht was helder en de daklozen van de patriotten zaten in de portierkamers en gebreid karton, zetten andere flessen en nog anderen verfrommelde aluminium blikjes voor cocktails en bier. En alles zou goed zijn, maar in een van de conciërgewoningen waren er twee UAZ’s met blauwe vuurtorens en de “vaders” leidden de deur uit en “handboeiden” een vrouw en twee mannen gekleed in janitoriale vesten, genaamd “dooiers” bij gewone mensen. Omwonenden begrepen de reden voor de arrestatie nog steeds niet, omdat dit trio nauwgezet in vuilstortplaatsen zocht en de werven elke dag schoonmaakte. Ieder had zijn eigen inventaris, waaraan zijn handen al gewend waren, en dit: ieders gemarkeerde bezem, lepel en tas. Deze hulpmiddelen verschenen aan hen als een talisman of amulet, als een huis of huisje voor het huis. En, God verbied het, dat iemand een vreemde zal nemen. Alles, de dood. Kranty. Maar verscheen eerder in deze drie-eenheid vóór het incident en de vierde Madame Tumor. En weg gaan we.

De dag ervoor. Aan de vooravond van de ochtend stond Madame Tumor voor het eerst op en besloot om een alternatief te laten zien, een nuttig werk te doen en het gebied op te ruimen terwijl iedereen sliep met een storm van drank, dat wil zeggen registratie in de familie. Alle leden van deze “bende” werden niet eens veroordeeld. Omdat ze die van haar niet had, nam ze de inventaris van iemand anders, in de hoop dat ze zeggen dat ze helemaal van zichzelf is?! Het gaat, het veegt, het verzamelt sigarettenpeuken, verwijdert allerlei snoeppapiertjes en minacht niet, kijkt naar iets in de bakken en verzamelt verspreid afval langs de baaien en tanks onderweg. Hij heeft de bodem van het gebied al schoongemaakt en ziet plotseling hoe aan de andere kant van de weg een man en een vrouw zich stevig aan het sorteren zijn.

– Schandaal. – Dacht Madame Tumor en ging verder met het schoonmaken van het grondgebied. De ruzie werd verhit en stemmen waren al te horen, toen de dame plotseling snikte, zo luid dat een echo donderde in de tuinen. Madame Tumor sloeg haar ogen op en zag dat deze man op een laffe manier een dame op de wangen slaat. Voorbijgangers letten niet op, maar de in brand gestoken dief van kippeneieren en kippen in het verleden, in bijzonder grote maten, werd door het management van de pluimveehouderij toegevoegd aan de twee eieren die zij op verzoek van de samenwonende lader nam, die werd vastgelegd door de beveiligingscamera van deze onderneming. Ik kon er niet tegen en vertrok met een bezem aan de overkant van de weg. Auto’s in verbijstering maakten plaats voor haar, alsof ze gek waren. Zij, zonder aandacht te schenken aan de toeterende buitenlandse auto’s, rende het trottoir op en liep, als een vlieger uit de hemel, een boer tegen het lijf en sloeg hem in het gezicht met een stront met een bezem, van waaruit hondenstront naar de zijkanten vloog. De dame puilde haar ogen vol ongeloof uit en lachte woedend over haar mond. Plots van waar het te nemen. Plots verschenen uit het niets drie politieagenten en begonnen Madame Tumor onmiddellijk te slepen. Dat schreeuwde:

– Deze boor, versla de dame!!

– Rustig, rustig! – vroeg de sergeant beleefd. – Niemand heeft iemand verslagen. Kijk daar eens. – In de verte zag je een filmcamera en een bemande filmploeg.

– Deze film is opgenomen door een komische detective blockbuster! – voegde een tweede agent toe.

– hij hij hij hij!!! – bracht de derde in rekening. – En een schandaalachtige schijn! Hu hu hu!!! En een gevecht!

De tumor ging zitten en mompelde iets, tuurde naar de kunstenaars, keek toen naar de politie, pakte een bezem en ging stom de straat over Furshtatskaya.

En op dit moment in de candeyka, waar het gop-bedrijf eerder had gerammeld, en nu de ruitenwissers uit een kater werden wakker, zagen ze dat een van de voorraden ontbrak of ontbrak, groeiden zijn benen en vluchtten, begonnen een complot voor te bereiden om de dief of haar benen bloot te leggen. Nadat ze de flessen van vorig weekend hadden overhandigd, schepten ze een wasmiddel genaamd Snezhinka en, nadat ze het hadden verdund met water uit de toiletpot, vanwege het ontbreken van een kraan, vanwege de reparatie van de pijpleiding, begonnen ze langzaam te drinken, snackresten te eten uit de afvalcontainer die gisteren was opgetild. genaamd – de baai en erg zuur.