StaVl Zosimov Premudroslovsky - Gekke detective. Grappige detective

– Vo zei! – de bedwants werd trots op zijn ondergeschikten. – en van waar heb je dit berekend, collega?

– Hij, ik zag het zelf, ik wilde het van mijn mobiel halen, maar de batterij was leeg.

– sorry – Klop zuchtte.

– Wat precies? Sneezy. vroeg Klop.

– Het is jammer dat de batterij leeg is. – Ik gooide de tranen uit mijn stoel en liep de kamer rond. – Ik hoef mijn hersenen niet te bewegen.

– Ja, al deze onzin, baas. Shit wordt door paarden getrokken, en als dat niet het geval is, word ik niet op heterdaad betrapt en is alles hier een overloop voor het kwartaalrapport voor de prijs. – concludeerde de oude man en begon op te staan.

– Zit, apchi, klootzak! – duwde Harutun de oude man. – wat zullen we doen, beschermheer?

– Dit is misbruik van gezag! – de oude man was verontwaardigd.

– En je bent stil! Ottila blafte. – Onderzoek zal blijken. U bent schuldig en als u naar de zone wilt gaan, blijft u zitten tot de ochtend wanneer het expertlaboratorium arriveert. Of ik geef je honderd uur werk in het huishouden. binnenplaats bolwerk.

– dit is waar? – vroeg de oude man in korte broek die op de keukenvloer lag.

– Sta op en schud het af, vastgehouden. Harutun zal alles onderweg uitleggen. Ja, Harutun, ik was het bijna vergeten: neem een oprechte bekentenis van hem af voor het geval je niet op je werk verscheen, zoek een mes, raak het niet aan met je handen, wikkel het in een tas. En jij, oude, als je glorieus gaat trainen, kost je maar een cent van het zwijn.

– Nog in? – de oude man was verontwaardigd. – Waar kan ik het krijgen?

– Zwijg, apchi, wanneer de baas een oordeel velt.

– Uh, trouwens, je kunt het knippen. Ga, morgen om zes uur begint de mijnbouw. Ja, en neem een tandenborstel met je mee, dan zal ik een kom voor je zoeken. Kijk, je zult op zijn beurt met de hond eten. Als Polkan het toelaat. Je slaapt in het badhuis.

– En kan het laatste woord zijn? – vroeg de grootvader.

– Ga je gang!

– En wie zal bevelen?

– Alleen ik. Ga door. En vergeet het zwijn niet…

Ancefalopaat leidde de oude man naar de uitgang van het bolwerk en liep snel naar de baas.

– Wat gaan we doen? Sneezy!

– wat? Ben je een collega, een drugsverslaafde?

– Nee, wat ben jij. Maar ik dacht dat het, apchi, nodig is om een onderzoek uit te voeren?! En meteen… En toen … – Harutun aarzelde.

– En wat dan? Ga zuur? – vroeg Ottil aan de bash van alle kanten.

– Nee Maar expertise. Het vonnis is immers al uitgesproken?!

– Door wie? De rechter?

– Nee, apchi, door u, en u hebt recht op een voorlopige voorziening van met name kleine overtredingen, vooral voor het slapengaan, alleen…

– Nou, kom op, maar alleen voor een werkende conclusie.

Ze sloegen een sigaret en gingen zitten om te roken.

De ochtend naderde en ze zaten aan de tafel en redeneerden zoals Holmes en Watson, temeer daar Holmes opium rookte en dit hem er niet van weerhield conclusies te trekken. Maar Watson dronk gewoon whisky, kers, klopte korter, zoals Lestrade, en daarom waren ze bot en waren ze een stuk minder dan Sherlock. Alcohol maakt de geest saai, dus de regering van de wereld staat toe, drinkt en verbiedt het ontspruiten op aarde. Maar de dwaas hoeft helemaal niets te eten. Hij is omdat hij een dwaas is en geen maat kent. Maar ze waren allebei afwijkend en redeneerden zo.

– Campagne hier in het dorp, iemand heeft Chuy hennep geplant en het dorp gedempt. – Begonnen bedwants.

– Maar wie? apchi, idoot of oude man? – vervolgde Harutun.

– Of misschien een derde partij? En dit kunnen alleen getuigen zijn van wat er is gebeurd en besloten om door te gaan, na het geprobeerd te hebben.

– Pad, apchi.

– Wat, pad?

– De naam van de oude man, apchi, – Pad.

– Pad? Hae. Laat er een pad zijn… Een witte pad ter ere van een witte zwaan.

– wat? Sneezy.

– Nee, niets. Nou, wat, gaan?!.. Maar nee. Wacht… Kom op, eet het samen?!

Harutun opende zijn ogen en gooide zijn tong een beetje verrast weg.

– NIET tegen? vroeg hij, terwijl hij zijn ogen kwaadaardig naar Ottil kneep. – heb je niet de hele dag en nacht gegeten volgens de plannen van verslaafden?

– Ja, apchi, precies. – klauwde in zijn handen, rende abrupt op en ging in een andere stoel zitten.

– Wat ging er zitten? – Ottila reed.

– Wat, wat… ik, en wat ben ik? – De korporaal drukte en bloosde.

– Ga, neem het maar: er is soep, er zijn lepels, borden, een koelkast, – de bedwants begon met zijn handen te wijzen naar de keuken. -… er is een kok. Wel, weet je… Er is een serieus bedrijf ontstaan.

– wat? Over anasha? – verstikte soep door de soep, zuchtte Harutun.

– Nies gewoon niet. Zuig het en bederf je eetlust niet.

Harutun volgde het advies van de chef en zoog het in zichzelf op.

– Het is noodzakelijk om toezicht te houden op een nickle en alle drugsverslaafden te vangen.

– Gewoon, apchi, we zullen de gemeenschapsdag in het dorp doorbrengen.

– Precies! En de maarschalk zal al onze uitgaven dekken. En om alle drugs te beschrijven en te vernietigen…

– En dan zullen we deze nikkel vernietigen.

– Is dit legaal? Sneezy

– wat?

– Nou, over het zwijn, apchi.

– Je beledigt, dit alles zal worden opgenomen in het rapport, als een bonus voor officiële hond Polkan, voor het vangen van Idot en Toad.

– Maar ik was het, apchi, die ze ving?

– Jij, maar je bent me nog steeds verschuldigd, weet je nog?

– Ja, apchi, herinnerde… Laat er Polkan zijn.

– … En we zullen het rapport via internet naar Marshall sturen.

– Heb je ooit maarschalk gezien, apchi. – Arutun vertraagde de lepel.

– Nee Hoewel ik ooit als zijn adjudant werkte.

– Dus, wie heeft de documenten ondertekend? – Arutun reikte naar haring en de mouw raakte de vettige laag borsch aan. Er is een raam in zijn deur, zoals in een kassa: er zijn geheime papieren en rooien, waarvan ik u een geheim vertel, ik heb niet meer dan eens gespuugd.

– En hij wist het niet? Sneezy.

– Als hij het niet herkende, zou ik hier niet zijn.

– Ik begrijp het niet, je woonde daar als kaas in boter, waarom moest je spugen?

– In dit land is spugen een belediging, en in mijn thuisland is het een teken van begroeting en liefde, als een kus. Immers, als je kust, zuig je op het kwijlen van je partner. En dit is een kus in de verte… Niemand zag zijn gezicht. Nou ja, eet op en ga kijken naar het dubbeltje.

– En jij? Sneezy.

– En ik ga nadenken. Als wat?!.. – Klop geeuwde. Ik sta onder de zhinka.

– In de slaapkamer?

– In het toilet, ram, natuurlijk. Sluit ze beter in de garage. Vanaf daar zullen ze nog steeds niet uitstappen tot de ochtend.

– En de auto? Sneezy.

– Welke auto?

– Nou, sinds de garage, apchi, dan is er een auto?

– Er was eens, preciezer, een motorfiets. Izya brak, nu slechts een verfrommeld stuk metaal, dat rondslingerde…

– Nou, ik ging, baas? Sneezy.

«S Morgens kwam de oude Pad en, na instructies te hebben ontvangen, ging hij de schuur schoonmaken. In de schuur was lange tijd de hand van de meester niet aangebracht en was alles daar bedekt met stront. Ottila ging zoals gewoonlijk zitten om de nagels uit te lijnen. Ik wil opmerken dat alle detectives een hobby hebben die hen laat denken: Holmes heeft een vioolspel, Poirot vertrouwt zijn grijze cellen zonder inmenging, Agent Kay heeft een taart en Klop heeft nagels rechtgetrokken. En toen ze voorbij waren, zou hij ze naar binnen rijden en terugscheuren om ze weer recht te maken en tegelijkertijd een buzz van gedachte voelen.

Baal, baal, baal, baal. En dus uur na uur, dag na dag, jaar na jaar, en… Plots verscheen een smerig gezicht van Toad uit de schuur en staarde glimlachend naar de politieman.