StaVl Zosimov Premudroslovsky - Verréckt Detective. Witzeg Detektiv

© StaVl Zosimov Premudroslovsky, 2019

ISBN 978-5-0050-9901-3

Created with Ridero smart publishing system

Moien

Gitt direkt op d’Beschreiwung vun den Haaptparticipanten an d’Evenementer déi mir an dëser Rubrik Fäll proposéiert hunn.

Deen éischten op der Lëscht ass de Major General Ottila Aligadzhievich Klop. Vun all deenen ronderëm hie war hien net Standardwuesstem – néngennzeg an néng Zentimeter.

Dir frot: “Awer wéi gouf hien an de Reihen vun de Wärter vun Uerdnung zougelooss. No all an en halleft Meter gi se net an d’Arméi ageholl, an ouni d’Arméi ginn se net an Dépositaire ageholl …". Awer hien ass – e spezielle Fall: Seng Eltere ware éischter seng Mamm an hirem Grousspapp, deen him amplaz vu sengem Papp, normale Bierger vun der Russescher Federatioun mat primordiell jiddesche Wuerzelen servéiert huet. Et ass just datt seng Mamm eemol am leschte Joerdausend, wann d’Welt net iwwerall an Computeren an der Grousser Sowjetunioun Computer benotzt huet, sech fräiwëlleg an de Räiche vu medizinesche Bestellschafte vun den Internationale bedeelegt huet, deem hir Aufgab war ze botzen nodeems d’Patienten mat engem Solitaire eidel waren. An dëst ass geschitt an e puer afrikanescht Land an déi antike Stamme vun den Zentralafrikanesche Pygmeien krank ginn, vun deenen een, oder éischter de Leader selwer, dee Groussen Elder ass, honnert an zwanzeg Dausend Joer vu sengem Kalenner ass al, a well seng Kollegen granzt (gestuerwen) viru laanger Zäit, dofir, déi, déi un senger Gebuert erënnert waren net, an hie konnt behaapten datt seng Mamm d’Sonn ass, a säi Papp ass de Mound, etc. asw. Natierlech huet déi zukünfteg Mamm vum Ottila net an dësem Mäerchen gleewen, awer si huet net beleidegt, si huet just gefëmmt an huet dem Groussen Alen Timer vun all de Mënsche vun der Äerd geknuppt. Nodeems hatt, nodeems se de Leader Schneekereien kritt huet, si lecker exotesch: frittéiert Bizon Aen a Knuewelekszooss, gefëmmt Eeër vun engem Elefant mat Schockela Saumon, frësch Blutt Borscht vun de frësch verluerene paramedizin Ivan Kozimovich Pupkin op der Eves a Coca Uebstjus op der drëtter… Am Allgemengen ass déi schwanger Mamm opgestan an da war hiert Liewen net méi vu besonneschen Interessi.

An no der Gesetzgebung vum Pygmy Stamm, déi duerchschnëttlech Héicht vun engem Zaldot an Erzéiungsuerdnung vun der Uerdnung op d’mannst aachtechef Zentimeter war an net méi wéi ee Meter fënnef an en halleft Zentimeter, natierlech gouf hien dofir an hir Police ageholl a mam Austausch vun Erfarung a Russland geschéckt. Also war hien am Déngscht bliwwen: hie krut permanent Residenz, wéi all Gaascht Aarbechter, a well hie gläichzäiteg e Bierger vun der Russescher Federatioun war, konnt kee Mënsch hien deportéieren. Kuerz gesot, alles ass méiglech an eisem Land, besonnesch fir Suen. Awer hie muss duerch säi Papp am Stamm militäresch Ausbildung goen an den Elefant op d’Examen ausfëllen. Dëst gouf an deem Dokument op der Plaz vun der Nofro presentéiert, dat op dem Bauch vum Ottila ausgeriicht a vun der UNESCO guttgeheescht. Natierlech war en anert Dokument derbäi, obschonn inoffiziell et ausgesäit wéi honnert Suen. An nach méi sou am Haaptdokument gouf ugewisen datt hien am Rang vun der Arméi General vun der Nord-Süd Divisioun vum Stamm genannt Nakatika Ui Buka gedéngt huet. Natierlech gouf dësen Titel him wéinst sengem Papp fir d’Liewe kritt, besonnesch well hire Stamm an de Kräfte vun der UNO opgezielt ass.

De jonke Ottila krut déi folgend Erfarung am Déngscht vum Stamm, méi präzis, huet d’Examen ofgeschloss: Bëscher, e Tomahawk werfen, a Klimacoursen op den Trunks, wat et him erlaabt huet ze klammen, souwuel um Niveau vertikal wéi och mat Pickel. Hie konnt och béid Been iwwer seng eege oder anerer Oueren werfen, a sech um Buedem op béide Hänn halen, en Tappdanz danzen, eng dräifach Séiwierker no uewen, no ënnen, vir, zréck, an ouni de Buedem beréieren. Geléiert wéi Kazen, Hënn an aner biischten an entféiereend Déieren ze temmen, och Moustiquen, Bettbecher, Schleisen a grizzly Bieren.

Nodeems den Ottila op eegene Wonsch a wéinst senger Mamm senger Krankheet verschéckt gouf, gouf hien zum Ministère vun Inneministeren geschéckt als Clerk – Adjudant vum Marshall, deen hien ni a sengen Ae gesinn huet, awer nëmmen seng Stëmm um Radio an engem speziellen Telefon héieren huet. No zwanzegdrësseg Joer ass hien an d’Duerf Sokolov Ruchey, Leningrad Regioun, an zu St. Petersburg, der Lyuban Eisebunn, wéinst Kierzungen am Verwaltungsapparat iwwerginn.

Si hunn him eng Hütt zouginn, enger fréierer Beruffsschoul. Déi éischt Halschent vun der Hütt huet d’Lokaler fir Wunneng besat, an d’zweet war als e staarke Punkt virgesinn.

An da sëtzt den Ottila Aligadzhievich an hirem Büro a schreift e Véierel, an dann direkt, Joresrapport. Hien ass presséiert, mécht Feeler, duercherneen Wierder a Sproochen, an hie wousst eng Dutzend vun hinnen, dorënner: Franséisch, Naturvölker Tribün, fënnef verschidde sowjetesch Sproochen, Latäin, Russesch geschwat, Russesch Literatur, Russesch Fenya, Russesch Homeless, Interrogatorsprooch an anerer.

Hie schreift, schreift, an da kënnt de Jong vun zéng Joer op säi Büro:

– Papp? – bescheidener kanneresch huet den honnertdausende Zentimeter Joër-alen Jong Izya gefrot.

– Wat, Jong? – ouni säi Kapp z’erhéijen, huet de néngennzegzéngten Zentimeter Papp vum Ottil geäntwert.

– Papp..? – Den Izya zéckt. De Papp huet nach geschriwwen.

– … gutt, schwätz?! huet de Papp gefrot.

– Papp, ech hunn d’Box hei gekuckt, hmm?!

– A wat?

– E puer Wierder si mir net kloer do…

Den Ottila huet hire Jong wéi e Papp ausgesinn, ouni de Kapp erof ze zéien, huet seng Been op engem speziellen Stull mat Trepplék op de Säitebeien opgehuewen, ass opgestan, huet sech ëmgedréint an huet sech um Dësch gesat. Hien huet häerzlech op säi Jong duerch d’Brëll gekuckt, huet se um Tipp vun senger Nues erofgehalen a gefrot, a säi Jong seng Ae gekuckt an de Kapp net opgehuewe, wat säi Kapp verletzt huet an den Hals war numm. Hien huet jidderee vun ënnen erof ugesinn. Et huet och op seng biergerlech Positioun verletzt. An nach méi virun engem Jong, dee wéi e gewéinlecht Kand opgewuess ass. An elo, wou hien um Dësch souz, konnt hie sech och op seng schwarze Wenkbryn froen.

– A wéi eng Wierder verstinn Iech net, Jong?

– Gutt..: President, e puer Kraaft, FSB.. wat ass et? Mir sinn nach net duerch d’Geschicht gaang. Ass dat esou, fleetingly.

– Oder sidd Dir just eng Prokuratoreschoul während dëser Period vun der Studie. – de Papp huet laachen, huet seng Brëller ofgeholl an se liicht an eng Faust ageklemmt, déi hien duerno um Dësch Uewen gelant huet. Hien huet säi Jong op d’Schëller mat senger anerer Hand geschloen an huet en mat engem risege kale Kapp ofgeschnidden, wat net mënschlech war.

– Gutt, lauschtert, – de Papp suckelt, – de President an eiser Famill ass mech, e puer Kraaft ass Är Mamm. Gutt, hatt, Dir wësst wat hien mécht… Erlaabt net ze genéissen, kontrolléiert d’Lektiounen.

“Feeds,” huet Izya derbäi.

– Füttert net, awer bereet Iessen. – huet de Papp derbäigesat.

– An dann dee fiddert?

De Papp huet sech an säi schmueleg Grousspapp sengem lénksen Ae gekuckt, duerno an d’Wäit-Ae riets, wat zu sengem Jong aus senger Groussmamm gaang ass, se soen si war Chinesesch, awer nëmmen Russified. Also huet seng Fra behaapt; Héicht, Gewiicht a Breet vun der Taille an zweehonnert. Déi blond-hoer a blo-eyed derbäi, am Géigesaz zum rout-eyed Papp.