StaVl Zosimov Premudroslovsky - Verréckt Detective. Witzeg Detektiv

– Kolleg, kann ech d’Toilette benotzen?

“Et ass méiglech,” hunn déi Eelst gutt gesot, “awer wann s du wäschs.”

– Firwat? – Ottila war indignant, – Ech sinn en Haft, awer Dir hutt eng Botzfra an Ärem Staat a si sollt de Buedem wäschen.

– Sollt awer net verpflicht ginn no Dolchak Leit no esou stinker Heemlos Leit ze dolnyak ze wäschen. Gutt, also wéi?

– Ech wäerte kee Punkt wäschen! – Allgemeng Bedbug gesot kategoresch.

– Ma dann scheiss se an denger Hosen. A wann eppes um Buedem schloen, da wäert Dir de ganzen Fach fagagéieren.

– Et ass géint d’Gesetz; Dir musst mech op eng Toilette an en Telefon liwweren.

– A wat anescht sinn ech schëlleg? Ahh? – de Brigadier ass ukomm.

Den Ottila sot näischt. An nodeems hien d’Gefill huet datt hie geschwënn ausgeet, ass hien all d’selwecht d’accord. Ausserdeem gesäit kee méi.

– Gutt, ech sinn d’accord.

– Ok. de Brigadier huet sech gefreet an de Klop op d’Toilette gefouert. – e Rag, Pudder do, ënner dem Spull. A fir déi technesch kréien ech. D’Kris, hahaha.

– A wou ass den Eimer an Toilettepabeier?

– Läscht d’Rag am Spull, a wëselt Ären Arsch mat Ärem Fanger. – de Brigadier gouf falsch gemaach.

– Wéi ass et? – iwwerrascht Klop.

– Wéi léiert Dir, ech hunn am Prinzip Sandpapier, ech ka bidden, a mat einfachem Pabeier hu mir vill Stress. D’Kris am Land. Ausserdeem si mir Staatsbeamten.

Den Ottila huet sauer op säi Gesiicht gemaach an huet de proposéierte Pabeier geholl an op d’Toilette geklommen. Et gouf e lauter Dréche, de Pent dréit an ass dobausse gaang, de Poste zou. An den Ottila huet sech entspaant, huet tëscht seng Been ausgesinn an huet d’Gesiicht gekräipt. Net nëmmen de Stink vu sauer Aen huet verletzt, mee all d’Hosen vun dobaussen goufe mat engem klengen, béis an der Faarf, smelly drysnyak gerullt. Et war keng Fro vun der Toilette. Och Drëpsen vun der Diarrhoe flénke bei der Mauer.

Den Incephalopath ass an der Kolonn stoe bliwwen an huet de Brigadier gesinn deen de Poste verlooss hat, séier op hie gehäit.

– Salut! apchi, “huet hien gefladdert.

– Wat, waart Dir fir en Enkel? Penth gefrot sarkastesch.

– Wat Enkel? Apchi, – domm Arutun Karapetovich.

– Wat baut Dir Grimassen fir mech hei? Oder ass hien Är Kompliz? Wat plangt Dir, Gaaschtaarbechter?

– Wien? Apchi, “Den Harutun war Angscht.

– Wat baut Dir engem Narr? Är Frëndschaft ass Féderalen gewënscht. Sidd Dir mat him

– Ah? apchi, – huet seng Kéi mat engem Incephalopath geruff. – nee. Ech kennen hien iwwerhaapt net. Déi éischte Kéier ech gesinn.

– A wat kacht Dir dann fir hien? Stab, Monni. – Op eemol huet de Brigadier geliwwert. Den Harutun ass zréck gezunn. – Hien huet fir Iech ugeluecht, sou wéi fir Äert, an Dir?

– Ah, apchi, ech kennen hien, awer et ass ganz schlecht, an nëmmen dank senger Fra.

– Wat? – Pent gefëmmt.

– Ech schloofen mat senger Fra! – Harutun bestätegt. De Brigadier huet gefillt a koum Dokumenter fir Béier ze schéissen.

– A wéini gëtt se fräigelooss? – ech an de Foyer geäntwert.

– Wéi d’Toilette doheem ass an d’Äntwert wäert kommen. Also fir dräi Deeg hunn ech d’Recht him ze fécken.

– Kann ech him hëllefen? – proposéiert den Harutun an de ganze Foyer.

– Toilette wäschen?

– Jo, fir méi séier fräigelooss ginn.

– Nee, net geduecht.

Den Harutun huet de Kapp leider erofgesat: Mdaa… hien ass do an et gi keng Suen an de Klop gouf erofgesat.

– Hutt Dir Suen? – een deen direkt an d’Aurikel geflüstert huet fir d’Korporal. Hien huet sech a sengem ganze Kierper gescheit an huet sech ëmgedréint. Hannert him stung e fetten Ensign an enger Police-Uniform a war e haarde Burger geknuppt.

– Nnnet.

– Firwat? Om Yum Yum.

– A Suen, apchi, – Den Harutun ass duercherneen a Gedanken an huet de Zeigefanger ausgestreckt, no Schüler gesicht, huet hien op d’Dier vum Policeposten geriicht. – An d “Sue vu mengem, apchi, Chef, do, am Monkeyclip vu Klop.

– Wat fir e Feeler? Ass dat e Spëtznumm?

– Nee, säi Virnumm, apchi, hie gouf festgehalen bis seng Identitéit festgestallt gouf.

– Ahhh! Om yum yum., Also loosst eis goen, huelen d’Sue vun him, wéi wann Dir selwer hutt, a gitt mir et.

– Ahhh. Hien huet, apchi, eng Kaart.

– Sorry. – An de Polizist pensionéiert an d’Déiften vum Viruerte.

Eng Woch méi spéit gouf de Bedbug vun der 78. Policebüro fräigelooss. Dëst war de fënneften Schnouer an enger Zeil, ugefaang mat de Statiounscops an iwwerall wou hien Toiletten gewascht huet. Keen virun him huet doriwwer ausgemaach. An hien huet den alljährlechen Dreck ze wäschen.

Den Harutun war midd fir op der Gare eng Woch ze waarden, et war e gudde Summer. Hie kontaktéiert de lokale Gopot an den Obdachlos. Seng Kleeder sinn an e Buedemlapp geriicht. Säi geschwollenen Gesiicht aus dem “Äis” – e Botzmëttel fir Ethanol-Brëller déi vun Hausdéieren an dergläiche gedronk ginn – gouf rout wéi e Schimpanszee ass. Seng Ae ware mat Tréinen gefëllt, net nëmmen aus Trauer, mee och vun enger schrecklecher Hangover. Hie souz am Passage vun der Moskauer Metro. Säin Hitt ass opgedréckt a war um Buedem gelunn. Eent huet eng Däiwel gesinn: eng, fënnef, an zéng Mënzen. Hie souz op de Knéi an huet liicht gekrasch. Fangeren hu kaum Tréinen verpasst.

– Harutun? Den Ottila huet geruff, “wat ass mat dir lass?”

– Ah? Apchi, – de Korporal huet seng Ae lues opgeworf.

– Stitt op, sëtzt Dir hei? – De Käfer koum op an huet den Hittchen opgehuewen.

– Touch net, apchi. – Den Harutun huet hysteresch geruff an huet säin Hutt gegraff. E bësse klengt sprang op de Marmor Buedem an huet geruff. De Rank huet vun Leit ouni Haus héieren, déi an der Géigend stoungen. Si waren anstänneg a méi jonk ausgesinn.

– Hey Kand, gutt, sti gutt aus der Schlecht. – huet ee vun hinnen geruff

– Béis him net fir Brout ze verdéngen, schmuck. – huet déi zweet Angscht.

– Vali, Vali. – drëtt ënnerstëtzt, – wärend lieweg.

– Sidd Dir mir jonk Leit? – huet de lokalen Detektiv General Klop seng Aen iwwerrascht opgemaach.

– Oh? Jo, dëst ass guer kee Kand.

– Ass et en Zwerg?!

– Jo, an den Neger. Heh. – An si hunn ugefaang mam Bedbug ze kommen.

“Eng Patroun,” huet den Harutun gefillt, an huet gekniet. – fortgelaf, Chef. Ech verspriechen se. D’selwecht, si hunn mech scho geschloen an hunn mech begruewen.

– Net ssy, ech wäert hinnen am Sarakabalatanayaksydobski erklären datt Dir déi eeler Leit net beleidegen kann. Den Ottila huet zouversiichtlech geäntwert an seng Ärmelen opgerullt.

– Oh, Zyoma, huet hie beschloss, an eis lafen ze loossen, – fir de Baaschter, dee gesondsten vun hinnen an de Kale.

– Grey, zitt et an den Eemer. – ënnerstëtzt dënn an an Tattooen, weist op d’Urn.

– Ech soen direkt, berouegt déi Jonk, ech warnen Iech déi leschte Kéier. – huet de Klop frëndlech gefrot, an d’Ae vun engem gesonde kuckt. Hien huet et mat sengem risege Pinsel duerch den Halsband geholl an hien, opgehuewen, an d’Aen bruecht. Hien huet ehidno gegleeft an huet säin Otemzuch schaarf gemaach. Hien huet seng Aen opgemaach, wéi mat Verstopfung an de Mond vergréissert, wéi wann hien dem Ilyich säi Knollen a sengem Mond wollt setzen. De Goon huet de Pinsel lassgelooss a biegt iwwer, huet säi Lieren mat béide Hänn gegraff.

– Ahhhhh!!!! – verdréit jiddereen ronderëm.

Den Ottila ass op seng Féiss gelant an huet sech ofgeschreckt, en zweete Schlag op de Bäll geliwwert, awer mat senger Faust.

Hien huet de Schoss mat senge Fausten fir eng Minutt geschloen, sou séier datt et schwiereg war tëscht sengen Hänn z’ënnerscheeden an am Endeffekt den Hiel am Adam Äppel mat engem Ferse sprong. De Redneck ass lues no vir gefall an ass op de Marmerbuedem mat sengem Stiermer gefall, an huet alles geknipst wat sech selwer ausgedréckt huet. Den Ottila huet op eng Säit gespaut, an de Stuerm vermësst. Seng Homies ginn vum Wand ewechgeblosen. An am Allgemengen ass den Iwwergang vun all Zorte vu Freeloaderen geläscht – Alkoholiker.