Василий Гигевич - Атамізацыя

У зямной атмасферы таксама чорт ведама што тварылася. То ў Афрыцы, то ў Мексіцы — усюды паяўляліся знакамітыя лятаючыя талеркі. Пайшлі чуткі, што ваенныя лётчыкі, якія спрабавалі збіць гэтыя талеркі, тут жа пачыналі хварэць на незразумелыя хваробы, балазе ніякія ракеты тыя талеркі не маглі дастаць, бо яны, талеркі, імгненна разганяліся і гэтак жа імгненна спыняліся, былі бачнымі і нябачнымі.

Людзей днём і ноччу непакоіў загадкавы палтэргейст: прадметы рухаліся самі, у пустых пакоях чуліся галасы, адкручваліся краны і вада з іх цурком лілася, агонь ні з таго ні з сяго ўспыхваў і адзенне на людзях жывых гарэла — жахоцце адно пачалося, а мужы вучоныя — як вады ў рот панабіралі, нічога не маглі сказаць.

Паявіліся людзі, якія сцвярджалі, што ў іх галовах гучаць нейкія галасы, даюць каманды… Некаторыя гаварылі, што іх невядомыя істоты да сябе на лятаючыя талеркі бралі і там над імі аперацыі рабілі. Канечне ж, гэтых, у якіх галасы ў галоўках гучалі, тут жа ў дурку адпраўлялі, лячыць пачыналі, ды толку мала было, бо і сапраўды — мо тыя людзі і не вінаватымі былі?

Вучоныя мужы выступілі з рознымі гіпотэзамі. Адны загаварылі пра гібельны парніковы эфект, які чалавецтва сваёй дзейнасцю стварае, другія — пра чарговы эвалюцыйны этап, які невядома чым скончыцца, — мо нават і машыннай цывілізацыяй, якой чалавецтва не спатрэбіцца, калі хто і застанецца жывым у той цывілізацыі, дык рабом бяспраўным робатаў і машых думаючых будзе абслугоўваць, а трэція вылучылі гіпотэзу, што Зямля — жывы арганізм накшталт клеткі…

Як гэта заўсягды вядзецца ў вучоным свеце, палкія спрэчкі разгарэліся наконт апошняй гіпотэзы. Бо і праўда, калі пагадзіцца, што Зямля — жывы арганізм, які думаць можа, то што ж тады атрымліваецца, браточкі родныя? Кім жа тады чалавек з’яўляецца? Дзеля чаго і навошта ён на Зямлі існуе?..

О-о, колькі мудрагелістых пытанняў паяўляецца, калі пагадзіцца, што Зямля — жывы арганізм! Скажу адразу: не бяруся вырашаць гэтыя пытанні, вам іх пакіну…

I увогуле, як думаецца мне, апошнім часам людзі шмат чаго ўведалі, — і правіламі, і законамі сябе аплялі, ганарлівымі сталі, — а між тым штосьці выветрылася з іхніх душ…

Ды не буду, не буду доўга разважаць пра ўсё гэта, невытлумачальнае, што на чалавецтва насоўвалася з усіх бакоў, пра ўсё гэта вам раскажуць палітыкі і філосафы разумныя, яны ж, палітыкі і філосафы, штодня выйсце падказваюць, калі па тэлевізары парады даюць, а я дадам толькі, што сярод некаторых вучоных выспела думка, што лятаючыя талеркі і зямныя катаклізмы маюць між сабою пэўную сувязь. Прыкладна ў гэты ж час вучоныя з СЭЦI — міжнародная арганізацыя, якая праз тэлескопы розны незямны розум увесь час шукае ў прасторах касмічных — зафіксавалі з дальняга космасу сігналы штучнага паходжання.

Спецыялісты тут жа заняліся расшыфроўкаю сігналаў. У сродкі масавай інфармацыі, як вы добра памятаеце, прасачылася паведамленне пра гэтыя загадкавыя сігналы, але, каб супакоіць людзей і не ствараць лішняга ажыятажу, тут жа была пушчана дэза — маўляў, ніякіх штучных сігналаў няма, памылачка выйшла, замест штучных сігналаў адкрылі чарговы пульсар…

Як ні мяркуй, але атрымлівалася, што чалавецтва стаяла на парозе прамых кантактаў з незямнымі цывілізацыямі.

Успомніліся міфы розных народаў, дзе гаварылася пра прышэсце і нашэсце з нябёсаў невядомых істот, успомніліся паданні пра калясніцы вогненныя, што ў небе тысячагоддзі таму лёталі і ад куль на зямлю вогненныя стрэлы ляцелі, малюнкі наскальныя і намаляваныя ў пячорах падземных успомніліся, на іх выразна бачыліся як істоты ў скафандрах, так і самі касмічныя ракеты, прарокі і прадказальнікі ўспомніліся — і Настрадамус, і балгарская бабка Ванга. Ды і тыя ж тэксты біблейскія зусім па-іншаму пачалі чытацца, зусім іншы сэнс у іх пачаў адкрывацца.

Першымі за тэму незямных кантактаў ухапіліся кінарэжысёры — людзі баявыя і хваткія, якія заўсёды стаяць на чале новага прагрэсіўнага мыслення. У сваіх геніяльных оскараносных фільмах і мультфільмах яны пакрысе, памаленечку пачалі рыхтаваць разгубленае чалавецтва да доўгачаканай сустрэчы… Тут прапаноўваліся розныя варыянты, — і аптымістычныя, і песімістычныя. Нагледзеўшыся тых фільмаў са спецэфектамі, многія гледачы ў разгубленасці самі сабе не маглі сказаць, дзе — рэальнасць, а дзе — кінавыдумка…

Увогуле, калі гаворка зайшла пра кінарэжысуру, то заадно варта ўспомніць і пра тэлебачанне…

Гэтак сталася, што без тэлебачання, дзе гаспадарылі палітыкі, хахмачы і кінарэжысёры, людзі ўжо і свету не бачылі — штодня яны толькі тым і цікавіліся, як жылі-пажывалі разумнікі палітыкі, тыя дзесяць хахмачоў, што з телеэкрана не злазілі, тыя кіна-і тэлезоркі рознага манеру.