Яцек Дукай - Król Bólu

Stoj№ pod wielkim dкbem, wokуі ogniska. Dym przesіania oblicze tego, ktуry siedzi. Zatrzymujк siк przed granic№ њwiatіa, ale juї mnie dostrzegli. Nie uciekam. Przyboczny podbiega i powala mnie na ziemiк drzewcem wіуczni. Nie poznaj№ mnie, jakїeby mieli mnie poznaж. Wyjmuje krzemienny nуї, szarpie mnie za wіosy. Otwieram usta - co powiedzieж, by zrozumieli? Na jego piersi, na skуrze i futrze, koіysz№ siк amulety - koњciane, rogowe, drewniane, kamienne - symbole їywioіуw, ludzi i zwierz№t. Szukam w panice po kieszeniach. Zapalniczka. Papierosy. Portfel. Klucze. Legitymacja oficera Sіuїby Bezpieczeсstwa.

Drї№c№ rкk№ podsuwam mu legitymacjк przed oczy. - Ja jestem wy. - Wpatruje siк dіugo w blade godіo PRL-u, znak orіa na papierze.

Chwyta mnie za koіnierz, ci№gnie do ognia. Dalej, we mgle, widzк sylwetki chіopcуw bawi№cych siк dziecinnymi іukami i dziecinnymi toporkami. Czy jest miкdzy nimi takїe Madejowy syn? Na konarze wielkiego dкbu wisi nagi mкїczyzna z rozprut№ klatk№ piersiow№. Krew њcieka na kwadratowy kamieс.

Zostajк ciњniкty przed ognisko, do stуp siedz№cego. Powinienem siк baж - nie bojк siк juї. Wschodzi Sіoсce, czujк na plecach jego ciepіo. Rozmawiaj№ nade mn№ w jкzyku, ktуrego nie rozumiem. Nie rozumiem, lecz poznajк - sіowa, ktуre byіy przed sіowami. Mgіa nie tіumi dџwiкku rogуw, rїenia koni. Wszystko siк budzi, oїywa, rozgrzewa, rozjaњnia, wyostrza. Idzie k'rodu. Wyci№gn№і do mnie rкkк.

Podaj№ sobie kubek z miodem. Czіowiek na drzewie jкczy. Zaciskam powieki. Zasiadaj№cy przed ogniem wypowiada jedno sіowo. Klкczк, z czoіem przyciњniкtym do grzbietu jego sкkatej dіoni. Nie mogк powstrzymaж іez. Drug№ dіoс poіoїyі na mym ramieniu. Wrуciіem. Wrуciliњmy.

maj 2004 - kwiecieс 2005

POSTSCRIPTUM

Nie poszіo wedіug planu.

Krуl Bуlu, drugi mуj regularny zbiуr opowiadaс, po W kraju niewiernych (ktуry wyszedі w roku 2000), miaі siк ukazaж zaraz po Perfekcyjnej niedoskonaіoњci, czyli w roku 2005. Ukazuje siк z piкcioletnim opуџnieniem. Co siк staіo?

Staі siк Lуd, staі siк Wroniec i parк innych rzeczy - teksty, ktуre zaczynaіem jako opowiadania przeznaczone do Krуla, uparcie wyrastaіy na niezaleїne projekty (czкњж z nich nadal piszк rуwnolegle, m.in. Fablк, Rekursjк i Stroiciela luster). W efekcie sam Krуl, ze zbioru podsumowuj№cego i zamykaj№cego okres od W kraju do Innych pieњni (Perfekcyjna powstaіa przed Pieњniami), zmieniі siк w rodzaj projektu-parasola, nazwy kodowej dla caіoњci moich poczynaс pisarskich w ostatnich latach.

Skutkiem ubocznym jest literacki ksztaіt tej ksi№їki jako kolekcji utworуw pisanych przez autora o tym samym nazwisku, ale rуїnej konstrukcji umysіowej. Nie uіoїyіem tu opowiadaс chronologicznie, niemniej kaїde skrupulatnie datowaіem.

Mуwiк o „opowiadaniach", lecz strukturalnie bliїej tym utworom do powieњci. St№d teї іatwoњж, z jak№ przybieraj№ na objкtoњci: mocny szkielet epicki znajdowaі siк w nich od pocz№tku.

Moїe wiкc: zbiуr powieњci?