Яцек Дукай - Opowiadania

Powracaj№cy z gіуwnego budynku Smith wymin№і Javiera i otworzyі przed nim drzwi. Wskazaі jego pokуj. Dџwigaі pod pach№ stertк jakichњ ksi№їek i dokumentуw; wszedіszy za Aproxymeo, poіoїyі je na jego biurku.

- Czy ja teї bкdк musiaі siк nauczyж jeџdziж konno? - spytaі Javier.

Smith po raz pierwszy pokazaі zкby.

- Jeszcze nie przeszedіeњ przez sito. - Klepn№і w ksi№їki i papiery. - Przeczytaj to i wypeіnij, co trzeba. Jutro pogrzebi№ ci w gіуwce. Wiкcej powie ci szef, jak bкdzie juї decyzja.

- A kto tu jest szefem?

- Doktor Ack. Mуwi ci to coњ? Wiкc po co pytasz?

Aproxymeo podniуsі pierwsz№ ksi№їkк.

- "Wіadca Pierњcieni"... To jakiњ їart.

- Lektura obowi№zkowa, chіopcze.

- Czytaіem.

- Przeczytasz raz jeszcze.

Aproxymeo pokrкciі gіow№. Przysiadі na krzeњle pod oknem, wyjrzaі na dolinк; tamci dwaj dalej galopowali, sіoсce dalej zachodziіo.

Spojrzaі Smithowi prosto w oczy.

- O co tu chodzi, panie majorze?

- O guz. Mуwi ci to coњ? Wiкc po co pytasz? - Smith ponownie wyszczerzyі uzкbienie, wzruszyі ramionami, machn№і rкk№ i wyszedі.

Aproxymeo przekartkowaі resztк przyniesionego przez majora materiaіu. Szeњж powieњci, co do jednej fantasy; plan i regulamin oњrodka (czyli czego nie wolno); jeszcze kilka ankiet; kolejne oњwiadczenia o tajnoњci ("Њwiadomy odpowiedzialnoњci karnej...").

W pokoju nie byіo telewizora, radia ani komputera. Gdy chciaі zapaliж lampк, okazaіo siк, їe kontakt nie dziaіa. W szafce znalazі natomiast paczkк њwiec; lecz bez zapaіek. Skorzystaі ze swojej zapalniczki.

W іazience nie byіo ciepіej wody. Prysznic nie dziaіaі. Rкcznik byі z lnu.

Zanim siк poіoїyі, uchyliі okno. Graіy cykady; rїaі gdzieњ niedaleko koс. Woс њwieїego siana wywoіaіa u Aproxymeo gкsi№ skуrkк. Dіugo siedziaі i smakowaі noc. Lubiі wielkie przestrzenie; kochaі wielkie przestrzenie.

Poprzedni czytelnik tej ksi№їki gustowaі w cygarach. Miaі zwyczaj zaznaczaж miejsce zagiкciem rogu kartki, a na marginesach stawiaі pytajniki i wykrzykniki.

Guz, pomyњlaі Aproxymeo.

Kiedy pan Bilbo Baggins z Bag End oznajmiі, їe wkrуtce zamierza dla uczczenia sto jedenastej rocznicy swoich urodzin wydaж szczegуlnie wspaniaіe przyjкcie - w caіym Hobbitonie poszіy w ruch jкzyki i zapanowaіo wielkie podniecenie...

Poszedі tam, zanim jeszcze Smith przyniуsі mu po testach oficjalny przydziaі, co zreszt№ staіo siк nazajutrz. Tymczasem jednak nie miaі w stajniach czego szukaж. Ale poszedі. W regulaminie nie byіo zakazu.

Sіoсce mocno grzaіo i mкїczyzna szczotkuj№cy konia byі rozebrany do pasa. Nim obrуciі siк przodem do nadchodz№cego Aproxymeo, ten dostrzegі na jego nagich plecach potworny tatuaї, czarn№ i czerwon№ farb№ kіuty, przedstawiaj№cy cztery kobiece postaci w њmiertelnej mкce - rozrywane, palone, obdzierane ze skуry, жwiartowane - wpisane w celtycki krzyї.

- Tak?

Aproxymeo przedstawiі siк. Spytaі o instruktora.

- To ja - odparі tamten, przekіadaj№c szczotkк z rкki do rкki, by mуc uњcisn№ж dіoс Javiera. - Justus Dethew.

- A stopieс?

Justus wzruszyі ramionami.

Aproxymeo wszedі do њrodka, w cieс. Oczy mu siк zakomodowaіy i przyjrzaі siк Dethewowi dokіadniej. Wygl№daі na czterdziestkк, іysiaі; ciaіo utrzymaі wszakїe w caіkiem przyzwoitej formie. Na brzuchu miaі dіug№, krzyw№, szarpan№ bliznк.

- To pan mnie bкdzie uczyі jeџdziж - rzekі Aproxymeo, chociaї wcale jeszcze nie miaі takiej pewnoњci.

- Prуbowaі pan kiedyњ?

- Nie.

Dethew krуtkim ruchem rкki ze szczotk№ wskazaі stoj№cego spokojnie karosza.

- Co? - zmarszczyі brwi Aproxymeo.

- Przywitaj siк.

Nie wygl№daіo to na kpinк, Dethew siк nie uњmiechaі, ani tonem gіosu nie dawaі do zrozumienia, iї їartuje. Javier podszedі wiкc i niezdarnie poklepaі konia po grzbiecie, obj№і za szyjк, pogіaskaі chrapy. Koс poruszyі іbem, zazezowaі na niego, oko miaі wielkie, jakby wytrzeszczone, przestraszone. Aproxymeo szepn№і mu do ucha sіowa bez sensu. Јeb opuњciі siк nieco. Aproxymeo czuі na skуrze dіoni bardzo gor№cy oddech zwierzкcia; drug№ rкk№ wci№ї klepaі go po szyi. Kopyta wierzchowca nie przesunкіy siк ani o cal.

- Jak ty siк nazywasz? - zapytaі Dethew.

- Aproxymeo - powtуrzyі Aproxymeo.

- Skіamaіeњ mi.

- Mhm?

- To niemoїliwe, їebyњ nigdy w їyciu nie miaі do czynienia z koсmi.

- Nie kіamiк. I nie podoba mi siк takie zarzucanie mi z miejsca іgarstwa.

- No. Bez obrazy. Alem jeszcze nie widziaі, їeby ktoњ przy pierwszym spotkaniu podchodziі tak zupeіnie bez strachu.

- Strachu?

- Nie zauwaїyіeњ? Ludzie boj№ siк koni.

Aproxymeo odwrуciі siк od karosza; zwierzк obejrzaіo siк za nim.

- Nie rozumiem - mrukn№і Javier. - Co to znaczy: ludzie? Wyj№tkуw zawsze wiкcej.

Dethew w milczeniu powrуciі do szczotkowania wierzchowca. Aproxymeo przypatrywaі mu siк, zapamiкtuj№c metodк.

Instruktor odezwaі siк dopiero po paru minutach. Wypowiedziaі mianowicie krуtkie zdanie o pytaj№cej intonacji w nieznanym Javierowi jкzyku.

- Po jakiemu to byіo? - zainteresowaі siк natychmiast Aproxymeo.

- Aa... - Dethew uњmiechn№і siк krzywo - s№dziіem, їe zrozumiesz. Sorry. Pomyіka.

- Ale po jakiemu to byіo? Cholera, zabiіeњ mi klina; zazwyczaj potrafiк rozpoznaж, choжby w przybliїeniu. Ale to... Jakieњ indiaсskie narzecze?

- Nie, nie. Daj spokуj.

- Na to nie licz. Co to za jкzyk? - nacisn№і Aproxymeo.

- Lingwista? - domyњliі siк Dethew. - No tak. Pomyіka, pomyіka. Zapomnij. Tajne przez poufne.

- Oho. Pomachaj czerwonym jeszcze trochк, moїe byk siк uspokoi.

Dethew krкc№c bez przerwy gіow№ odprowadziі konia do boksu; schowaі szczotki, umyі rкce. Aproxymeo miaі okazjк przyjrzeж siк dіuїej jego tatuaїowi. Te kobiety byіy narysowane tak precyzyjnie, z tak№ dbaіoњci№ o detale, їe mуgі policzyж im їebra; miaіy za maіo o dwie pary.

- Yakuza? - rzuciі, їeby jakoњ zahaczyж o temat.

- Tatuaї? - mrukn№і Dethew nie odwracaj№c siк od wiadra z wod№. - Nie, sk№d. Czy ty przypadkiem nie jesteњ agentem obcego wywiadu?

- Co to byі za jкzyk?

- Pokaї mi wpierw papierek podpisany przez Ack.

- Mуj Boїe, to chyba zaraџliwe. Ale przejechaж mi siк pozwolisz?

Dethew wytarі rкce.

- Zaraz przejechaж - parskn№і. - Na pocz№tek naucz siк wsiadaж i spadaж.

Nauczyі siк.

Smith zaprowadziі go na piкtro gіуwnego budynku kompleksu; przez okno korytarza widaж st№d byіo caі№ zielon№ dolinк. Aproxymeo, zgodnie z poleceniem puіkownika Towwe, nie zabraі byі їadnego munduru i dysponowaі teraz jedynie odzieniem cywilnym. Zwaїywszy, їe Smith chodziі w dїinsach i T-shircie, sam ubraі siк podobnie. Wyj№wszy straїnikуw przy wjeџdzie do doliny i w recepcji gіуwnego budynku, nikt tu nie obnosiі siк z szarїami. Sam уw budynek wygl№daі na opustoszaіy, mijali niewielu ludzi, panowaіa cisza niemal zupeіna. - Wkrуtce siк to zmieni - skomentowaі Smith pytaj№ce spojrzenie Aproxymeo.

Gabinet doktora Acka mieњciі siк przy toaletach dla personelu. Na drzwiach nie byіo їadnej tabliczki. Smith zapukaі, wsun№і gіowк, cofn№і siк i wepchn№і Javiera, jak siк wpycha wzywanych na dywanik chuliganуw do gabinetu dyrektora szkoіy.

Doktor Ack to byіa kobieta. Podniosіa siк na moment z fotela za biurkiem, by podaж dіoс Aproxymeo: byіa odeс niїsza o dobre pуіtorej gіowy. Javier posіusznie usiadі na jej roztargnione skiniкcie. Rozmawiaіa przez telefon. - ...Widziaіam go u Brusmarcka. Nic takiego nie mуwiі. ...Їe co? Kto? To w ogуle nie jest mуj pion, moїe pisaж do usranej њmierci. ...A to dobre. A to њwietne. To genialne. Przecieї szіo przez Departament Stanu! Komisja tego na oczy nie widziaіa. Jak ja mogк przesіaж im kopiк sprawozdania? Sprawozdania z czego? Mnie nie ma, ciebie nie ma. Dwadzieњcia milionуw w UNICEF, dwadzieњcia milionуw w fundusze federalne. Harvey przebiіby mi serce koіkiem. ...Obchodzi mnie to tyle, co zeszіoroczny њnieg. Jest papier? Jest. Jest forsa? Jest. S№ terminy? S№. Wiкc? ...A proszк bardzo, powtуrz mu. - Z pewnoњci№ przekroczyіa piкжdziesi№tkк; i nie maskowaіa tego. Siwe wіosy zebrane miaіa w kok, na nosie tkwiіy okulary w rogowej oprawie, o bardzo grubych szkіach. Rozmawiaj№c, pogryzaіa orzeszki z ustawionej przy klawiaturze miseczki.