Яцек Дукай - Opowiadania

Rozumiem ciк - powiedziaі Radiwill cicho i spokojnie. - To straszne. Przez tysi№clecia budujemy wielkie imperium, miliardy ludzi s№ szczкњliwe. Chc№ їyж. Wiedz№, їe wci№ї zagraїa im szatan, ale przed szatanem bronimy ich my. I nagle... Jesteњmy bezradni. Nic nie moїemy poradziж na to co siк stanie. Ocalej№ jedynie ci, ktуrzy їyli zgodnie z wielkim Sumieniem. Moїe to egoizm z mojej strony, ale przecieї my zostaniemy, wiкc wielkiego powodu do rozpaczy nie ma.

Colloni pokrкciі gіow№, wolno jakby opuszczaіy go siіy. Trz№sі siк caіy, chociaї z trupiobladej twarzy nie schodziі mu znany wszystkim uњmiech. Strasznie z nim teraz wygl№daі.

- Zostaniemy, tak? - prуbowaі siк zaњmiaж. - No... їyjemy zgodnie z Sumieniem.

Colloni rozci№gn№і twarz w jeszcze szerszym uњmiechu. Poderwaі siк z fotela, otworzyі usta, zamkn№і je, usiadі, bezgіoњnie zarechotaі, znowu wstaі i odrzuciі gіowк do tyіu, a po jego zaroњniкtych policzkach popіynкіy іzy.

Radiwill podszedі do niego i jednym ruchem posadziі go jak kukік.

- Siedџ - rzekі twardo. - Siedџ i czekaj.

Potem spojrzaі na krzyї wisz№cy nad drzwiami i powiedziaі:

- Moїe masz jeszcze jak№њ szansк.

I czekali.

Znieruchomiaіy Colloni i ponury Radiwill wpatrzony w іunк miasta. Zіota Galera pкdziіa ku Ziemi szybciej niї najszybsze ziemskie statki. Zbieraіa їniwo i z Mald, i z Katio, i z Jeonast IV, i z Rattona, i z Bed - tanu...

Wybiіa godzina szуsta i zmieniіy siк cyfry na paznokciach, a leї№cy na stole pierњcieс pкkі z cichym trzaskiem. Juї i w Ukіadzie Sіonecznym dusze opuszczaіy ciaіa. Mknкli porywani znienacka - kobiety, mкїczyџni, dzieci...

...te miliardy dusz ludzi, ktуrzy myњleli, їe їyj№ dobrze, їe їyj№ wspaniale, przyciњniкte teraz moc№ ich zіa do zіotych wioseі... Myњli, ktуre zapieraj№ siк z caіych siі i pchaj№ lњni№cy dr№g, i ci№gn№ lњni№cy dr№g...

Pozostaі jedynie krzyk szatana, gіos bкbnуw, skrzypienie wioseі...

- Raz... dwa... Raz... dwa...

I nagle ciaіo Colloniego bezwіadnie zwaliіo siк na podіogк. Szkliste, nieprzytomne oczy patrzyіy w jasnoњж nad miastem, w wielkie wschodz№ce sіoсce. W budynku Zastкpуw rozlegіy siк. wrzaski i pokrzykiwania. Ktoњ przeraїony jкczaі: "Chryste!"

Radiwill miaі wіaњnie zamiar podziкkowaж Bogu, ale usta zastygіy zamkniкte, rкce zacisnкіy siк na porкczach fotela i opuњciіa go dusza.