Яцек Дукай - Zbiór opowiadań Afryka Medjugorje Iacte Baśń 2

Juї miaіem palec na spuњcie i strzeliіbym do niego, bynajmniej nie prуbnie; strzeliіbym - gdyby nie to cierpienie na jego twarzy, jкki dziecinne.

- Och, Booooїe... - jкczy po niemiecku. - Boїeeee mуj, Booooїeee... Haaaahahh...

Tylko wspуіczuж takiego zmartwychwstania. Aleї on siк mкczy; cуї znaczyіa w porуwnaniu z tym jego szybka њmierж w ramionach N'Goto?

Wstajк, podchodzк do niego, wci№ї z Goernerem w rкce. Stojк nad oїywieсcem, ognisko mam z tyіu i po lewej, њwiatіo pada na obficie wyperlon№ potem twarz zombie. Krzywi№ siк jego wargi, przygryza je do krwi (ktуra pіynie, choж pіyn№ж nie powinna, zatrzymana w bezruchu jego serca), marszczy brwi i czoіo, i - nadal jкcz№c - unosi wreszcie powieki.

Widzi mnie, niebieskooki.

Szept: - Boїe, to on...

To ja. Przestraszyі siк? Raczej zdziwiі.

Przystawiam mu czarn№ lufк Goernera do piersi.

- Kim jesteњ? - i ja posіugujк siк piкkn№ mow№ Hitlera. - Sk№d jesteњ? I dlaczego, dlaczego?

Ale on patrzy gdzieњ poza mnie, w cieс. Intensywnoњж jego spojrzenia prowokuje mnie do zerkniкcia wstecz. Nic. Lecz to nie byіa puіapka, prostacki blef. Nadal siк tam gapi; widzi coњ, czego ja dojrzeж nie jestem w stanie. W moim wіasnym cieniu.

- Mуw!

Co robiж, zagroziж mu њmierci№? Wszak raz juї umarі.

- Mуw, bo znowu bкdziesz musiaі siк wskrzesiж.

Nareszcie oprzytomniaі, skupiі na mnie wzrok - to zmartwychwstania siк boi.

- Svetozar Crnjenski.

- Ja.

- Umrzesz.

- Kaїdy umiera. Niektуrzy widaж po wielokroж.

- Umrzesz wkrуtce, taka jest wola Boga.

Czyїby fanatyk? Czy tak wygl№daj№ oczy szalonego fundamentalisty?

- Nie wierzк w Boga - stwierdzam i zaraz absurdalnie przeczк temu stwierdzeniu: - Boga nie ma.

Podnosi siк na іokciach, uњmiecha krzywo; od krwi z wіasnych warg wampirzy to uњmiech.

- Bуg jest samoњwiadom№ i samoorganizuj№c№ siк form№ staіego wypaczenia czasoprzestrzeni, ksztaіtem pustki - mуwi. - Bуg jest inteligencj№ skrzepu ciaіa wszechњwiata. Bуg jest wiecznym nowotworem continuum. Bуg jest istot№ іadu w іonie chaosu. Bуg jest dzieckiem przypadku, zrodzonym ze zmarszczenia i sfaіdowania wszechwymiarowej powierzchni uniwersum w echu eksplozji praj№dra. Ja jestem sіug№ Boga. Bуg chce twojej њmierci, Svetozarze Crnjenski.

5

S№ religie i s№ kulty, a to jest szaleсstwo. Jak rozmawiaж z czіowiekiem dotkniкtym obікdem? Nie znacz№ dlaс me sіowa to, co znacz№ dla mnie, gdy je wypowiadam. Wszystko przenicowane. Ja mуwiк "Bуg", a on widzi jakieњ zwierzк kwantowe.

Jedno zrozumie: groџbк. Strach przed cierpieniem jest uniwersalny.

- Wszystko mi powiesz, bo wiesz, co ciк czeka.

Juї siedzi; masuje sobie kark, popatruj№c zmruїonymi oczyma na rozіoїone po drugiej stronie ogniska przedmioty, nie do niego teraz naleї№ce. Obaj jesteњmy nadzy, lecz w kontraњcie barw naszych skуr ja zdajк siк co najmniej Mulatem. Jest niїszy i mniejszy; on siedzi, ja stojк; i to ja posiadam broс.

- Mуw, mуw.

- Nie mam nic do powiedzenia. Mуj Bуg skazaі ciк na њmierж. Umrzesz. Ja i ty nie posiadamy na to їadnego wpіywu. Temporystom nie podskoczysz. Umrzesz. Taka jest wola mojego Boga.

- Twуj Bуg? Twуj??

- Jest piкciu Bogуw. Mуj Bуg jest Bogiem Zamkniкcia. Sіuїк tylko Jemu i їadnemu innemu.

Jest szaleсcem niew№tpliwie. Lecz sam tkwiк w њrodku szaleсstwa - do jakiego zatem stopnia jego majaki stanowi№ moj№ rzeczywistoњж? On z pewnoњci№ wie nieporуwnanie wiкcej ode mnie. Ale jak odrуїniж prawdк od obікdu, kiedy wszystko wokуі snem wariata siк zdaje? Њredniowieczny kmiotek przeniesiony w dwudziesty pierwszy wiek uwierzy i w nieњmiertelnoњж, bo i czemuї miaіby nie uwierzyж, jednaki to cud.

Zatem daleko bardziej nierozwaїn№ postaw№ byіaby negacja kaїdego jego twierdzenia, aniїeli akceptacja ich wszystkich - przynajmniej dopуki nie sformuіujк jakichњ obiektywnych kryteriуw selekcji moїliwego od niemoїliwego.

- Cуї takiego uczyniіem twemu Bogowi, їe ї№da mej њmierci?

Wzrusza ramionami.

- Co za znaczenie? Moїe coњ; moїe nic; moїe dopiero w przyszіoњci mуgіbyњ uczyniж. Niewaїne. Jego wola jest jasna.

Z ktуrej strony to ugryџж?

- Jak On wygl№da?

Њmieje siк.

- Wygl№da? Jak wygl№da? A to dobre!

- Nie widziaіeњ Go?

- A czy ty widziaіeњ przypadek? Widziaіeњ czas? Widziaіeњ historiк? Jak ona wygl№da? Jak wygl№da j№dro czarnej dziury?

Co za dialog. Za chwilк sam zacznк gadaж jak stukniкty. A jego to bawi.

- W takim razie powiedz mi, sk№d siк tu wzi№іeњ. W jaki sposуb mnie znalazіeњ i jak tu dotarіeњ?

- Bуg mnie posіaі.

Rкce opadaj№. Moїe rzeczywiњcie strzeliж mu w іeb, zrozumie, їe nie їartujк. A jak drugi raz nie zmartwychwstanie? Teraz przynajmniej coњ mуwi. Szlag by to.

- Zaczynasz mnie denerwowaж. Gadaj, o co w tym wszystkim chodzi! Jakim cudem rzuciіo mnie setki lat w tyі? Ty wiesz. Co siк dzieje ze Sіoсcem, Ksiкїycem? Sk№d te trzкsienia ziemi? Kim jesteњ? Mуw, do jasnej cholery!

Znowu siк њmieje. Uderzam go luf№ Goernera w twarz; potem kopiк w brzuch.

- Gadaj!

Od rozciкcia ust zwampirzyі siк ponownie; w bladoњci swej skуry zaiste trupio wygl№da.

Jaszczurczo przygiкty do ziemi, ze spojrzeniem w ogniu, syczy:

- Jest piкciu Bogуw i nie ma we wszechczasie pokoju pomiкdzy Nimi. S№ њwiaty i њwiaty i њwiaty. Nic niezmienne. Jedynie w rуwnowadze stagnacja. Kaїdy dzieс jest teraz i kaїde miejsce jest tu. Poza niemoїliwoњci№ tylko Bуg. Jestem Mu posіuszny. Jestem Mu posіuszny. Jestem Mu posіuszny. Jest piкciu Bogуw i nie ma we wszechczasie pokoju pomiкdzy Nimi. S№ њwiaty i њwiaty i њwiaty. Nic niezmienne. Jedynie w rуwnowadze stagnacja. Kaїdy dzieс...

To jakaњ modlitwa; rodzaj wyznania wiary. Jego credo. Toї to rzeczywiњcie fanatyk.

Ponownym kopniкciem wybijam go z transu. Odwraca wzrok od ognia.

- Wytіumacz mi to. Nie wygaduj tu jakichњ mistycznych bzdur; wytіumacz.

Szkliste oczy. Jak naжpany. Niemoїliwie przekrzywia gіowк, zwierzкco spogl№da na mnie z doіu. W mimowolnym strachu postкpujк krok wstecz. Wcale nie wybiіem go z transu - wpadі w inny, silniejszy. Њlina cieknie mu z ust wraz z krwi№. Nadal siк uњmiecha. W obronnym geњcie unoszк ku niemu Goernera.

- Kim jesteњ?

- Sіug№ mego Boga.

- Jak siк nazywasz?

- Ivan Drachler.

- Sk№d pochodzisz?

- Od Boga.

- Gdzie mieszkasz?

- W Nowym Madrycie.

- Gdzie to jest?

- Na Ziemi.

- Tak, ale gdzie?

- Dla ciebie: w Poіudniowej Ameryce.

- Nie ma tam takiego miasta.

- Jest.

- Kiedy? W jakim czasie?

- Zaіoїono je w siedemnastym wieku.

- Nieprawda.

- ...

- Wytіumacz to.

- S№ њwiaty i њwiaty i њwiaty.

- Data twego urodzenia.

- Nie znam.

- Stulecie przynajmniej.

- Nie znam, nie znam.

- Potrafisz przenosiж siк w czasie?

- Nie jestem temporyst№.

- Temporyњci. Kto to?

- Die Zeitgangern, timewalkers; oni chodz№ przez wszechczas bez pomocy Bogуw.

- A ty?

- Jestem sіug№ mego Boga.

- Gdzie i kiedy siк znajdowaіeњ zanim przybyіeњ tutaj?

- W domu.

- W Nowym Madrycie.

- Tak.

- Kiedy?

- Szуsty maj tysi№c dziewiкжset dziewiкжdziesi№ty siуdmy, ranek.

- Twoja broс pochodzi w pуџniejszego okresu.

- Tak.

- Sk№d j№ masz?

- Od Boga.

- Dlaczego chciaіeњ mnie zabiж?

- Chcк nadal.

- Dlaczego?

- Taka jest wola...