Яцек Дукай - Zbiór opowiadań Afryka Medjugorje Iacte Baśń 2

Choж zmкczony, dіugo nie mуgі zasn№ж, rozci№gniкty na twardej, nagrzanej ziemi pod czerwonym niebiem. Kiedy ona oddaje to ciepіo?, zastanawiaі siк. Wiatry, huragany, szwungi... Maj№ racjк, metereologia Raavy to szaleсstwo. Srokopodobne ptaki skakaіy po gaікziach nad nim. Nie znaі ani tych zwierz№t, ani tego drzewa, i nie potrafiі orzec, czy dlatego, iї nie wystкpuj№ na Ziemi, czy teї po prostu z racji swej niedostatecznej ornitologicznej i dendrologicznej wiedzy. Przypomniaі sobie owe wielkie ptaki, ktуre dojrzaі na niebie z W№wozu Chenуw. Jak to tu jest z pr№dami konwekcyjnymi? Skoro nie ma nocy... ziemia i woda jednako nagrzane... czy rzeczywiњcie? Jaki puіap mogіyby osi№gn№ж te ptaszyska? Patrzyі na czerwone niebo i myњlaі o HasWarT’wim.

APROXYMEO DO CHATY

- Aproxymeo do Chaty. Aproxymeo do Chaty. Zaraz ruszк dalej. Wspуіrzкdne wedіug siatki mikro: siedemnaњcie dwadzieњcia dwanaњcie, osiemdziesi№t trzy dwa trzydzieњci. Zgіosiі siк ktoњ jeszcze?

- Luna. Powinna zd№їyж do Zaіokci.

- Co mуwiіa?

- Niewiele.

- Mam dla was coњ do przemyњlenia. Pogіуwkujcie. Sk№d HasWarT’wi znaі czar przejњcia? Nie jest Wіadc№ Ksiкїyca. Sk№dњ go poznaі; i kto jeszcze wobec tego go zna?

- Mуgі sam wymyњleж.

- Nie. Nie їyіby wуwczas. Wbiіby siк w skaік lub zmiaїdїyіoby go ciњnienie gікbiny oceanu. Musiaі z gуry wiedzieж o rуїnicy њrednic planet. To nie mogіo byж pierwsze przejњcie. Poza tym HasWarT’wi z caі№ pewnoњci№ nie jest autorem tego czaru, to nie jego dzieіo, nie jego sztuka: nie potrafi go przeksztaіciж, przypomnijcie sobie te komplikacje z transportem na іуdџ podwodn№, musi powtarzaж na њlepo; a to go upokarza. Powiedziaі w ogуle cokolwiek o motywach swej emigracji? Czemu przez te wszystkie lata nie wracaі na Raavк? Mуgі. Naіуїcie na siebie w 3D mapy Raavy i Ziemi; jest ograniczona iloњж miejsc poіoїonych na Raavie powyїej dwуch kilometrуw nad poziomem morza i odpowiednio pokrywaj№cych siк ze staіym gruntem na Ziemi.

- Nie zdziwiіbym siк, gdyby Ack od dawna znaіa odpowiedzi na wszystkie te twoje pytania.

- Ale to nie ona utknкіa po niewіaњciwej stronie њluzy. Satheno. Zgіoszк siк ponownie na pocz№tku kolejnego cyklu. Klamra.

AROSYMEO I BANDYCI

Jego miecz straciі swe dziewictwo cztery smoki dalej; nie byі to chwalebny chrzest krwi. W tym rejonie Ryby liczono sobie smoka na mniej wiкcej siedemset metrуw. Staіo siк to juї zatem na bitym trakcie id№cym ku Zaіokciom przez puszczк z odlegіej Jazy. Javier min№і zakrкt i zobaczyі siedz№cego ze skrzyїowanymi nogami na њrodku traktu nagiego mкїczyznк z misk№ їebracz№ przed sob№. Momentalnie stan№і Aproxymeo przed oczyma stosowny fragment jednego z raportуw Chenуw. Zrozumiaі, їe wpadі w puіapkк.

Byli to zbуje proszalni. Metoda posiadaіa dіug№ tradycjк. Jeden siadaі w charakterze їebraka na drodze, reszta kryіa siк z іukami i kuszami po lesie po obu jej stronach. Jeњli uznaj№, iї podrуїny nie rzuciі do miski wszystkich swych wartoњciowych przedmiotуw (a przynajmniej trzech czwartych), podziurawi№ go jak rzeszoto. Diabelska przewrotnoњж tej taktyki polegaіa na tym, iї prawie nigdy nie udawaіo siк zіapaж snajperуw a goіego dziada po prawdzie nie bardzo byіo jak i za co podіug prawa karaж, bo on przecieї nawet sіowem siк nie odzywaі. Na dodatek po szlakach roiіo siк od blefuj№cych na tкїe melodiк autentycznych їebrakуw. Zbуje proszalni naleїeli do jednej z gorszych kategorii desperatуw, bo choж wystraszonych darczyсcуw faktycznie puszczali caіo, to nie wahali siк wysіaж na Drug№ Stronк nie dosyж hojnych. Wiedzieli, їe lloxar im nie odpuszcz№ i zіoї№ obci№їaj№ce ich zeznania - skazywali siк tym samym na doњmiertne wygnanie w dzikie ostкpy, wieczn№ ucieczkк od cywilizacji. Akceptowali to; byі to ich wybуr; nie mieli wobec tego nic do stracenia, z gуry przyzwalaj№c sobie na mord.

Aproxymeo zaњ wiedziaі, їe to akurat jest prawdziwa puіapka, nie їaden blef, bo z miejsca posіaі po okolicznym lesie myњlotrutnia i ten wymacaі szeњciu poukrywanych w wysokim poszyciu іucznikуw, trzech z lewej, trzech z prawej. Javier natychmiast postawiі dookoіa siebie mur czarуw.

Przystan№і dwadzieњcia krokуw od “їebraka”, zrzuciі kapelusz na rzemieniu na plecy, pochwк z mieczem uіoїyі na zgiкtym lewym ramieniu, rкkojeњci№ do przodu, po czym krzykn№і w xotha:

- Strzelajcie! Bo nie dam ani grosza!

Szeњж strzaі wyskoczyіo z zielonego g№szczu, pomknкіy prosto ku Javierowi, by niespodziewanie zahamowaж w powietrzu i spaњж w pyі u jego stуp. Ich drzewca uіoїyіy siк dookoіa w nieregularn№ gwiazdк.

- Glica, magik! - warkn№і ktoњ z lasu.

Ale, jako siк rzekіo, byli to desperaci. Wyszli caі№ szуstk№. Dwуch miaіo wіуcznie, dwуch - coњ na ksztaіt kamiennych tomahawkуw, jeden - korbacz wczwуrwi№zany, a jeden - miecz, nawet nie zardzewiaіy. “Їebrak” zaњ podniуsі z ziemi uіaman№ gaі№џ.

Byle nie wyszіa z tego chaotyczna r№banina, myњlaі Aproxymeo, bo wуwczas nawet t№ gaікzi№ mogк zostaж wyekspediowany do Domуw Wiecznoњci.

Byі їoіnierzem, obce mu byіo pojкcie “uczciwej walki”, miejsce to zajmowaі inny termin: “przewaga ogniowa”.

Na najdalsz№ parк spuњciі czar њlepoty, bliїsz№ dwуjkк sparaliїowaі bуlem, a w trzech najbliїszych zacz№і rzucaж noїami. Jednego dostaі dopiero rzutem w plecy, gdy zbуj skakaі juї w krzaki - bo jednak lekko trzкsіy siк Javierowi rкce i co drugi rzut byі do bani.

Nastкpnie obnaїyі czarn№ klingк miecza. Wpierw dobiі mocnym sztychem tego z korbaczem, co dostaі bardzo elegancko w gardіo, ale ci№gle krztusiі siк i krztusiі wіasn№ krwi№ i jakoњ nie chciaі umrzeж. Potem przeszedі do faceta z tomahawkiem, do ktуrego juї nie miaі tak dobrego oka: jeden nуї w brzuchu, jeden w udzie, jeden w barku. Potem sprawdziі tego, ktуry uciekaі: nie їyі, jakimњ cudem skrкciі sobie kark padaj№c w chaszcze ze stal№ miкdzy іopatkami.

Pozbieraі noїe, wytarі z krwi ich klingi, takїe gіowniк miecza. Pochowaі broс i spojrzaі na pozostaі№ czwуrkк bandytуw. Para o poraїonych systemach nerwowych wpadaіa juї w lekk№ epilepsjк; њlepcy natomiast dreptali w kуіko po trakcie, macaj№c przed sob№ powietrze rкkoma i woіaj№c histerycznie swych towarzyszy. No i co ja mam z nimi pocz№ж? Puњciж їywych? Przecieї widziaіem ich oczy: pуjd№ za mn№ na koniec њwiata, їeby tylko siк zemњciж. No nie mogк sobie na to pozwoliж, nie mogк. Z drugiej strony - skrzywiі siк - i tak wyszіa z tego rzeџnia niepiкkna.

Ale krzywi№c siк - juї ponownie obnaїaі czarny kompozyt. Poprawiі na nosie ciemny plastik, westchn№і i poucinaі im gіowy.

BAЊС ROZWIERA RAMIONA

Dopiero trzy rysy pуџniej, siedz№c przy maіym ognisku na polance przy malownicznym “kieszonkowym” wodospadzie, poj№і, jak zapamiкta owo wydarzenie na caіe їycie: jako siedmiokrotne morderstwo. Przytіoczony wspomnieniami niezliczonych filmуw o mordercach i dzieіach ich sztuki, j№і grzebaж w swych uczuciach, na siік prуbuj№c siк zanalizowaж. Co teraz myњli? Co mуwi mu sumienie? Czy odczuwa jakieњ podniecenie? Odczuwaі zmкczenie; myњlaі o znaczeniu tego spotkania dla jego przyszіoњci jako arkaszu; a co do sumienia, to nigdy nie wiedziaі, co to takiego, przypuszczaі, їe nabywane w wychowaniu uwarunkowanie behawioralne - i ono nic nigdy nie mуwiіo, co najwyїej czkaіo uporczywie nieprzyjemnymi retrospekcjami.

Pogryzaі wіaњnie wysokoenergetyczny baton popijaj№c wod№ zaczerpniкt№ prosto z wodospadu, czubkiem buta wpychaj№c kolejne patyki w ognisko (ktуre po prawdzie stanowiіo wyі№cznie jego fanaberiк, bo temperatura wcale nie spadіa, sіoсce tkwiіo przecie wci№ї na swoim miejscu) - gdy z jego dymu wyszedі уw nagi “їebrak” z traktu.