Larry Niven - De splinter in gods oog

Whitbread lachte. ‘Ik moest aan doctor Horvath denken.’ Zijn Splinter grinnikte. ‘Ja, die had hetzelfde idee, hè? Die armzalige paar oorlogjes van jullie voor die vredelievende Splinters verborgen te houden, want die zouden daar wel eens van kunnen schrikken. Heb ik je al eens verteld dat er alleen al over die Gekke Gerrit-verkenner een oorlog uitgebroken is?’

‘Nee. Jullie hebben ons over geen van jullie oorlogen verteld —’

‘In feite was het nog erger dan een oorlog. Je snapt zeker wel wat de moeilijkheid was. Wie krijgt het beheer over de laserkanonnen van de lanceerinrichting? Uiteindelijk zal iedere Meester of coalitie van Meesters die laserkanonnen gaan gebruiken om meer gebied te veroveren voor zijn eigen familie. En als je de installatie door Bemiddelaars laat beheren, zal de een of andere nemer van besluiten haar van hen afpakken.’

‘En jullie zouden zo’n installatie domweg overgeven aan de eerste de beste Meester die het jullie beval?’ vroeg Whitbread ongelovig. ‘God nog toe, Jonathon! Natuurlijk niet! Om te beginnen zou het haar zó al verboden zijn dat te doen. Maar Bemiddelaars zijn nu eenmaal niet goed in krijgstactiek. Met bataljons Krijgers weten we geen raad.’

‘Maar toch regeren jullie de planeet…’

‘Voor de Meesters, ja. We moeten wel. Als de Meesters bij elkaar komen om zelf te onderhandelen, eindigt het altijd in een gevecht. Maar goed. Wat er ten slotte gebeurde was dat een coalitie van Witten het bevel over de laserkanonnen kreeg, en dat hun kinderen als gijzelaars vastgehouden werden op Splinter Alpha. Die Witten waren allemaal al tamelijk oud en hadden een voldoende aantal kinderen. De Bemiddelaars logen tegen hen over de hoeveelheid stuwkracht die die Gekke Gerrit-verkenner nodig zou hebben. Vanuit het gezichtspunt van de Meesters bekeken hebben de Bemiddelaars de laserkanonnen vijf jaar te vroeg opgeblazen. Slim, hè? Maar desondanks…’

‘Desondanks, wat?’

‘De coalitie zag kans een paar van die laserkanonnen weer op te knappen. Ze hadden Bruinen bij zich. Dat moesten ze wel. Potter, jij bent toch afkomstig van dat zonnestelsel waarop die verkenner gericht was, nietwaar? Jouw voorouders moeten aantekeningen nagelaten hebben waaruit blijkt hoe geweldig krachtig die lanceerlasers waren.’

‘Krachtig genoeg om het licht van Murchesons Oog te overtreffen. Er is zelfs een nieuwe godsdienst door ontstaan. We zaten destijds zelf midden in een reeks oorlogen —’

‘Ze waren ook krachtig genoeg om er een hele beschaving mee onder de voet te lopen. Waar het op neerkomt, is dat de ineenstorting daardoor aan de vroege kant was die keer, en dat we niet helemaal tot barbarisme vervielen. Die Bemiddelaars moeten dat van het begin af aan zo gepland hebben.’

‘Allemachtig,’ mompelde Whitbread. ‘Gaan jullie altijd zo te werk?’

‘Hoe, Jonathon?’

‘In de verwachting dat alles ieder ogenblik uit elkaar kan vallen. En door van dat feit gebruik te maken.’

‘Natuurlijk doe je dat als je intelligent bent. Iederéén doet dat, behalve de Gekke Gerrits. Volgens mij was het klassieke voorbeeld van het Gekke Gerrit-syndroom die tijdmachine. Die hebben jullie al gezien.’

‘Ja, dat klopt.’

‘De een of andere geschiedkundige was tot de conclusie gekomen dat er zich tweehonderd jaar tevoren een groot keerpunt in de geschiedenis had voorgedaan en dat, als hij dat keerpunt zou kunnen manipuleren, de hele Splintergeschiedenis vanaf dat punt vreedzaam en idyllisch zou worden. Wat zeg je me daarvan? En hij kon het nog bewijzen ook. Hij kwam met data, oude memoranda, geheime verdragen…’

‘Om welke gebeurtenis ging het?’

‘Er was eens een… Keizer geweest, een heel erg machtige Meester. Al haar zusters waren gedood, en ze had de jurisdictie geërfd over een reusachtig groot gebied. Haar moeder had de Artsen en de Bemiddelaars ertoe overgehaald een hormoon te bereiden, dat zo ongeveer hetzelfde moet zijn geweest als jullie anti-zwangerschapspillen. Daarmee kon het lichaam van een Meester zo gestimuleerd worden, dat ze dacht dat ze zwanger was. Na massale inspuitingen daarmee werd zo iemand dan mannelijk. Een steriel mannelijk wezen. Toen haar moeder stierf, lieten de Bemiddelaars de Keizer daarmee inspuiten.’

‘Maar jullie hébben dus anti-zwangerschapspillen!’ zei Whitbread. ‘Dan kunnen jullie die toch gebruiken om de bevolking te beperken —’

‘Dat dacht deze Gekke Gerrit ook. Nou, ongeveer drie generaties lang werd dat hormoon in dat keizerrijk toegepast. De bevolking werd er inderdaad door beperkt, reken maar. Er waren niet veel Meesters meer. Alles was vredig. Maar ondertussen ging de bevolkingsexplosie op de andere continenten natuurlijk gewoon door. De andere Meesters staken de hoofden bij elkaar en drongen het gebied van de Keizer binnen. Ze beschikten over een massa Krijgers — en ook over meer dan voldoende Meesters om er leiding aan te geven. Einde van het keizerrijk. En nu kreeg die bouwer van die tijdmachine de ingeving dat ze een en ander zo zou kunnen manipuleren, dat het keizerrijk de hele planeet Splinter Alpha beheersen zou.’ Whitbreads Splinter snoof minachtend. ‘Daar komt natuurlijk nooit iets van terecht. Hoe wil je de Meesters zover krijgen dat ze zich tot steriele mannelijke wezens laten maken? Soms gebeurt dat vanzelf, maar wie zou dat willen zolang ze nog geen kinderen heeft gehad? En dat is de enige periode waarin dat hormoon werkt.’

‘O.’

‘Precies. Zelfs al had die Keizer heel Splinter Alpha veroverd en de bevolking gestabiliseerd — en denk je eens in, Jonathon, de enige manier waarop dat mogelijk was geweest, was als de regeerders de macht uit handen gegeven zouden hebben aan fokkers, zonder ooit zelf kinderen te krijgen — zelfs al hadden ze dat gedaan, dan zouden ze toch nog altijd aangevallen zijn door de beschavingen op de asteroïden.’

‘Maar man, dat zou toch een begin zijn?’ zei Whitbread. ‘Er moet een manier zijn —’

‘Ik bén geen man, en er hóéft helemaal geen manier te zijn. En ook dat is een reden waarom ik tegen contact tussen jullie ras en het mijne ben. Jullie zijn allemaal Gekke Gerrits. Jullie denken dat er voor ieder probleem een oplossing bestaat.’

‘Voorr alle menselijke prroblemen is d’rr ten minste één definitieve oplossing,’ zei Gavin Potter zachtjes van zijn zitplaats achter hen. ‘Voor menselijke problemen wel misschien,’ zei het buitenaardse wezen. ‘Maar houden Splinters er een ziel op na?’

‘Tis nie aan mij om dat te zeggen,’ antwoordde Potter. Hij schoof wat ongemakkelijk in zijn stoel heen en weer. ‘ ’k Ben geen woorrdvoerrderr van de Heerr.’

‘Het is ook al niet aan jullie aalmoezenier om dat te zeggen. Hoe zou je daar ook achter kunnen komen? Er zou een openbaring van kennis voor nodig zijn — een goddelijke inspiratie, nietwaar? Ik betwijfel dat je zo iets ooit zult meemaken.’

‘Houd ge d’rr dan in ’t geheel geen godsdienst op na?’ vroeg Potter ongelovig.

‘We hebben er al duizenden gehad, Gavin. De Bruinen en andere semi-intelligente kasten veranderen niet vaak van godsdienst, maar iedere nieuwe beschaving van Meesters brengt weer iets nieuws op dat gebied voort. Het zijn voornamelijk varianten op het thema van de zielsverhuizing, met speciale nadruk op een voortleven door middel van de kinderen. Je begrijpt wel waarom.’

‘Je hebt niets over die van de Bemiddelaars gezegd,’ zei Whitbread. ‘Ik zei het je toch al — wij krijgen geen kinderen. Er zijn Bemiddelaars die het denkbeeld van de zielsverhuizing aanhangen. Wedergeboorte als Meesters. Dat soort dingen. Van wat ik van menselijke godsdiensten gehoord heb, wordt die van ons het dichtst benaderd door het boeddhisme van de Kleine Weg. Ik heb daar met aalmoezenier Hardy over gesproken. Hij zegt dat boeddhisten geloven dat ze op een dag zullen kunnen ontsnappen aan wat zij het Rad des Levens noemen. Zo te horen heeft dat bedenkelijk veel van de Cyclussen weg. Ik weet het niet, Jonathon. Ik heb een tijdlang gedacht dat ik het denkbeeld van de wedergeboorte accepteerde, maar — je kunt het onmogelijk weten, nietwaar?’