СЭР ЭНДРУ
Агалю, дальбог, агалю. ( Выходзіць .)
ФАБІЯН
Хадзем і мы, паглядзім, чым гэта скончыцца.
СЭР ТОБІ
Іду ў заклад, што ўсё-такі — нічым.
Выходзяць .
СЦЭНА I
Перад домам Алівіі.
Уваходзяць СЕБАСЦЬЯН і БЛАЗЕН .
БЛАЗЕН
I вы хочаце, каб я паверыў, што мяне не па вас пасылалі.
СЕБАСЦЬЯН
Не прыставай ты, шалапут,— абрыдзеў.
Пакінь мяне,— ты чуеш? Не чапляйся!
БЛАЗЕН
Выдатна разыграна, бачыць бог. Ну так, я вас не знаю, і мая гаспадыня мяне па вас не пасылала з просьбай прыйсці да яе на аўдыенцыю. I вас завуць не Цэзарыё, і гэты мой нос — не мой. Я — не я, і будка не мая.
СЕБАСЦЬЯН
Прашу цябе — паяснічай, дзе хочаш,
А не са мной: з табой я не знаёмы.
БЛАЗЕН
«Паяснічай, дзе хочаш»! Ён чуў гэты выраз ад якой-небудзь важнай персоны і цяпер звяртаецца з ім да блазна. Паяснічаць мне і бог казаў, а я баюся, як бы ўвесь свет, гэты вялікі цюхцяй, не пачаў паяснічаць са сваёй паствай.— Прашу цябе ўсё-такі: распаясай сваю замкнёнасць і скажы, як мне паяснічаць са сваёй гаспадыняй — дурыць ёй галаву, чаго ты і чакаеш?
СЕБАСЦЬЯН
Прашу цябе, дакучны грэк, ідзі! —
На грошы за адчэпку і — правальвай,
А станеш дакучаць, не так заробіш.
БЛАЗЕН
У цябе шчодрая рука, слова гонару. Разумныя людзі, што цыркаюць манеткі дурням, набываюць добрую славу, але толькі пасля сотай падачкі.
Уваходзяць сэр ТОБІ, сэр ЭНДРУ і ФАБІЯН .
СЭР ЭНДРУ
Ага, вы зноў тут, сіньёр? Вось вам, вось — атрымайце!
СЕБАСЦЬЯН
А вось вам здачы,— вось, і вось, і вось! —
Вы што, сіньёры, ўсе павар’яцелі?
СЭР ТОБІ
Стоп, стоп, сіньёр, бо я закіну тваю шпагу на дах гэтага дома!
БЛАЗЕН
Пра гэта я неадкладна далажу гаспадыні. Ні з адным з вас я і за два грошы не памяняўся б скурай. ( Выходзіць .)
СЭР ТОБІ
Сіньёр, спыніся, злітуйся над слабым!
СЭР ЭНДРУ
Не, няхай б’е. Я знайду на яго ўправу. Калі толькі ў Ілірыі ёсць закон, ён адчуе на сабе яго сілу. Тое, што я ўдарыў яго першы, для суда не мае ніякага значэння.
СЕБАСЦЬЯН
Прэч руку!
СЭР ЭНДРУ
Не, сіньёр, я вас не пушчу. Вы, мой юны ваяўнік, схавайце сваю жалязяку. Вельмі ж ужо вы раз’юшыліся. Ну!
СЕБАСЦЬЯН
Не дамся вам у рукі, не спрабуйце
Узяць хітрасцю: не на таго напалі.
Жадаеце яшчэ працягваць схватку?
Што ж,— шпагу нагало! Я згодзен біцца.
СЭР ТОБІ
Што, што? Ну не — тады прыйдзецца мне раздабыць пару кілішкаў тваёй шалёнай крыві.
Уваходзіць АЛІВІЯ .
АЛІВІЯ
Стой, Тобі! Стой! Загадваю: ні з месца!
СЭР ТОБІ
Чаго ты ад нас хочаш, гаспадыня?
АЛІВІЯ
Дакуль жа будзе так, дзікун няўдзячны?
Такому б жыць у джунглях ці ў пячоры —
Пачцівасці ніякай. Прэч адсюль! —
Ты не крыўдуй, Цэзарыё, што так
З табою абышліся.— Прэч, разбойнік!
Выходзяць сэр ТОБІ, сэр ЭНДРУ і ФАБІЯН .
Прашу цябе, мой горды друг, няхай
Твой розум, а не злосць, утворыць суд
Над гэтым грубым і несправядлівым
Учынкам дзікуна. Цяпер заходзь
У дом — смялей! — і там, калі пачуеш,
Якую процьму глупства і няславы
Тут натварыў па п’янцы гэты невук,
Ты усміхнешся. Пойдзем, пойдзем, мілы,
Не адмаўляй. Агідны чалавек:
Біў у цябе, а сэрца мне рассек.
СЕБАСЦЬЯН
Што гэта тут? Незразумела мне:
Павар’яцелі ўсе, ці я — у сне?
Куды ж цяпер прыгоніць плынь прыбою?
Э, выйграла-прайграла, я — з табою!
АЛІВІЯ
Прашу ж, ідзі. Я буду за кампас.
СЕБАСЦЬЯН
АЛІВІЯ
Выходзяць .
СЦЭНА II
Дом Алівіі.
Уваходзяць МАРЫЯ і БЛАЗЕН .
МАРЫЯ
На, нацягні на сябе гэтыя транты і прыклей бараду. Трэба ж, каб ён паверыў, што ты сэр Топас, свяшчэннік. I не марудзь, калі ласка, а я тым часам падскочу па сэра Тобі. ( Выбягае .)
БЛАЗЕН
Зраблю, усё зраблю — і надзенуся, і прыкінуся. Добра бы о б, каб я быў першы, хто прыкідваецца ў такім адзенні. На жаль, я не дабраў росту, каб пераканаўча выглядаць у такім сане, і перабраў у вазе, каб мяне маглі прыняць за стараннага студэнта. Дарэчы, быць чалавекам і дбайным гаспадаром нічым не горш, чым лічыцца заклапочаным дабрадзеем і вялікім вучоным. А вось і мае саюзнікі.
Читать дальше