СтаВл Зосимов Прэмудрословски - ӨДӨР ӨДӨР. Инээдэмтэй үнэн

– За, паразитууд, бид амьсгал боогддог уу? тэр мөрнөөс нь эхлэв. Би эргэж харан Бальд номоо хаяв. Нэг минут өнгөрөв.

– Хуучин чинь юу хэрэгтэй вэ? гэж Балдан асуугаад роман дээрээ оршуулав.

– Тооцоолохоо болиод, алтан зоос, өөрөөр хэлбэл намайг аваад, бөөнөөрөө яв. Дөрвөн жилийн турш би тэтгэвэр авсан.

Түүний энэ үгийг хэлэхэд хоёр минут орчим өнгөрч, хөлд маань цасан ширүүн ширүүн харанхуйлав. Алсын зайд Гүржийн нэгэн төрлийн нойрмог дэлгүүр байсан. Бид үүнд орж, хоёр зуун захиалав. Мориус болон шарсан талхаар:

– Татарууд хосгүй амьдардаггүй! – бид өөр зууныг захиалав. Дараа нь, хуучин шарсан талх идсэний дараа:

– Бурхан гурвалд хайртай! – бид бас эдгээр нүдний шилийг шавхсан. Дараа нь бид чимээгүйхэн ярилцаж, бүгд өөртэйгөө, зөвхөн Модиви чимээгүй болоогүй бөгөөд боломжтой байсан таван нэр томъёоны эхний нэр томъёог хэрхэн хүлээж авсан тухайгаа өөртөө хэлэв. Бид чөлөөт сонсогчид биш байсан.

– Манай хөлөг онгоц Кюуби дагуулав. Би ахынхаа тосгонд очсон. Бид долоо хоногийн турш уусан. Тиймээс өглөө бид тангараггүй бодисын дараа гэрийн үйлчлэгчтэй цуг цуглан хуримын байшингийн хажуугаар өнгөрөв. Би тэдэнд баяр хүргэж, тэд надад гурван захиа ирүүлэв… Би эргэн тойрноо хараад овоо тоосго байгааг хараад ах маань сарны гэрэл, сүхээр явж байхад би овоохой дахь бүх чулууг авав, шарх байсан, тийм ээ, сүйт бүсгүй шууд духан дээр нь байв. Үүний дараа тэр цонхоор буудаж эхлэв. Намайг гурван жилийн турш шоронд хийчихсэн байхад овоо эцэслэх цаг байсангүй. Та өөр юу уух вэ? – тэр дуусгаад өргөн хэрэглээний барааны баарны лангуун дээр очив.

Бид маш их ууж, удаан хугацаанд зууш идсэн. Орой нь Лисигийн дээвэр нурж, бусад руу гүйж эхлэв. Би энэ bespontovoe хичээлийг үзээд согтуу сидикикийг овоохой руу хөтлөв. Энэ үед Модифиус Лисигээс санамсаргүй байдлаар хүлээж байснаа шалан дээр зогсоод ширээн дээр унтаж байв.

Өглөө би бүдүүн дуу, Балдын ууртай үймээнээр сэрлээ. Түүнийг унтаж байх үед ууртай Модиус өрөөнд орж ирэн, унтаж байгаа Лёкаг шууд духан дээр нь цохих нь тэр. Тэр орон дээр үсрэн босоод шалан дээр уначихаад шалны дэвсгэртэй босоод хуучныг нь цоолчихов. Дараа нь би салангуутаа хоорондоо хэрэлдэж байснаа санаж байна. Намайг Лисигийн салон дээрээс авч явахад согтуу Модиус ухаан алдаж унасан нь тодорхой болов. Түүнийг хаахаасаа өмнө гудамжинд соёлын хамт хөөгдсөн бөгөөд тэр зөн совиндоо найддаг байсан.

– Чи намайг хаячихсан шүү дээ, Балдан!! – График шиг хуцаж, өвдөж, өвдөж байна, өвөө, шалан дээр аль хэдийн хэвтээд, нуруу нь доошоо.

– Яаж? – гэж асуухад Модифий хоолойгоо чангалж, гахай шиг сууж байгаад халзан гараараа ястай байв.

Тэр үед дунд настай корморант дороос мөлхөх гэж оролдсон хуучин корморатор зүүн чихээ тайлж хамарнаасаа чавга шахав. Гэж халзан эр гараа суллахгүйгээр хариулаад толгой руу нь цохив.

– Сайн байна. – Би тэдний залуу cormormant-ыг тайвшруулах гэж оролдсон гэсэн үг л дээ. – Хөөе, орон гэргүй хүмүүс, тэднийг орон дээр нь хая. Надад хэлээч, Модиус, юу юунаас болж эхлэв?

– Намайг!! – Балданг орхихгүй, өвөө нь зөвтгөж эхлэв. – Би унтаж байна, эелдэг байдлаар, би хэн нэгэн ухаантай байгааг мэдэрч, нүдээ нээх – цас. Би хөдлөөд босч эхлэв. Би эргэж харвал миний урд надаас арван сантиметр зайтай нагац эгч, трамвай байдаг. Шөнөдөө хүйтэн байна, өлөн зэлмүүн байна, үхэр нь Лисси үүнийг хаяв, аа!! Яа!! Яа!! – гэж Модиюс гурван удаа дуу алдав.

– Тийм ээ!! Тийм шүү!! Тийм шүү!! – Лисиг гурван удаа нүд рүү нь цохив.

Хагас цагийн дараа бид аль хэдийн хоёр зуун грамм захиалсан бөгөөд бидний буруу ойлголтыг зөвтгөх гэж байна. Ингээд бүтэн сар болсон байхад Модиус ядарсангүй. Сайн зүйл бол банкны карт юм. Эдийн засгийн хувьд…

– Тундраг эр хүн байхад энэ нь хууль эрхзүйн хувьд алс хол байсан юм. Тундрагийн хүний суга, хагас өдөр, тундра хүний гарыг доошлуул. Бас дээр нь бөөс амьдардаг байжээ. Зуун хувь хараатай байхыг сайтар ажиглахад эдгээр нь огт бөөс биш, харин мамонт, цагаан баавгай, сүүлт буга, гахай байв. Дараа нь бүгд тундрад амьдардаг цорын ганц үүлдэр байсан тул бүгд Чукчи – хүмүүс гэж нэрлэдэг. Тундра эр хүн ямар нэгэн байдлаар суга татан алхаж, маажиж байхад Яранга дахь Чукчи аймшигт шуурганаас амьд үлддэг. Суга нь тундра хүнийг маажихаа больж, шуурга намжив. Чукчи нар тундра дахь гэрээсээ гарч, тэр даруй шар шээсээр нь цэвэр цасан цагаан цасанд талархлаа илэрхийлэв. Тундр нь бие махбод дахь витамин дутагдалтай, бие дээрх батга шиг болжээ. Энэ бүхэн гарч ирэхэд бүгд бүжиглэж эхэлсэн боловч чимээгүйхэн шар мөчрүүд алга болж, хэн нэгэн тэднийг хулгайлж, нүх үлдээв. Дараа нь, хүн бүр «шар цас» гэж нэрлэдэг орон нутгийн Чукчи гэр оронгүй Сережа түүхээ үргэлжлүүлэв, тундра хүн түүнд хулгайчийг олж, түүнийг түүхий эдээр нь гатлахыг тушаав. Бүх Чукчи нар цасан нурангид булж орхиод, тэд хүлээж, гайхаж байв. Тэдний хүүхдүүд зах дээр зарагддаг кокерелийн зориулалттай эдгээр мөсийг хулгайч гэж үздэг болжээ. Хүүхэд төрснөөс хойш тэд түүнд: