rycerz rozbójnik (niem. Raubritter )– rycerz utrzymujący się z rabunku.
podmawiać (daw.) – namawiać, podjudzać.
Witold Kiejstutowicz, zwany Wielkim – (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.
Ragneta – obecnie Nieman w obwodzie kaliningradzkim; w r. 1289 krzyżacy zbudowali tam zamek.
szranki (daw.) – drewniane ogrodzenie placu, na którym odbywał się turniej rycerski, przen. sam turniej.
wziętość (daw.) – popularność.
mistrzów (daw.) – mistrzowy, mistrza.
krępy – niski i mocno zbudowany.
pałąkowaty – (o nogach) wykrzywiony (częsta przypadłość ludzi spędzających dużo czasu na koniu).
krotofilnik (daw.) – żartowniś.
przymówić – zagadnąć złośliwie.
lamus – budynek gospodarczy, składzik.
pomawiać – posądzać.
Vorburg (niem.) – podzamcze.
utwierdzenie (daw.) – umocnienie.
szychta (daw.) – tu: warstwa, stos.
lazaret – szpital wojskowy bądź przytułek.
wedle (daw.) – obok.
czeladź – służba.
młynówka – potok, przeważnie sztuczny, napędzający młyn wodny.
ludwisarnia (daw.) – warsztat ludwisarski, w którym wytwarzano dzwony, lufy dział i inne duże przedmioty z brązu.
niezmierny – tu: wielki.
puszkarnia (daw., z węg.) – zakład pracy puszkarza, rzemieślnika zajmującego się artylerią.
Nogat – wschodnie ujście Wisły.
krzesać (daw.) – wyciosywać z kamienia.
deptak – maszyna wykorzystująca koło wprawiane w ruch przez ludzi bądź zwierzęta.
jedle – dziś popr.: jadle.
fechtmistrz – wytrawny szermierz.
Fryz a. Fryzyjczyk – mieszkaniec Fryzji, krainy nad Morzem Północnym, obecnie stanowiącej pogranicze Niemiec, Danii i Holandii.
lubo (daw.) – chociaż.
wezwyczajenie – dziś popr.: przyzwyczajenie.
niebaczny (daw.) – nieostrożny.
książę polski – Władysław Opolczyk (ok. 1330–1401), książę opolski, lennik czeski, stronnik dynastii Andegawenów, zastawił Krzyżakom zamek w Złotoryi, co stało się dla nich uzasadnieniem do zawłaszczania terytoriów Polski.
piędź – dawna miara długości, ok. 18–22 cm.
dzierżyć (daw.) – trzymać.
spyża (daw.) – pożywienie, prowiant.
bitwa pod Płowcami – rozegrana 27 września 1331 r. między wojskami Władysława Łokietka a oddziałami krzyżackimi, przerwała krzyżacką kampanię przeciw Polsce.
Władysław I Łokietek – (ok. 1260–1333), król Polski od 1320, przedtem długo walczył o zjednoczenie kraju po okresie rozbicia dzielnicowego.
Kawalerowie Mieczowi – niemiecki zakon rycerski założony w Rydze przez biskupa Alberta von Buxhövdena w 1202 r., w. 1237 połączył się z krzyżakami, zachowując pewną odrębność administracyjną.
odzierżyć (daw.) – otrzymać.
Władysław II Jagiełło – (ok. 1362–1434), syn wlk. księcia Olgierda, wielki książę litewski, król Polski od małżeństwa z Jadwigą (1386). Dwukrotnie ochrzczony (przez matkę Juliannę w obrządku wschodnim i przez biskupów polskich przed ślubem w obrządku łacińskim), osobiście dowodził w bitwie pod Grunwaldem.
w Prusiech – dziś popr.: w Prusach.
pątnik (daw.) – pielgrzym.
żeleźce (daw.) – grot.
niepodobny (daw.) – nieprawdopodobny, niemożliwy.
graf – tytuł arystokratyczny w Niemczech i w krajach niegdyś od nich zależnych.
niepożyty (daw.) – niepokonany.
ex luto (łac.) – z błota.
bramy piekielne nie przemogą – w oryginale (Mt 16, 18) odnosiło się do Kościoła.
jeno (daw.) – tylko.
zali (daw.) – czy.
jąć (daw.) – zacząć.
żywiący – dziś popr.: żyjący.
niedziela (daw.) – tydzień.
Piotrowin – według legendy rycerz wskrzeszony przez św. Stanisława, by świadczyć po jego stronie przed królem Bolesławem Śmiałym.
o szczętu (daw.) – całkiem.
szczebrzuch – słowniki podają znaczenie: wiano panny młodej. Sienkiewicz prawdop. skontaminował to ze słowem „brzeszczot”.
nieradzi (daw.) – niechętnie.
Witold Kiejstutowicz, zwany Wielkim – (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.
próżno (daw.) – na darmo.
skapieć (daw.) – umrzeć.
warchoł (daw.) – tu: raban, hałas.
rad (daw.) – chętnie.
kapituła – rada sprawująca władzę w zakonie.
lazaret – szpital wojskowy bądź przytułek.
zali (daw.) – czy.
grzywna – śrdw. jednostka płatnicza, o wartości pół funta złota lub srebra.
Читать дальше