Melon - (Microsoft Word - Lewis_Carroll_-_Alicja_W_Krainie_Czarow__www.ksiazki4u.prv205)

W tym miejscu wyraziła uznanie jedna ze �winek morskich, co zostało natychmiast

stłumione przez wo�nych. (Poniewa� słowo "stłumione" mogłoby Wam nasun�� pewne

w�tpliwo�ci, wyja�ni�, w jaki sposób si� to odbyło: wo�ni mieli wielki worek płócienny, do

którego wsadzali wpierw �wink� głow� naprzód, nast�pnie za� usiedli na nim).

"Rada jestem, �e widziałam, jak si� to robi - pomy�lała Alicja. - Tak cz�sto czytałam w

gazetach, �e po ogłoszeniu wyroku próba owacji została natychmiast stłumiona przez

wo�nych, i nigdy nie rozumiałam, o co wła�ciwie idzie".

- Je�eli to jest wszystko, co wiesz, to mo�esz usi��� - rzekł Król zwracaj�c si� do

Kapelusznika.

- Musiałbym najpierw wsta�, Wasza Królewska Mo��, bo teraz kl�cz�.

- Powiedziałam, �e mo�esz usi��� - rzekł Król. - Nie b�d� powtarzał jednej i tej samej

rzeczy po sto razy.

Tu wyraziła swoje uznanie druga �winka Morska, co zostało w podobny sposób

stłumione.

"Tyle o �winkach morskich - pomy�lała Alicja. - Teraz mo�e proces potoczy si�

sprawniej".

- Chciałabym raczej sko�czy� mój podwieczorek - rzekł Kapelusznik spogl�daj�c z

przestrachem na Królow�, która czytała wci�� list� �piewaków.

- Mo�esz odej�� - rzekł Król, po czym Kapelusznik wybiegł z s�du �piesz�c si� tak

bardzo, �e zapomniał swoich pantofli.

- Masz �ci�� go zaraz po wyj�ciu na dwór - krzykn�ła Królowa do jednego z wo�nych.

Ale Kapelusznik znikn�ł bez �ladu, zanim wo�ny zd��ył dobiec do drzwi.

- Wezwij nast�pnego �wiadka - rzekł Król.

Nast�pnym �wiadkiem była Kucharka Ksi��ny. Niosła ona w r�ku pudełko z pieprzem.

Alicja poznała j� natychmiast po tym, �e publiczno�� siedz�ca przy drzwiach zacz�ła

gwałtownie kicha�.

- Złó� zeznanie - rzekł Król.

- Nie chc� - odparła Kucharka.

Król popatrzał z niepokojem na Białego Królika, który powiedział cicho:

- Wasza Królewska Mo�� musi wzi�� tego �wiadka w krzy�owy ogie� pyta�.

- Je�li trzeba, to trudno - rzekł Król ze sm�tn� min�. Nast�pnie skrzy�ował r�ce na

piersiach, zmarszczył czoło tak, �e nie było mu niemal wida� oczu, i spytał ponurym głosem:

- Z czego na ogół robi si� ciastka?

- Przewa�nie z pieprzu - odparła Kucharka.

- Z syropu - rozległ si� senny głosik tu� za Kuchark�.

- Aresztujcie tego Susła! - wrzasn�ła Królowa. - Zetnijcie łeb temu Susłowi! Wyrzu�cie

tego Susła za drzwi! Uszczypnijcie go! Precz z jego bokobrodami!

Przez kilka minut panowało zamieszanie. Nim wyrzucono Susła za drzwi i przyst�piono

do dalszego przesłuchiwania �wiadków, Kucharka znikła jak kamfora.

- Nic nie szkodzi - rzekł Król z wyrazem ulgi. - Zawołaj nast�pnego �wiadka. - Tu Król

odezwał si� półgłosem do Królowej: - Musisz sama wzi�� nast�pnego �wiadka w krzy�owy

ogie� pyta�. Mnie ju� od tego rozbolała głowa.

Alicja widziała, �e Biały Królik szuka czego� na li�cie. Ciekawiło j�, kto b�dzie

nast�pnym �wiadkiem. "Nie maj� jeszcze dotychczas zbyt wielu zezna�" - pomy�lała.

Jakie� było jej zdumienie, gdy Biały Królik przeczytał swym piskliwym głosikiem imi� -

Alicja.

Zeznanie Alicji

- Obecna! - zawołała Alicja i zapominaj�c zupełnie o tym, �e znów urosła, zerwała si� na

równe nogi z takim impetem, �e spódniczk� zawadziła o ław� przysi�głych. Ława wywróciła

si� i przysi�gli spadli na głowy zebranego poni�ej tłumu. Le�eli tam w dziwacznych

pozycjach, przypominaj�c Alicji rybki z akwarium, które niechc�cy wywróciła przed kilkoma

dniami.

- Och, najmocniej przepraszam! - zawołała Alicja nie na �arty przestraszona tym

wypadkiem. To mówi�c zacz�ła z wielkim po�piechem zbiera� przysi�głych z podłogi. (Po

wypadku z akwarium pozostało jej niejasne wra�enie, �e musz� oni by� natychmiast

podniesieni i posadzeni na ławie, w przeciwnym bowiem razie grozi im �mier�).

- Sprawa nie mo�e toczy� si� dalej, dopóki wszyscy s�dziowie nie znajd� si� z powrotem

na swoich miejscach - rzekł z wielk� powag� Król. - Wszyscy - powtórzył z naciskiem,

patrz�c surowo na Alicj�.

Alicja spojrzała na ław� przysi�głych i postrzegła, �e w po�piechu posadziła jaszczurk�

Bisia głow� na dół. Biedak machał teraz �ało�nie ogonkiem, nie umiej�c wydosta� si� z tej

opresji. Musiała wi�c wyj�� go z powrotem i posadzi� w sposób wła�ciwy. "Nie jest to

zreszt� zbyt istotne dla sprawy - pomy�lała - tyle� samo b�dzie ze� po�ytku w tej pozycji, co i

w tamtej".

Kiedy tylko s�dziowie przyszli nieco do siebie po niespodziewanym wstrz�sie i kiedy

odnaleziono i wr�czono im zeszyciki i pióra, zabrali si� do spisania historii wypadku. Jedynie

Bi� siedział nieruchomo, wpatruj�c si� nieprzytomnie z otwartymi ustami w sufit.

- Co wiesz o tej sprawie? - zapytał Król Alicj�.

- Nic.

- Zupełnie nic?

- Zupełnie.

- To jest niesłychanie wa�na okoliczno�� - rzekł Król, zwracaj�c si� do przysi�głych.

Mieli oni wła�nie zanotowa� w zeszycikach t� opini� Króla, kiedy nagle odezwał si� Biały

Królik mrugaj�c porozumiewawczo:

- Jego Królewska Mo�� chciał powiedzie�, �e to niesłychanie niewa�na okoliczno��.

- Oczywi�cie, chciałem powiedzie�, �e niewa�na - rzekł po�piesznie Król, po czym

zacz�ł powtarza� półgłosem: - Wa�na-niewa�na, wa�na-niewa�na - jakby zastanawiaj�c si�,

które słowo ma ładniejsze brzmienie.

Alicja zauwa�yła, �e niektórzy przysi�gli zanotowali: "wa�na", inni za� "niewa�na".

Pomy�lała jednak, �e nie gra to i tak najmniejszej roli.

Król, który od pewnego czasu zapisywał co� pilnie w notesie, zawołał nagle:

- Spokój! - po czym przeczytał zanotowane zdanie: - Prawo numer czterdzie�ci dwa.

Wszystkie osoby licz�ce ponad mil� wzrostu winny opu�ci� natychmiast sal� s�dow�.

- Wszyscy spojrzeli na Alicj�.

- Nie mam mili wzrostu - zauwa�yła Alicja.

- Masz - rzekł Król.

- Blisko dwie mile - dodała Królowa.

- By� mo�e - odparła Alicja. - W ka�dym razie nie rusz� si� st�d ani na krok. Poza tym to

nie jest prawdziwe prawo, bo zostało przez Wasz� Królewsk� Mo�� dopiero w tej chwili

wymy�lone.

- To jest najstarsze prawo w moim notesie - odrzekł Król.

- W takim razie powinno mie� numer jeden, a nie czterdzie�ci dwa - stwierdziła Alicja.

Król zbladł i zamkn�ł szybko notes, po czym rzekł do przysi�głych cichym, dr��cym

głosem:

- Wydajcie wyrok.

- Trzeba mie� wi�cej dowodów! - zawołał Biały Królik zrywaj�c si� po�piesznie z

miejsca. - Poza tym znaleziono dokument.

- A có� on zawiera? - zapytała Królowa.

- Jeszcze go nie otworzyłem - odparł Królik. - Jest to list pisany do kogo� przez

oskar�onego.

- Niew�tpliwie. Listy pisuje si� zawsze do kogo� - rzekł z namysłem Król. - Byłoby to

bardzo dziwne, gdyby oskar�ony pisał list do nikogo.

- A do kogo jest adresowany? - zapytał jeden z przysi�głych.

- Nie ma adresu - odparł Królik. - W ogóle na kopercie nic nie jest napisane. - To mówi�c

Królik rozło�ył list na stole i dodał: - To wcale nie jest list, tylko jakie� wiersze.