Эдгар По - Маска чырвонае смерці

Амарыліс — традыцыйнае імя пастушкі ў антычнай паэзіі; яе вобраз сустракаецца ў творах Феакрыта, Вергілія, Авідыя, Лонга.

Джавані Вінцэнца Гравіна (1664-1718) — італьянскі пісьменнік і юрыст.

Томас Мур (1779-1852) — ірландскі паэт-рамантык, аўтар шэрагу песняў і баладаў Самы знакаміты зборнік вершаў Мура — «Ірландскія мелодыі» (1821).

Генры Ўодсварт Лангфэла (1807-1882) — амерыканскі паэт, самым значным творам якога лічыцца «Спеў пра Гаявату» (1855). Эдгар По называў Лангфэла найлепшым амерыканскім паэтам.

Ўільям Кален Браянт (1794-1878) — амерыканскі паэт, журналіст і рэдактар. Водгукі на вершы Браянта былі самыя розныя — ад пахвалы, як у Эдгара По, да суворай крытыкі.

Эдвард Коўт Пінкні (1802-1828) — амерыканскі паэт, юрыст, выкладчык, які памёр ва ўзросце 26 гадоў. Даследчыкі часта параўноўваюць яго творы з творамі паэтаў-кавалераў і адзначаюць уплыў на яго ангельскай паэзіі ў цэлым.

Траяна Бакаліні (1556-1613) — італьянскі пісьменнік, вядомы сваім сатырычным выяўленнем палітычнага і літаратурнага жыцця; «Весткі з Парнаса» (1612) напісаныя менавіта ў такім сатырычным духу.

Сэмюэл Тэйлар Колрыдж (1772-1834) — ангельскі паэт-рамантык, крытык і філосаф, прадстаўнік Азёрнай школы паэзіі. Ідэі Колрыджа, які ў сваёй «Літаратурнай біяграфіі» (1817) разводзіў паняткі «ўяўленне» і «фантазія» (згодна з яго меркаваннем, уяўленне бязмежнае і нічым не скаванае, тым часам як фантазія мае ўстойлівую форму), значна паўплывалі на Эдгара По.

Томас Гуд (1799-1845) — ангельскі паэт; многія яго творы мелі гумарыстычны характар.

Сярод дробных вершаў лорда Байрана ... — верш, які цытуецца Эдгарам По, называецца «Стансы да Аўгусты» (1816). Беларускі пераклад верша, зроблены Юркам Гаўруком, друкаваўся ў зборніках твораў і перакладаў Гаўрука, а таксама ў зборніку беларускіх перакладаў з Байрана «Лірыка» (1989).

Алфрэд Тэнісан (1809-1892) — ангельскі паэт, які атрымаў званне паэта-лаўрэата і быў надзвычай папулярным. Паэма «Прынцэса» выйшла ў 1847 годзе.

Венера Уранійская ў адрозненне ад Венеры Дыянейскай ... — такім чынам Эдгар По размяжоўвае любоў духоўную (нябесную, уранійскую, ад імя Урана — старажытнагрэцкага бога, які ўвасабляў неба) і пачуццёвую (дыянейскую, ад імя Дыёны — тытаніды, багіні дажджу ў старажытнагрэцкай міфалогіі, паводле аднаго з міфаў — маці Афрадыты).

Ўільям Мазэрвел (1797-1835) — шатландскі паэт і журналіст.

Літаратурна-мастацкае выданне

Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў

«Кнігарня пісьменніка»

Бібліятэка часопіса «ПрайдзіСвет» «PostScriptum»

По Эдгар

Маска Чырвонае Смерці

Выбраныя навелы, вершы, эсэ

Адказны за выпуск Генадзь Вінярскі

Укладальнік Андрэй Хадановіч

Рэдактары Кацярына Маціеўская, Ганна Янкута

Камп'ютарны дызайн, вёрстка Юліі Андрэевай

Дызайн вокладкі Вольгі Караблёвай, Віталя Рыжкова, Юлі Цімафеевай

Карэктар Кацярына Маціеўская

Тут і далей эсэ «Паэтычны прынцып» і «Філасофія кампазіцыі» цытуюцца ў перакладзе Ганны Янкута.

Пераклад Ганны Янкута.

Перасяленне душы* (грэцк.).

Індывідуальны пачатак (лац.).

Ўотсан*, доктар Персіваль*, Спаланцані* і асабліва біскуп Ландаф — гл. «Нарысы па хіміі», том V (заўв. Эдгара По).

«Настаўленні ў інквізіцыі» (лац.).

Парадак службаў па памерлых для хору магунцкай царквы (лац.).

Роды (лац.).

Пераклад Ганны Янкута.

Вычварны, вышуканы (фр.).

Прыўкрасны час, жалезнае стагоддзе!* (фр.).

Акругленыя (фр.).

Пры смерці, у агоніі (лац.).

Судовай бібліятэкі (лац.).

Псеўданімам (фр.).

Яснабачання (фр.).

Уваходзяць у мора цемры*, каб даследаваць, што ў ім (лац.).

Першарухальнік (лац.).

Раней за досвед і па-за ім (лац.).

Першапрычынаў (лац.).

Пасля, на падставе досведу (лац.).

Пабуджэнне (фр.).

Матываваны (скаж. ням.).