Ніл Гілевіч - Талісман

Роўна сто гадоў назад напісана! А нібы — сёння! Сёння — калі мы зноў бядуем, што людзі, якія яшчэ зусім нядаўна пачуваліся братамі, трацяць неабходнасць братняй еднасці, чужаюцца між сабою і так лёгка паддаюцца настрою непрыязні і варажнечы. Калі мы так заклапочаны, каб не здарылася самае горшае, да чаго можа давесці раз'яднанне пазбаўленых мудрасці людзей.

Адкрыты ліст дэпутатам Пінскага гарсавета "Народная газета" за 19 лютага 1992 года

Паважаныя дэпутаты! Колькі гадоў назад група асоб, ураджэнцаў беларускага паўднёва-заходняга Палесся, распачала, дый вельмі апантана, весці сярод насельніцтва рэспублікі работу, канчатковая мэта якой — раскол адзінай беларускай нацыі і расчляненне на часткі адзінай цэласнай тэрыторыі Беларускай дзяржавы. Задума гэта настолькі безадказная, што проста жахліва ўявіць, да чаго яна можа прывесці, калі вар'яцкую — іначай не назавеш — дзейнасць па яе ажыццяўленню не запыніць сёння разумнай воляй грамадскасці.

Спосаб, які выбралі для дасягнення мэты гэтыя безадказныя, не ў меру амбіцыйныя і эгацэнтрычныя асобы, — абвяшчэнне заходне-палескага дыялекту асобнай славянскай мовай, а жыхароў гэтага рэгіёна — асобным народам, пры гэтым нічога разумнейшага не прыдумалі, як назваць жыхароў паўднёва-заходняга Палесся яцвягамі, а іх мову — яцвяжскай. (Да ведама недасведчаных: яцвягі — даўно адмерлае племя неславянскага паходжання, родныя браты прусаў, жамойцаў і іншых прыбалтыйскіх плямён.) Я не маю зараз магчымасці аргументаваць, наколькі беспадстаўныя гэтыя іхнія сцверджанні, і таму прашу вас звярнуцца ў Акадэмію наву к Белару сі — у Інстытут гісторыі і Інстытут мовазнаўства за афіцыйнымі даведкамі, — а пакуль не прымаць пытанне, пастаўленае аб'яднаннем "Поліссе", да разгляду на сесіі. За ўсёй шуміхай наконт асобнага этнасу і асобнай мовы стаяць палітычныя мэты, вельмі небяспечныя для нацыянальнай згоды і міру, і тояцца пэўныя, варожыя нашаму адзінаму беларускаму народу, сілы. Тое, што не ўдалося гэтым сілам здзейсніць раней, яшчэ даўно, іх пераемнікі наважылі зрабіць цяпер — разарваць нашу пакутніцу Беларусь на часткі. На вялікі жаль, многія грамадзяне не разумеюць сапраўдных вытокаў гэтых небяспечных задум і намаганняў. Вядома ж, трэба захоўваць этнічна-культурныя і моўныя асаблівасці жыхароў Палесся, мясцовыя традыцыі, звычаі, фальклор, народныя промыслы і г. д., але ж — без замаху на нацыянальна-тэрытарыяльнае адзінства і цэласнасць Беларусі.

Ні ў якім разе нельга дапусціць развіцця падзей у тым кірунку, дзе нас усіх можа чакаць не толькі вялікая смута, але і вялікая трагедыя, бяда і гора. Нядобрыя людзі ўводзяць у зман жыхароў Пінска і іншых гарадоў Палесся, спяшаюцца выкарыстаць сітуацыю, калі аслаблена воля дзяржавы і можна тварыць, што хочаш, — у тым ліку і разбураць гістарычна замацаванае адзінства беларускага народа і Беларусі.

Не дапусціце гэтага, шаноўныя дэпутаты!

РS. А скажаць і хлусіць — нядобра ("Советская Белоруссия" за 25 лістапада 1992 года; са скарачэннямі).

У пачатку лютага гэтага года прадстаўнікі Пінскага гарадскога Савета народных дэпутатаў звярнуліся да мяне за парадай: што рабіць, як быць — кіраўнікі грамадска-культурнага аб'яднання "Поліссе" патрабуюць, каб наш Савет афіцыйна аб'явіў насельніцтвабеларускага паўднёва-заходняга Палесся асобным самастойным народам, а яго мясцовую гаворку — асобнай мовай. Разумеючы, на які небяспечны шлях становяцца некаторыя прадстаўнікі "Полісся", я і звярнуўся тады з адкрытым лістом да дэпутатаў Пінскага гарсавета. Журналіст І.Грышан у газеце "Советская Белоруссія" (21.10.1992 г.) па поваду гэтага майго пісьма высакамерна-іранічна піша: ' 'Народны паэт і дэпутат назваў дзейнасць ГКА "Поліссе" "варварской", яго сяброў — "варожымі нашаму адзінаму беларускаму народу сіламі", "нядобрымі людзьмі".

Шаноўныя журналісты і рэдактары! Што з вамі стала? Што вы робіце? Няўжо жаданне "гваздануць" ідэйна не згоднага з вамі ці проста несі мпатычнага вам чалавека такое вялікае, што вам нават абыякава думка чытачоў аб аўтарытэце вашага выдання, што вы апускаецеся да такіх скажэнняў і хлусні? Вазьміце "Народную газету" з маім пісьмом і перачытайце яго ўважліва. У ім наогул няма вызначэння "варварская" або іншага ўтворанага ад гэтага кораня слова! Што ж вы мне прыпісваеце? Гэта па-першае. Па-другое, хіба я ў пісьме даю адмоўную ацэнку ўсяму аб'яднанню "Поліссе" і яго грамадска-культурнай дзейнасці? Вас, як бачу, гэта мала цікавіць, але я павінен сказаць аб тым, у чым лёгка пераканацца любому непрадузятаму таварышу: ва ўсіх сваіх навуковых і публіцыстычных кнігах, у сотнях артыкулаў, не кажучы аб лекцыях для студэнтаў, на працягу ўжо некалькіх дзесяцігодцзяў я адкрыта заклікаў і заклікаю да таго, чым павінны, згодна статута, займацца грамадска-культурныя аб'яднанні, а іменна: захоўваць культурныя і моўныя асаблівасці ўсіх рэгіёнаў Беларусі, мясцовыя традыцыі, звычаі, фальклор, народныя промыслы і г. д. Гэта ж падкрэслена і ў пісьме дэпутатам Пінскага гарсавета. Навошта ж узводзіць дарэмшчыну, кажучы, што ўсю дзейнасць ' 'Полісся'' я лічу негатыўнай, а ўсіх яго сяброў — варожымі сіламі, нядобрымі людзьмі?