Генрых Далідовіч - Пабуджаныя

Алібегаў i Пярно, падоўгу красамоўнічаючы (відаць, цягнулі час i тлумілі галаву), даказвалі, што ні Савет, ні Рэўком не парушаюць пагаднення, толькі сочаць за «чарнасоценнымі элементамі контррэвалюцыі»,— яна, як лічаць яны, цяпер вельмі небяспечная, нават смяртэльна пагражае не толькі Савету i Рэўкому, але i «камітэту ратавання». А што датычыць таго, што яны паслалі на фронт вярбоўшчыкаў сілы, то гэта няпраўда.

— А дзе ж вашы Фамін, Шчукін? — закрычалі ім з залы.

— Хіба хто-небудзь з вас не бачыў ix сёння? — усміхнуўся Пярно.

— Не.

— Яны ў Мінску, мы можам ix паклікаць[ 17 17 На гэты конт I. Я. Алібегаў ва ўспамінах «Под знаменем большевиков» пісаў: «Канечне, мы выдатна ведалі пра паездку таварышаў на фронт па ўзброеныя сілы i намагаліся ўтаіць гэты факт». ].

— Паклічце!

— А што гэта значыць — «чарнасоценныя элементы»? — запытаў Вайнштэйн.

— Па меркаваннях канспірацыі, даць інфармацыю мы можам толькі канфідэнцыяльна некаторым членам прэзідыума «камітэта ратавання»...— адказаў Алібегаў.

— Лухта! — ухмыльнуўся Жданаў.— Вы хочаце накіраваць нас па лжывым следзе!

Рашылі: Рэўком распусціць.

Алібегаў i Пярно былі рашуча супраць гэтага...

2 лістапада

У «камітэце ратавання» перапалох: бальшавікі ашукалі!

Выходзіць, яны сапраўды ўпотай паслалі сваіх агентаў на фронт, i, пакуль ix дэлегацыя загаворвала тут усім зубы, яны сагітавалі многія часці (60-ты сібірскі полк) i, галоўнае, браняпоезд.

Гэты браняпоезд — кажуць, на чале з бальшавіком Пралыгіным,— як яму ні замінаў Калатухін (ён сам выязджаў са штабным афіцэрам на аўтамабілі, каб на 712-й вярсце падарваць рэйкі), прычухкаў у Мінск у ноч з 1 на 2 лістапада. Яго гарматы i кулямёты адразу ж паднялі дух, далі моц Мінскаму Савету, a многіх з «камітэта ратавання» змусілі не толькі пацішэць, але i панікнуць. «Правыя» з адчаем i злосцю накінуліся на «левых», што якраз тыя «сваім міратворніцтвам» перашкодзілі своечасова перамагчы.

Яшчэ болей панікнулі ўсе камітэтчыкі пасля полудня, калі ўведалі: Керанскі не здолеў сабраць ваенную сілу i павесці яе на Петраград — значыць, Часовы ўрад пацярпеў поўнае фіяска.

Пад вечар Алібегаў i Пярно з усмешкамі пакінулі «камітэт ратавання», сказаўшы, што «ім тут ужо няма чаго рабіць».

Бальшавікі пачалі наступаць. Сёння іхняя фракцыя Франтавога камітэта апублікавала сваю заяву пра яго: «Мы адкрыта заяўляем, што ў гэтыя адказныя дні рускай рэвалюцыі Франтавьі камітэт здрадзіў Мінскаму Савету i Ваенна-рэвалюцыйнаму камітэту, ён здрадзіў фронту, ён здрадзіў Саветам, здрадзіў рэвалюцыі. Ён часова выратаваў контррэвалюцыйнае гняздо фронту — штаб, выратаваў агентаў Керанскага, камісараў. Такі Франтавы камітэт не можа лічыцца прадстаўніком салдат фронту! (...). Далоў Франтавы камітэт! Няхай жыве новы рэвалюцыйны Франтавы камітэт!»

Гэты ваенны i агітацыйны бальшавіцкі націск у канцы дня ўжо не толькі ашаламіў, глыбока разгубіў «камітэт ратавання», але, трэба сказаць, разбурыў яго, як няўдалую складню дроў. Дзе i дзелася яго красамоўства, пасыпаліся спрэчкі паміж сабою, нараканні на «няверных» бальшавікоў — i, як трэба было чакаць, у горадзе i за горадам увачавідкі пачалі адколвацца, пераходзіць на іншы бок роты i батальёны дагэтуль адданых камітэту часцей.

Позна ўвечары я цішком выйшаў з залы «камітэта ратавання», каб болей сюды не заходзіць. Патраціў толькі некалькі дзён дарма. Гудзіць галава ад шуму-крыку, а толку ад усяго гэтага ніякага. Вось што такое словаблуддзе! Як ні горка, але трэба прызнацца: мелі рацыю Ландар i Мяснікоў, перасцерагаючы, што мяне ўцягваюць у балота вартыя жалю людзі альбо свядомыя двудушнікі!..

3 лістапада

Як пачуў сёння i прачытаў у бальшавіцкай газеце, учора вечарам у гарадскім тэатры адбыўся шматлюдны сход Мінскага Савета. З дакладам выступіў Мяснікоў. Ён, са сваёй пазіцыі, расказаў, што i як адбывалася за апошні тыдзень у Петраградзе, у Мінску, бязлітасна ганьбіў Франтавы камітэт i «камітэт ратавання» як «асіныя гнёзды». Хоць эсэры i меншавікі негадавалі супраць «насілля», але бальшавікі ўсё роўна аб'явілі Савецкую ўладу.

...Кажуць, Савет арыштаваў Жданава i Калатухіна, вышле ix з Мінска, трасе Балуева.

Не разбяруся, адкуль такая моц у бальшавікоў?! Чаму ім так усё спрыяе? Няўжо сам час за ix?

4 лістапада

З уражаннем чытаў у «Правде» за 3 лістапада «Декларацию прав народов России», падпісаную ад імя Рэспублікі Расійскай Народным камісарам па правах нацыянальнасцей Іосіфам Джугашвілі-Сталіным i Старшынёй Савета Народных Камісараў У. Ульянавым (Леніным).