Павал Місько - Прыгоды Бульбобаў

Здесь есть возможность читать онлайн «Павал Місько - Прыгоды Бульбобаў» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Мінск, Год выпуска: 2009, ISBN: 2009, Издательство: Мастацкая літаратура, Жанр: Современная проза, Детская проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Прыгоды Бульбобаў: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Прыгоды Бульбобаў»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Цікавы, захапляльны сюжэт адразу заваюе ўвагу юнага чытача – аповед у "Прыгодах Бульбобаў" вядзецца ад імя... сабачанят. З мяккім гумарам аўтар расказвае, як маленькія істоты адкрываюць для сябе такое вялікае і складанае жыццё.
Аповесць "Як на нашы імяніны..." займальна распавядае пра ўзаемаадносіны дзяцей.

Прыгоды Бульбобаў — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Прыгоды Бульбобаў», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Той схапіў грошы і кінуўся ў спальню. А Толя затанцаваў з білетамі, закружыўся па пакоі. Апошняе іх перадшкольнае жаданне спраўджваецца!

- Ой, што гэта?! Ой! - пачуўся са спальні перапалоханы крык бабулі.

Патупацелі ў спальню ўсе.

Бабуля, Танька і Коля ўтаропілі вочы ў акварыум. У Танькі на твары былі страх і жаллівасць, з вачэй выкочваліся слёзы, а Коля глядзеў са здзіўленнем і цікавасцю.

Куклянка падмяла пад сябе мечаноску, наступіла на яе падэшвай і... жэрла. Палавіну бока ўжо выела, віднеліся белыя, як нітачкі, рэбры.

- Выкіньце куклянку! Я не магу на яе глядзець! Гэта яна зжэрла і неончыка! - закрычала мама.

- Ціха, Каця! Яна проста выконвае свае абавязкі. За што ж яе караць? - Тата сачком адсунуў куклянку, вылавіў мёртвую рыбку і панёс на кухню выкінуць у смеццеправод.

А ўсе стаялі каля акварыума і слоіка з маляўкамі, глядзелі, ці астатнія жывыя і здаровыя. Жывыя! Праўда, самец молі быў нейкі натапыраны, нібы луска пастала дыбам, невясёлы. Калі да яго падплывала самка, ён рэзка кідаўся ўбок, баяўся, каб яго не зачапілі. Мо і ён захварэў?

Толя збегаў на кухню, узяў крошачку варанага жаўтка, расцёр у пальцах і кінуў маляўкам. Яны завіравалі, хапаючы корм, і Танька ажывілася, выцерла вочы «слёзнаю» хусцінкаю.

Прыйшоў тата, моўчкі ўзяў кніжку-брашуру пра акварыум, пачаў гартаць. Гартаў, глядзеў, чытаў, мармытаў: «Як вата павуцінка на лусцы...» Не тое... «Упіваецца і грызе клешчык...» Не тое... «Кіста... Захворванне ікры ад прастуды...» Ага! Ікра ў мечаноскі прастудзілася, маляўкі памерлі яшчэ ў ікрынках, у жываце... Таму куклянка і падбіралася да рыбкі, чула пах.

- Накуплялі прычындалаў, а ні разу яшчэ не падагравалі ваду. А тыдзень назад была такая халадэча ў хаце, батарэі ж яшчэ не ўключаны, - сказала з папрокам мама.

- А з мечаносцам што? - паказала бабуля на рыбку.

Тата зноў пачаў праглядваць кніжку, чытаць, мармытаць. Уздыхнуў...

- Мабыць, таксама прастуда... Вадзянка... А як ратаваць - не сказана.

- А нашто дапусцілі да гэтага? - рэзка сказала мама. - Выкінуць трэба акварыум, не мучыць рыб.

- У людзей жывуць жа, разводзяцца, - сказала бабуля. - Уключайце падагравальнік, а то і астатнія пахварэюць.

- Заразная вадзянка ці не? - пачухаў тата патыліцу. - Адсадзім мечаносца ў слабы раствор марганцоўкі.

Але марганцоўка не памагла. Мечаносец, калі яго зноў пусцілі ў акварыум, плаваў рыўкамі, кідаўся ўгору-ўніз, нібы задыхаўся. Праз гадзіны дзве, калі Танька пайшла ўжо дадому, ён апошні раз стралою ўзвіўся ўгору, ухапіў паветра.

На дно падаў куляючыся. Падаў мёртвы...

Першы раз у першы клас

Бабуля ўчора купіла не толькі кветкі. Купіла яшчэ дзве каробкі. У дзверы не званіла, у яе быў ужо свой ключ. Паціху адчыніла, паціху зайшла. Правільней, старалася, каб было ціха. А каробкі былі, мабыць, вялікія, павярнуцца з імі ў дзвярах цяжка. Дакрануліся яны да дзвярэй, дакрануліся да сцен, і штосьці дзынкнула ў тых каробках металічнае.

- Каця, хлопцы дома? - шэптам спытала бабуля ў мамы.

Мама і тата мылі ў ваннай бялізну і, мабыць, выглянулі адтуль.

- Няма. Выскачылі на двор пагуляць.

А «выскачыў» толькі Коля, а Толя яшчэ быў у туалеце і ўсё-ўсё чуў.

- Ну, то і добра. Вазьмі, прыхавай у сваю шафу. Як прыйдуць са школы, тады і ўручым. У гонар першага школьнага дня.

- А што ў гэтых каробках? - па-змоўніцку прашаптала мама.

- Аднаму... гэта... Не, не скажу.

- Ой, дарагія ж, мабыць, цацкі.

- Няхай. Я ж ім яшчэ не давала падарункаў.

Мама і бабуля пайшлі ў спальню, а тата ўсё плюхаўся ў ваннай. Толя паціху выбраўся з туалета і шмыгнуў на двор.

Вой-ё-ёй, да заўтрага - цэлыя суткі! Як тут вытрываць, не папытацца - што там? І гаварыць Колю ці не? Урэшце ўзяў з Колі «страшную клятву», што і выгляду той не падасць, быццам нешта ведае пра бабулін сюрпрыз, і расказаў.

Пакуль прайшоў сённяшні дзень, прыйшла нядзеля, змучыліся хлопцы ўшчэнт.

У школу ў дзесяць нуль-нуль. А прачнуліся Толя і Коля ў восем. Самі! Праўда, і ноччу яны кепска спалі, бачылі мо сто сноў, і ўсе пра школу.

У мамы ўсё падала з рук. А селі снедаць, то замест цукру яна ўсыпала тату ў кубак солі.

- Каця, супакойся! Каця, што з табою? - гаварылі ёй то бабуля, то тата.

Толю і Колю зусім не хацелася есці. Хацелася адразу бегчы ў школу.

- Пакуль не пад'ясце добра, з кватэры не выпусцім, - прыгразіла бабуля. Але і сама яна нічога не ела, а толькі выпіла чаю.

- Не бярыце ранцаў з кнігамі! Сёння без кніг ідуць, там раскажуць вам усё, пакажуць клас, - сказала мама хлопцам.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Прыгоды Бульбобаў»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Прыгоды Бульбобаў» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Прыгоды Бульбобаў»

Обсуждение, отзывы о книге «Прыгоды Бульбобаў» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

Аркаша 10 января 2022 в 18:27
Ничего не понятно
x