Павал Місько - Прыгоды Бульбобаў

Здесь есть возможность читать онлайн «Павал Місько - Прыгоды Бульбобаў» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Мінск, Год выпуска: 2009, ISBN: 2009, Издательство: Мастацкая літаратура, Жанр: Современная проза, Детская проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Прыгоды Бульбобаў: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Прыгоды Бульбобаў»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Цікавы, захапляльны сюжэт адразу заваюе ўвагу юнага чытача – аповед у "Прыгодах Бульбобаў" вядзецца ад імя... сабачанят. З мяккім гумарам аўтар расказвае, як маленькія істоты адкрываюць для сябе такое вялікае і складанае жыццё.
Аповесць "Як на нашы імяніны..." займальна распавядае пра ўзаемаадносіны дзяцей.

Прыгоды Бульбобаў — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Прыгоды Бульбобаў», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Раніцаю Коля хацеў кінуць рыбам лічынак камароў - і нарабіў крыку:

- Ой, а тут ужо ёсць нейкія камары! Не, апалонікі! Чорненькія, а хвосцікі як са студзеню!

Прыбег Толя, прыйшла з лупай, перастала разглядваць свае кактусы бабуля.

- Гэта маляўкі, рыбіныя дзеці, - сказала яна. - Але чые яны?

Памеркавалі, памеркавалі - прызналі, што молі.

- Правільна, малінезіі. Яны жывародныя. Праўда, мечаноска таксама жывародная, - і не вытрывала, каб не здзівіцца: - Але ж і крахатулечкі, мо на паўміліметра!

- А хітранькія якія! Толькі нарадзіліся, а ўжо хітранькія! - пахваліў сваіх рыбак Коля. - Ведаюць, як хавацца ад вялікіх!

А маляўкі і праўда ведалі. Пазалазілі на лісцікі лімонніку, на тыя, што каля самай паверхні. Яны ўвагнутыя, у іх патрошку вады. У гэтых начовачках маляўкі і дрэмлюць, плюхаюцца. Ім там спакойна, ніводная рыбіна не бачыць, нават не здагадваецца пра іх схованку. Бо маглі б і праглынуць: маляўкі меншыя за лічынак камара!

- Раз, два, тры... Пяць!.. А во шэсць, сем! - пачаў лічыць Коля.

- Вунь яшчэ адзін з зелля выблытваецца... Не - два! Дзевяць усіх! - радаваўся і Толя.

- Хопіць, хопіць! - адцягнула іх бабуля ад акварыума. - Садзіцеся снедаць... Ды будзем кактусы садзіць.

На кухні ў куточку ляжалі цэлафанавыя мяшэчкі з зямлёй, гравіем, крошкай мармуру, вугалем, бітай цэглай, кавалачкамі старога тынку. Ляжалі пірамідкаю і дзіцячыя кубікі. Толевы і Колевы кубікі. Праўда, яны ўжо і не кубікі, у іх не хапала па адной бакавінцы, а ў донцах былі папрапальваны дзіркі.

- Ой, а нашто вугаль? Хіба кактусы на вугалях растуць? - спытаў Толя.

- Глеба ад вугалю здаравейшая, плесня ў ёй не заводзіцца.

- А каменьчыкі? Будзеце вучыць нас у каменьчыкі гуляць?

- Вы ж не дзяўчынкі. З гэтага ўсяго будзем рабіць сумесі, глебу для кактусаў.

- Хай Коля пачакае, я хамяка пакармлю! - успомніў Толя. Нахіліўся да фанернай скрынкі-доміка, якую зрабіў нядаўна тата і куды перасялілі Гаўрыка.

Хамяка ў скрынцы не было. Толя нават логава яго патрос, анучку, шкарпэтку і вату - пуста. А дзверцы зачынены, нават на кручок зашчэплены, на месцы і накрыўка-рашотка. Не мог жа Гаўрык уцячы так, каб і дзверцы за сабою зашчапіць!

- Ён цераз верх вылез, - сказала бабуля. - Толькі цераз верх! Падмасціў сабе пад ногі анучу, ускарабкаўся па сценцы, падняў носам накрыўку...

Забылі пра снеданне, шукалі хамяка... Усюды, па ўсіх пакоях. На кухні ва ўсіх закутках, пад буфетам і плітою грэблі палкаю. Глядзелі і ў пліту - няма!

- Нідзе ён з кватэры не дзенецца, - сказала бабуля, паглядзеўшы на Толю.

Той ужо кусаў губы, каб не расплакацца.

- Ага! Нідзе! Мо ў акно вываліўся, забіўся! - шморгаў Толя носам.

Бабуля падышла, праверыла зашчапку ў акне, змерала вачыма вышыню ад падаконніка да форткі. Бачылі раз, як разгульваў хамяк па падаконніку. Але каб выкінуцца ў фортку?! Такога не магло быць.

Пагнала Толю і Колю за стол.

А паснедалі, то было хоць разарвіся. Цягнула і ў спальню да акварыума; цікава было і глядзець, як бабуля робіць на газеце сумесі. Яна то падсыпала ў кучку аднаго, то дамешвала другога, то дабаўляла трэцяга. Пад кожны кактус - свая сумесь. Толя трошкі памог бабе, прынёс з пакоя пінцэт, савок і некалькі кактусікаў на паперках - тых, што з каранямі.

- У кожнага свой густ, кожнаму трэба ўнаравіць. Тады і расці будуць добра, і цвісці, - гаварыла бабуля лагодным голасам. Сыпала на дно вазончыка жменьку гравію, жменьку сумесі, апускала на горачку карані кактуса і дасыпала зверху саўком да самага краю. Стукала вазончыкам па падлозе і, калі сумесь ушчыльнялася, асядала, засыпала зверху крошкай ці гравіем. - Во... На, палі гэтага, кропель дваццаць - трыццаць... І вунь таго. А гэтых не трэба, хай дзён колькі без вады пастаяць. Я ў іх карані ўкарочвала.

- Пятнаццаць ужо! - прыбег на кухню Коля. - А мо і больш, я збіўся...

Не ўтрываў, пабег палічыць малявак і Толя. Семнаццаць! А яшчэ ўбачыў: мечаноска ляжыць на дне, прыціснуўшыся жыватом да шкла, нібы ахалоджвае жывот, студзіць. Да яе падпаўзла куклянка і спрабавала зачапіць. Рыбка паволі, няўклюдна адплыла ўбок.

А на кухні бабуля ўжо кончыла пасадку кактусаў. Пачала «ўкараняць» тыя, што без карэнняў. Але як? Смех, дый годзе. Пазакрывала шклянкі і кубкі кавалкамі газеты, папрывязвала іх, каб не спадалі. Зверху ў паперы папрарывала дзіркі і пінцэтам пасаджала ў іх кактусянят.

- А вады і забыла паналіваць! - спахапілася яна. Выняла па адной дзетцы (у некаторых кубках было адразу па тры, па чатыры), у дзіркі асцярожна наліла вады. Але так, каб кактусы да яе не дакраналіся. Яны павінны вісець над вадою.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Прыгоды Бульбобаў»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Прыгоды Бульбобаў» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Прыгоды Бульбобаў»

Обсуждение, отзывы о книге «Прыгоды Бульбобаў» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

Аркаша 10 января 2022 в 18:27
Ничего не понятно
x