Францішак Хлус - Здані і пачвары Беларусі

Колькі не чакалі нафтаздабытчыкі, спрабуючы прыманіць трытона сьпірытусам, гнюсная пачвара так і не вылезла з трубы...

А тым часам ненажэрны Захад чакаў расейскае нафты.

Дзюрку давялося заварыць і, запусьціўшы помпы, нафтавікі (за выключэньнем пацярпелага брыгадзіра), згадваючы пад час адпачынку на гістарычнай радзіме пра гэтае здарэньне, толькі пасьміхаліся, уяўляючы твары заходніх гандлёвых партнёраў Расеі, калі да іх разам з нафтай трапіць зубаты выкапень...

На жаль, спадзяваньні нафтавікоў ня спраўдзіліся: атрымалася так, што тая ж самая брыгада нафтаздабытчыкаў наважылася выправіць несправядлівасьць і вярнуць хоця б частку нафты, здабытай сваімі рукамі. Дзеля гэтака яны, узброіўшыся газавым рэзаком, выправіліся на ўчастак нафтапровада, што пралягаў празь іх мяйсцовасьць. І трэба ж было здарыцца, што ў гэты самы час пачвара як раз праплывала ў плыні нафты ў тым самым мейсцы.

Пачавара, трапіўшы на волю, сьпярша даела ў брыгадзіра тое, што засталося пасьля рукі, а потым кінулася на астатніх. Зьеўшы цэлую брыгаду нафтавікоў, задаволены трытон заснуў.

Прыбылыя па выкліку службы энэрганагляду палеянтолягі, прытрымліваючыся міжнародных пагадненьняў, акальцавалі пачвару і запусьцілі яе назад у нафтапровад, каб высьвятліць шлях міграцыі з Усходу на Захад. На жаль, ніякіх зьвестак ад польскіх і нямецкіх калегаў нашыя палеянтолягі не атрымалі й дагэтуль...

Такім чынам, робіцца ясным, што Беларусі лепш за ўсё купляць нафту не ў Расеі, дзе й дагэтуль пануе вечная мерзлата й немудрагелістыя гульні, а ў больш цывілізаваных за Расею краінах - напрыклад, у Арабскіх Эміратах ці Саўдаўскай Арабіі. Прынамсі, цывілізаванасьць грамадзтва гэтых дзяржаваў дае ўсе падставы меркаваць, што разам з экспартнай нафтай да нас ня трапшь чарговая рэліктавая расейская гнюснасьць...

Некаторя псэўданавукоўцы-шарлатаны, гаворачы пра шкоднасьць пачваразнаўства, патрабуюць, каб дзяржаўныя структуры пазбавілі датацыяў гэтую галіну навукі. Пры гэтым яны спасылаюцца на адну прыкрую гісторыю, якая надарылася ў сталіцы Беларусі ня так даўно...

Вядомы сталічны драматург Аляксей Д. неяк зайшоў у бар Дома Актора, больш вядомы ў колах менскае інтэлектуальнае й творчай эліты як «Каламутнае вока». За стойкай ён убачыў новую бармэнку - былога актора дзіцячага тэатра, а цяпер масьцітага драматурга надзвычай уразіла, зь якой натуральнай шчырасьцю тая аблічвала падвесялёных кліентаў. На такое ня быў здатны нават ён, і таму нечакана для сябе прапанаваў бармэнцы пабрацца шлюбам.

Разумеючы, што жонка вядомага драматурга ня можа і надалей знаходзіцца за стойкай, ён уладкаваў яе акторкай у Акадэмічны тэатр.

Але зь першых жа дзён шлюбу драматурга моцна занепакоіла наступнае: пры пацалунках былая бармэнка балюча кусала яго вусны, а аднойчы ледзь не адгрызла язык.

Нэрвова неўраўнаважаны драматург ня мог доўта трымаць неспакой пры сабе, і аднойчы, у пьянай кампаніі падзяліўся сваімі назіраньнямі зь лепшым сабутэльнікам - паэтам Вальдэмарам Н. Паколькі сталічны Дом Актора мейсьціцца ў былым архіерэйскім палацы, то інтэр'ер, выкананы ў псэўдабізантыйскім стылі, схіляў сабутэльнікаў да містыкі; паэт Вальдэмар Н. адразу ж згадаў шматлікія публікацыі бульварнага часопіса, галоўным рэдактаром якого быў, пра жахлівых нячысьцікаў і падступных злыдухаў. Пасьля трэйцяй пляшкі, купленай у швэйцара, і сам Аляксей Д. пагадзіўся, што ягоная жонка - людажэрка.

Можа, драматург, прачнуўшыся з пахмельля раніцою, і забыўся б на вечаровую размову, каб ня тыя пяшчоты, якімі вырашыла адарыць яго жонка ў ложку: ледзь прытомны зь вялікімі намаганьнямі ён адарваў галаву ад падушкі й убачыў, як ягоны чэляс схаваўся ў роце былой бармэнкі па самы камель. Лоб драматурга пакрыўся халодным потам, бо ён ўспомніў, як тыдзень таму, беручы ў касьцёле сьвятую аплатку з рук ксяндза, ягоная жонка так глыбока заглынула лыжку, што ледзь не адкусіла сьвятару пальцы...

Перад масьцітым драматургам ва ўсёй непазьбежнасьці вырашэньня паўстала дылема - жончына жыцьцё ці ўласны чэляс. Ня варта й казаць, што ён абраў апошняе - схапіўшы з начнога століка вялізны том сваёй новай п'есы ў вершах, Аляксей Д. забіў ім жонку...

На жаль, пасьпешлівае рашэньне не заўседы бывае правільным: паталягаанатамічнае дасьледваньне былой бармэнкі паказала, што яна - самая звычайная жанчына, праўда пажадліўка, але ні ў якім разе не людажэрка, як меркаваў яе муж.