Dorota Terakowska - W krainie kota

Moja matka zaś, Królowa Mieczy, oczywiście cały czas na mnie czeka. I zobaczę ją znowu. Ją, mojego tatę, braciszka Resza… A Kotyk…

– Ewa, ja rozumiem, że kobiety w ciąży mają różne kaprysy, ale nie pojmuję, jak mogłaś wejść do naszego łóżka z tak okropnie brudnymi, ubłoconymi nogami! Do diabła, chyba nie chodziłaś w nocy boso po ogrodzie! – wołał Adam, stojąc w piżamie koło naszej pięknej, wielkiej, wiśniowej kanapy. Była niedziela i, chwała Bogu, nawet on mógł dłużej pospać. Niestety, właśnie budził mnie, co prawda z tacą, na której stały kawa ze śmietanką, świeże rogaliki z miodem i jedna róża we flakoniku.

– Nie pamiętam, Adamie, co robiłam w nocy. Na pewno spałam – wymamrotałam i uśmiechnęłam się do niego. Czułam się po tej nocy jak świeżo narodzona, a ta mała istotka w moim brzuchu też była dziś dziwnie radosna.

– Lubię ostatnio sobie pospać. Mam wtedy uczucie, że tonę w zielonym, czystym, rześkim jeziorze – powiedziałam do męża, ziewając i pijąc aromatyczną kawę. – Przypuszczam, że przez najbliższy czas będę spać dużo, dużo, dużo… Aha, nie widziałeś gdzieś w ogrodzie Kotyka, Adamie? Bo czuję, że on wkrótce znów do nas wróci. Nie chciałabym, żeby zbyt długo moknął w ogrodzie…

Mazury, lato 1995; Kraków 1998