Stephanie James - Diabelska cena

– Czy wiesz, kochanie – powiedziała przeciągle, gdy jej mąż przeszedł przez rozsuwane szklane drzwi, trzymając w ręku butelkę szampana i dwa kieliszki – zaczynam mieć pewne podejrzenia co do tego, dlaczego się ze mną ożeniłeś.

Julian jęknął, postawił kieliszki i nalał do nich szampana.

– Posłuchajmy, co tym razem uległo się w twojej bujnej wyobraźni!

– Dziś rano podczas ślubu musiałam składać masę różnych przysiąg i obietnic.

– Ale czy one nie są prawdziwe? Podał jej kieliszek i usiadł obok niej. Kserkses położył się u ich stóp.

– Czy postanowiłeś się ze mną ożenić, bo doszedłeś do wniosku, że dotrzymam przysiąg? – Emelina ułożyła się wygodnie w zgięciu jego ramienia.

– Nie, to są korzyści uboczne – zapewnił ją pogodnie.

– Naprawdę?

– No cóż, nie zaprzeczę, że przyszło mi to do głowy – powiedział Julian powoli, prawie szorstko. – Wiem, że jesteś kobietą, która dotrzymuje słowa, ale i tak bym się z tobą ożenił. Chciałem, żebyś wiedziała, jak bardzo jestem zaangażowany, Emmy. Nigdy nie żądałaś ode mnie żadnych obietnic, więc pomyślałem, że dam ci je w formie ślubu – wyjaśnił, czując się nagle niezręcznie.

– Och, Julianie – szepnęła łagodnie, przesuwając palcami po jego twarzy z nie skrywaną miłością – nigdy nie prosiłam o obietnice, bo w głębi duszy zawsze wiedziałam, że mogę ci ufać.

Pochwycił jej palce, przyciągnął do ust i pocałował jej przegub.

– A ja chyba wiedziałem od początku, że mogę ufać tobie, Emmy. Tak cię kocham! – Drżącą ręką wyjął kieliszek z jej dłoni, postawił go obok siebie i nakrył dłonią jej pierś. Emelina poczuła czułość i napięcie w jego dotyku. Objęła go za szyję i przyciągnęła do siebie. Gdy po chwili zdała sobie sprawę, do czego prowadzi rosnące pragnienie, zawahała się na chwilę.

– Julianie, ktoś nas może zobaczyć!

– Nie. Nikt nas nie zobaczy w tym kącie ogrodu, a jeśli ktoś podejdzie do bramy, Kserkses go odstraszy.

Rozluźniła się z westchnieniem poddania, a on znowu przywarł ustami do jej ust. Powoli rozbudzali w sobie napięcie. Ubrania jakoś same znikały z ich ciał.

– Chcę cię, żono – wymruczał Julian ochryple, gdy już obydwoje leżeli nadzy. Jego silne ciało dotykało jej ciała. Oparł dłoń na jej biodrze i przyciągnął ją jeszcze bliżej do siebie.

– I ja ciebie chcę, mężu – westchnęła Emelina, rozpływając się w rozkosznych wrażeniach. Jego dłonie przesuwały się po jej ciele pewnie, lecz łagodnie, odkrywając ją na nowo z zaborczym zadowoleniem, aż Emetinę poniosła fala pragnienia. Powoli stapiali się ze sobą, zbliżali się do siebie coraz bardziej, aż w końcu stali się jednym ciałem.

– Boże, Emmy – jęknął Julian, wypełniając ją zupełnie, zatracając się w niej i jednocześnie biorąc ją w posiadanie. – Och, Boże!

Razem przebyli tę łagodną burzę, przywierając do siebie, jakby nic na świecie nie mogło ich rozdzielić, a gdy już było po wszystkim, Julian nadal leżał w przyjaznych objęciach Emeliny.

– Czy wiesz – powiedział ze zdumieniem, patrząc jej w oczy – że dopóki ciebie nie spotkałem, nigdy nie zdawałem sobie sprawy, o co tu właściwie chodzi?

– W seksie? – uśmiechnęła się sennie.

– Nie – zaprzeczył. – O seksie wiedziałem wszystko, ale nic nie wiedziałem o miłości.

– Rozumiem, kochanie. Ze mną było tak samo. Nie wiedziałam, co znaczy tak naprawdę kochać się z kimś, dopóki ciebie nie poznałam.

– Sądziłbym, że taka romantyczka jak ty powinna to wiedzieć już dawno. Przy twojej bujnej wyobraźni?

– Wyobraźnia – oświadczyła Emelina stanowczo -może doprowadzić kobietę tylko do pewnych granic. – Poruszyła się pod jego ciężarem. – Julianie, czy już zdecydowałeś, w jaki sposób mam spłacić swój dług?

– Tak, prawdę mówiąc, tak. – Podniósł na nią roześmiane, błyszczące miłością oczy. – Będę uważał dług za spłacony w dniu, w którym zrobisz przyzwoitą kawę. Doszedłem do tego wniosku dziś rano, gdy zaserwowałaś mi swoją ostatnią próbę.

Emelina oburzyła się.

– To może mi zająć resztę życia! Jeśli chodzi o kawę, bardzo trudno cię zadowolić! Znów pochylił się nad jej uchem.

– Mmm. I o to właśnie chodzi. Będę cię miał w szponach do końca życia – szepnął ochryple.