Nicholas Pileggi - Casino - Miłość i honor w Las Vegas

Zawsze wydawał mi się podejrzany, ale wszyscy uważali go za wspaniałego gościa, a Ernie Davino twierdził, że to świetny włamywacz i spec od zamków.

Ernie Davino, Leo Guardino i Wayne Matecki mieli wejść do środka przez dach.

Sal Romano, Larry Neuman i ja mieliśmy jeździć po ulicy i mieć oczy otwarte. Każdy z nas posiadał policyjny teledetektor i krótkofalówkę umożliwiającą kontakt z ludźmi w sklepie i pomiędzy nami.

Naprzeciw sklepu, po drugiej stronie ulicy stała ciężarówka z wielkim Supermanem namalowanym na karoserii, używana przez Blaskę do wywozu betonowych odpadów. Blasko siedział w niej z teledetektorem i krótkofalówką.

Wybraliśmy świąteczny weekend przed 4 lipca, gdyż liczyliśmy na to, że nikogo nie będzie w pobliżu, a gdyby należało coś wysadzić, ludzie pomyśleliby, że to fajerwerki. W dodatku, ponieważ poniedziałek był dniem świątecznym, nikt zapewne nie pojawiłby się w sklepie aż do wtorku. To by nam dało więcej czasu na pozbycie się towaru.

Zaczęliśmy wczesnym wieczorem. Pamiętam, że gdy dotarliśmy na miejsce, było jeszcze prawie jasno.

Plan przewidywał wejście przez dach w celu obejścia alarmów. Sprawdziłem już, czy w sklepie są detektory ruchu – małe skrzynki z czerwonymi lampkami na ścianie lub drzwiach. Przypominają domowe czujniki pożarowe.

W Bertha's Jewelery nie było ich, zainstalowano za to inne alarmy. Widziałem fotokomórki we wszystkich drzwiach.

Normalnie można by podjechać ciężarówką pod ścianę budynku i zrobić otwór w murze. Doszliśmy jednak do wniosku, że gdyby ściana skarbca w sklepie była ze stali, a nie z betonu, potrzebowalibyśmy palników i wycięcie otworu mogłoby zająć trzy kwadranse. Właśnie dlatego postanowiliśmy wejść przez dach.

Zaraz po rozpoczęciu akcji otrzymuję sygnał od Sala Romana. Mówi, że utknął na parkingu na tyłach centrum handlowego, niedaleko sklepu, i nie potrafi uruchomić wozu.

Podjeżdżam do niego i nie rozumiem, co się stało, bo tuż przed skokiem sprawdziłem samochód. Niedobrze. Cholerny grat. Jestem wkurzony. Przy pomocy swojej riviery spycham wóz Sala z drogi. Daleko, Nie powinien stać w pobliżu sklepu.

Łączę się z Larrym Neumanem i mówię, że ma zabrać Sala z Sahara Avenue, z miejsca naprzeciwko sklepu, tak aby razem mogli jeździć w górę i w dół ulicy, obserwując, co się dzieje. W końcu czworo oczu to nie to co dwoje.

Tymczasem chłopcy meldują, że włamali się przez dach i wchodzą do środka.

Otrzymuję informację od Larry'ego. Jeździ po Saharze i nic; może znaleźć Sala, który miał stać przy krawężniku i czekać na niego.

Larry przeklina Sala i mówi, że powinien go zakatrupić.

Niedobrze, myślę. Po chwili spostrzegam nadjeżdżające radiowozy i przez krótkofalówkę nakazuję wszystkim odwrót.

Mieliśmy umówione miejsca spotkań. Mówię chłopakom, żeby dali nogę ze sklepu, bo zaraz zjawią się tam gliny, ale już jest za późno – gliny wchodzą właśnie przez dach.

Mnie zatrzymują od razu, ale Larry'ego dopiero na Paradise Road.

W końcu zgarniają nas wszystkich. Brakuje tylko Sala. Wtedy właśnie zyskałem pewność, że to kapuś. FBI zrobiło nas na szaro. Od początku znało nasze plany. Tydzień później Sal Romano spacerował po ulicach Chicago. Miałem Tony'emu za złe, że go nie zabił. Mówiłem mu, że Sal to kapuś, ale Tony po prostu zwlekał ze zbadaniem tej sprawy.

W każdym razie agenci czekali na nas w budynku po drugiej stronie ulicy. Obserwowali nas z okien przez lornetki. Nie mieliśmy żadnych szans. Zamierzali wykorzystać sprawę włamania do załatwienia nas i to zrobili.

Aresztowanie uczestników skoku było początkiem końca ludzi Tony'ego. Tamtego dnia zgarnęli wszystkich i Tony pozostał właściwie bez ochrony.

Pamiętam, że rano w dniu skoku zobaczyłem przejeżdżający wóz FBI.

– FBI nie pracuje w weekendy. Co oni tu robią? – zapytałem.

– Może to nie o ciebie chodzi, może po prostu śledzą mnie – odparł.

Stałe nas obserwowali.

Gdy wyruszałem do akcji, powiedziałem:

– Albo zgarniemy dzisiaj kupę forsy, albo staniemy się sławni”.

Aresztowanie Spilotra, Cullotty, eks – policjanta Blaski i gangu „Dziura w murze” zdaniem prokuratora z Oddziału ds. Zwalczania Zorganizowanej Przestępczości, Charlesa Wehnera, było uwieńczeniem trzyletniego śledztwa w sprawie działalności Spilotra w Vegas. I choć Departament Sprawiedliwości nie przedstawił dowodów, które mogłyby potwierdzić początkowe zarzuty, że Spilotro kieruje kasynami w imieniu mafii, istniały tysiące podsłuchanych rozmów i całe mile taśm z nagraniami, które świadczyły o tym, że Spilotro zlecał morderstwa, napady z bronią w ręku i wymuszenia jako szef miejscowej mafii.

Oscar Goodman, towarzyszący Tony'emu na rozprawie, na której Spilotro został postawiony w stan oskarżenia i zwolniony za kaucją w wysokości sześciuset tysięcy dolarów – później zmniejszoną do stu osiemdziesięciu tysięcy – stwierdził, że aresztowania były niczym więcej jak zemstą wymiaru sprawiedliwości na jego kliencie. Dodał, iż żaden z jego klientów nie był tak szykanowany jak Spilotro.

„A owe nagrania – zauważył – są rezultatem nieustannych prób znalezienia mętnego, fałszywego pretekstu do dalszej kampanii prokuratury, której celem jest oskarżenie Anthony'ego Spilotra o popełnienie przestępstwa”.

Jednakże zdaniem emerytowanego agenta FBI, Joego Gerskiego, który przez wiele lat pracował nad sprawą Spilotra:

„W tym przypadku było inaczej. Tym razem mieliśmy żywego świadka, kogoś, kto należał do gangu „Dziura w murze”, kogoś, kto był wtajemniczony w plan skoku na Bertha's Jewelery – mieliśmy Sala Romana. Wcześniej nigdy nie dysponowaliśmy zeznaniami świadka obciążającymi Tony'ego Spilotra. Romano powiedział nam o skoku, o tym, kto weźmie w nim udział i kiedy nastąpi. I wszystko się potwierdziło, a w dodatku Sal był pod naszą opieką – bezpieczny i żywy”.

„Nie uważam go już za swojego przyjaciela”.

Dla mafii nastały niebezpieczne czasy. Lata inwigilacji i podsłuchu zaczęły przynosić plony w postaci aktów oskarżenia. Oprócz zarzutów o kierowanie gangiem „Dziura w murze” Allenowi Dorfmanowi, Royowi Wlliamsowi i Joeyowi Lombardowi postawiono zarzut próby przekupienia senatora z Newady, Howarda Cannona. Nick Civella, Carl Civella, Joe Agosto, Carl DeLuna, Carl Thomas i inni zostali oskarżeni o współudział w zatajaniu wpływów Tropicany; oczekiwano, że Joe Aiuppa, Jackie Cerone i Frank Balistrieri z synami znajdą się w gronie oskarżonych o zatajanie wpływów Stardustu. Kilka ław przysięgłych zapewniło już nietykalność Allenowi Glickowi w zamian za zeznania, ale na razie jego adwokaci trzymali prokuratorów w szachu.

Był to okres, w którym oskarżeni i ich prawnicy miesiącami analizowali treść wielogodzinnych nagrań i oprawnych tomów z przepisanymi na maszynie tekstami rozmów. Adwokaci szukali luk w materiale dowodowym, a oskarżeni usiłowali zamordować potencjalnych świadków.

W tym czasie samo podejrzenie o współpracę z prokuraturą i FBI wystarczało, by zginąć. A nawet jeśli nie współpracowałeś i skazano cię na długą odsiadkę, nadal byłeś w niebezpieczeństwie, bo teraz mogli cię uznać za bardziej podatnego na korzystne propozycje prokuratury.

„Słyszałem, jak chodzą po sali – wspomina Cullotta – i pytają:

– Joe, co myślisz o Mike'u?

– Mike to świetny gość. Jaja ma z żelaza.

– Larry, co myślisz o Mike'u?

– Mike? Cholerny twardziel. Walczy do końca.