Wiktor Pielewin: Helm Grozy

Przepraszam, nie wiedziałem, że przeszkadzam.

IsoldA

Romeo, a ty gdzie byłeś?

Romeo-y-Cohiba

Na razie nie wychodziłem.

IsoldA

Dlaczego?

Romeo-y-Cohiba

Coś mi się zdaje, że to pułapka.

IsoldA

Też myślę, że to pułapka. Tylko i tak już wszyscy w nią wpadliśmy. Nawet ten pokój, w którym siedzisz, jest częścią naszej pułapki.

Romeo-y-Cohiba

Fakt. Dobra, idę się rozejrzeć. Może znajdę te twoje fontanny.

IsoldA

Poczekaj, Romeo. Tam jest już ciemno. Pójdziesz jutro. Powiedz lepiej, jak wyglądasz. Tak jak opowiadała Ariadna?

Romeo-y-Cohiba

Naprawdę nie rozumiem, dlaczego wszyscy uważają, że to akurat ja jej się przyśniłem. Zgadzają się tylko tatuaż i wąsy. Z tatuażem już wyjaśniłem. Czyli zostają wąsy. To tak, jakby identyfikować człowieka po kolorze krawata.

IsoldA

Poważnie jesteś łysy?

Romeo-y-Cohiba

Nie łysy, tylko ogolony na zero. To dwie różne rzeczy. Ludzie łysieją z rozpaczy, a golą włosy z szacunku do siebie. Tylko z daleka można się pomylić. A pieprzyk mam całkiem mały, właściwie wcale go nie widać. Poza tym, kto nie ma na twarzy jakiegoś pieprzyka?

IsoldA

Jesteś ładny?

Romeo-y-Cohiba

Co to znaczy ładny?

IsoldA

No, taki, że przyjemnie spojrzeć.

Romeo-y-Cohiba

Niby komu przyjemnie? Bo jak mnie, to dawno już się na siebie napatrzyłem. A jak komuś, to pewnie zależy od sytuacji. W każdym razie mogę cię zapewnić, że ze mną możesz się nie bać.

IsoldA

W jakim sensie? Nie muszę się bać ciebie? Czy z tobą mogę się niczego nie bać?

Nutscracker

On chciał powiedzieć, że z nim nie przestraszysz się nawet jego.

Romeo-y-Cohiba

Słuchaj, daj ludziom pogadać, co? Izoldo, opowiesz mi o sobie?

IsoldA

Na przykład co?

Romeo-y-Cohiba

Na przykład… Lubisz poezję?

IsoldA

Czasami.

Romeo-y-Cohiba

A kto jest twoim ulubionym poetą?

IsoldA

Caroline Kennedy.

Romeo-y-Cohiba

Co ona napisała?

IsoldA

Ulubione wiersze Jacqueline Kennedy-Onassis.

Romeo-y-Cohiba

A jak wyglądasz?

IsoldA

A jak byś chciał, żebym wyglądała?

Romeo-y-Cohiba

Chciałbym wiedzieć, jak wyglądasz naprawdę.

IsoldA

Średniego wzrostu. Ciemne włosy. Zielone oczy. Podobno jestem ładna.

Romeo-y-Cohiba

Możesz opisać tak, żebym cię zobaczył?

IsoldA

Mówili mi… E, nie wiem, to właściwie bez sensu.

Romeo-y-Cohiba

Co ci mówili?

IsoldA

Ktoś mnie kiedyś porównał do okładki New Yorkera, na której była narysowana Monica Lewinsky jako Gioconda. Tylko wyglądam tak z pięć razy młodziej.

Romeo-y-Cohiba

Znaczy co, jesteś podobna do Moniki Lewinsky?

IsoldA

Ani trochę.

Romeo-y-Cohiba

Czyli do Giocondy?

IsoldA

Nie, wcale. Pewnie to głupio brzmi.

Romeo-y-Cohiba

Nie brzmi głupio, po prostu nie rozumiem.

Monstradamus

Ja ci wytłumaczę. W Monice Lewinsky nie było nic tajemniczego, a w Giocondzie nic seksualnego. Ale jeśli wyobrazimy sobie subtelną zagadkowość Giocondy skrzyżowaną ze zmysłowością Moniki Lewinsky i dorzucimy do tego urok wczesnej młodości, otrzymamy Izoldę. Jasne?

Romeo-y-Cohiba

Te, Nabuchodonozor, ostatni raz powtarzam: przestań się wreszcie wtrącać.

Monstradamus

Nie jestem żaden Nabuchodonozor.

Romeo-y-Cohiba

Wszystko jedno, spadaj. Miałeś jeść, to jedz.

Monstradamus

Już zjadłem.

Romeo-y-Cohiba

To jeszcze wypij. Izoldo, znowu nam przeszkadzają.

IsoldA

Już późno. Idziemy spać.

Romeo-y-Cohiba

OK. Do jutra, o ile będzie jakieś jutro.

IsoldA

Będzie, na pewno będzie. Aha, jeszcze jedno, bo zapomniałam: noszę warkocz.

Ariadna

Tak coś wygląda, że się zakochali.

Monstradamus

A jak inaczej, z takimi nickami? Wyobraź sobie, że się nazywasz Romeo. To niby co masz robić?

Organizm(-:

Łapać paczkę prezerwatyw i hajda szukać swojej Julii.

Nutscracker

Albo repetować karabin i hajda szukać swojego Szekspira.

Romeo-y-Cohiba

Przymknijcie się, co?

Nutscracker

Romeo, jeszcze tu siedzisz? Myśleliśmy, że poszedłeś spać.

Monstradamus

Ariadno! Jeśli przyśni ci się ten spiżowy grzyb, spróbuj się dowiedzieć, co mu chodzi po łbie.

:-))

Monstradamus

Ariadno, nie śpisz?

Ariadna

A gdzie reszta?

Monstradamus

Nie wiem, pewnie śpią. I jak? Widziałaś coś?

Ariadna

Tak.

Monstradamus

Opowiadaj.

Ariadna

Było trochę jak na wykładzie. Siedziałam w sali na jakiejś uczelni, chyba technicznej, bo pod ścianami stała masa przyrządów. Nie wiem, co to było, niektóre miały ekrany, jak telewizor, inne przypominały wagi z jakimiś sprężynkami i obciążnikami. Sala była amfiteatralna, ławki zbiegały do tablicy, przy której stał ten karzeł, z którym rozmawiałam koło fontanny. Oprócz nas nie było tam nikogo. Całą tablicę zajmował skomplikowany schemat jakiegoś urządzenia.

Monstradamus

A pamiętasz, co było wcześniej? Jak tam trafiłaś?

Ariadna

Nie wiem. Karzeł pomachał mi ręką, jak starej znajomej, i powiedział, że podobno chcemy wiedzieć, co jego panu chodzi po łbie. I oświadczył, że właśnie temu poświęcony będzie wykład. Miałam wrażenie, że wszystko dzieje się dokładnie tak, jak się dziać powinno, i nic mnie nie dziwiło. Chociaż w sumie w sali było sporo dziwnych rzeczy. Na przykład schematu na tablicy nie narysowano kredą, tylko wyryto, jak matrycę. Zorientowałam się, bo kiedy karzeł chciał coś poprawić, wziął rylec i zaczął zestrugiwać długie strużyny plastiku, po których na tablicy zostawały jaśniejsze linie.

Monstradamus

Co było na schemacie?

Ariadna

Umysł Asteriska.

Monstradamus

Umysł?

Ariadna

Tak. Schemat był zatytułowany hełm grozy, dużymi literami nad rysunkiem. Ale karzeł kilka razy z naciskiem powtarzał, że to nie nakrycie głowy ani nie urządzenie, ale właśnie umysł, chociaż wszystko razem ewidentnie wyglądało na schemat jakiejś maszynerii. Kształtem przypominało hełm. Identyczny hełm stał na katedrze: starożytny spiżowy kask i pod nim zagięta do środka dziurkowana przyłbica.

Monstradamus

Co to znaczy zagięta do środka?

Ariadna

Dolna część wwijała się do wnętrza hełmu przez szczelinę pośrodku twarzy. Były jeszcze jakieś płytki po bokach, wszystko bardzo stare, zaśniedziałe ze starości. Wyglądało jak hełm rzymskiego gladiatora, jakby spiżowy kapelusz z przyłbicą. Tylko jeszcze z parą rogów. Rogi wyrastały z górnej części hełmu i zaginały się do tyłu. Zauważyłam to już na placu przy fontannie, kiedy Asterisk przechodził koło mnie, tylko jego hełm był większy i bardziej skomplikowany, z mnóstwem różnych przewodów i rurek. Karzeł powiedział, że mamy przed sobą uproszczony model. To, co mówił dalej, brzmiało niesamowicie.