Voll Panik sterz isch an die Wand,
un nemm de Hörer in die Hand.
Hier die Firma Stumpf un Sohn,
tönt‘s dann aus em Telefon.
Horsch zu, mei Esse dut verdaue,
doch iss es nimmie abzubaue.
Es iss e Riesesauerei,
deswege kumm ganz schnell vorbei.
Alla gut, dann geb korz acht,
du hältscht jetzt vor de Klodier Wacht,
zumindescht ä bissel,
vor de Schissel.
Denn macht noch ähner do was nei,
vergrößert sich die Sauerei.
Kumm schnell mein Bu, mer misse mache,
aus de Schissel manche Sache
zu entferne,
des werscht lerne.
Grad do driwwe, ä Stroß weiter,
pass gut uff, dann wärscht ach g‘scheiter.
Als Lehrbu muscht du schnell erfasse,
wie Rechnungspreise dun entstehe
un wie des geht werscht du jetzt sehe.
Hör uff mer hinnerherzudackle,
loss liewer mol dei Köpfel wackle
un mach e traurisches Gesicht,
dann kriegt des alles mehr Gewicht,
drig die Age mehner raus,
dess wirkt sich uff die Rechnung aus.
Denk dro, unser Job is‘ schwierisch
awwer werd net glei zu gierisch.
Wenn‘s viel zu hoch is, des wär dumm,
des spricht sich rasend schnell herum.
Also bleib im owwere Rahme,
so, dass mer‘s dir kann grad noch glawe.
Un wisch dir‘s Grinse aus em G‘sischt,
schunnscht verliert die Rechnung G‘wicht.
Isch kann‘s net glawe, ‘s derf net sei
der Stumpf wollt kumme glei vorbei.
Mei Blos, die is schun widder voll,
toll.
De Duft zieht jetzt schun in de Flur,
wie soll isch dess erkläre nur
meine ganze Nochbarsleit.
Stumpf, jetzt mach, ‘s werd högschtie Zeit.
Zu unserm Job g‘hert Wartezeit,
denn dann erscht sin die Leit bereit,
en richtisch hohe Preis zu zahle,
wenn unsre Miehle langsam mahle.
Ich konnt‘s leider nimmie halte
un hab gedacht, es wär noch gut,
dann war‘s halt doch e bissel mehner
un jetzt kummt a schun die Flut,
aus em owwere Beckerand.
Ich hoff de Stumpf hot Sachverstand
un bringt a glei en Labbe mit,
denn isch laaf mit jedem Schritt
mitte nei
in d‘ Sauerei.
Die Klingel schrillt, er is jetzt do,
jetzt sach mer mol, wo is de Klo.
Des iss glei sei erschtes Wort,
ich zeig nur hie un sach dann, dort.
Fer mich iss des grad wie en Fluch,
hör uff dei Nos, folg dem Geruch,
dann werscht du ach de Klo glei finne,
der dann uffhert mich zu schinne.
Sei Mien, die werd ganz sorgevoll
un guckt ganz traurisch in die Welt.
Bei mir denk isch, dess iss jo toll,
dess koscht jetzt sicher mehner Geld,
um die Schissel zu benutze
un de Dreck noch wegzubutze.
De Stumpf, der sacht, jetzt her mol zu,
du brauchscht ganz sicher jetzt dei Ruh,
geh e halwi Stund spaziere,
während wir hier uffpoliere,
dei kaputteni Toillet
un beseitische de Dreck.
Ach was bin isch jetzt so froh,
dass de Fachmann endlich do,
um de Klo zu repariere,
während isch jetzt geh spaziere.
Babbe, frogt de junge Stumpf,
was machen mir jetzt mit dem Sumpf?
Nix, mein Bu, mer due warte,
du sollscht net immer zu schnell starte.
Wenn des Papier erscht uffgeweicht,
dann wird a unser Arbeit leicht.
Du drigscht nur emol uff die Spülung,
des Wasser werd ach ohne Kühlung,
die Sauerei ganz schnell entferne.
Tja vun deim Vadder kanscht was lerne.
En Druck geniegt, des Rohr is frei,
spült hinunner jetzt de Brei.
De Junior, der kann dess kaum fasse,
Vadder, du bischt efach Klasse.
Jetzt wes isch, was de Spruch bedeit,
net nur geschtern, a noch heit,
dass Handwerk goldene Bodde hat,
des hoscht bewiese, schnell un glatt.
* * *
Sodele - so das haben wir.
Der Ausdruck wurde in früheren Jahren gerne von ansässigen Metzgern benutzt, die bei der Gelegenheit auch noch den Daumen auf die Waage drückten.
Überliefert ist die Antwort eines Kunden
"Ich will ke Sodele, isch will die Worscht".
Awwelhawwermersawwersatt - Steigerung von "awwel hawwe mer" und gut als Sprachübungfür Fortgeschrittene zu gebrauchen.
Dessdo - Dieses da.
Was nicht benannt werden kann, auf das wird gedeutet, was eigentlich immer zum Ziel führt.
Mei Hoor
Manche Männer hawwe Glick,
isch net, mir gehe d‘Hoor zurick.
Ganz langsam un recht unscheinbar,
werre wenischer die Haar.
Als wenn se wollte sisch verstecke,
bilde sisch Geheimratsecke.
Isch konnt des Ganze gar net glawe,
doch seh isch‘s jetzt mit eigne Age,
uff meim Haupt do isch en Fleck,
dort sin die Hoor ganz efach weg.
Vielleischt iss dess e Allergie,
isch guck noch mol genauer hi,
die Gewissheit glab isch kaum,
uff meim Kopp is nur noch Flaum.
An äänere spezielle Stell
do werd des Haupthaar plötzlich hell.
Panisch sterz isch aus dem Raum,
nei ins Auto, aus der Traum.
Meine Jugend is vorbei,
un isch verlier die Hoor debei.
Isch würd die Kahlheit net ertrage
und werd a jetzt de Dokter frage,
ob es net e Mittel gibt,
dess mei Hoor macht widder fit.
In de Praxis ogekumme
wurd isch a glei drogenumme,
denn kummscht du als Privatpatient,
in de Praxis jeder rennt.
Wenn beim Dokter Bargeld lacht,
dann werd a kään Termin gemacht.
Herr Dokter guck, isch muss ball sterwe,
un es freie sich mei Erwe,
denn mei Lewe iss zu End,
wenn sisch des net zum Gute wend.
Mei Hoor, die gehe mir verlore,
deswege bisch du auserkore,
misch vum Haarausfall zu heile,
un disch dobei zu beeile,
bevor noch Schlimmeres passiert
un misch gar nix mehr kuriert.
De Dokter guckt un lächelt leicht,
uff die Stell wo‘s Haupthaar weicht.
Mein guter Mann, die klääne Ecke
kann mer noch ganz gut verstecke.
Un in de Mitt, die freie Lücke
kennt mer ach noch üwwerbrücke.
Mit nem Kamm un Gel im Hoor,
legen die sisch do devor.
So, dass dann, mein guter Mann,
keen Mensch ihr Glatz mehr sehe kann.
Isch kann die Welt net mehr verstehe,
kann der denn mei Problem net sehe?
Herr Dokter, guck genauer hi,
aus meim Kopp do wächst e Knie.
Tja, do gäb‘s noch Implantate,
Perücke un a Imitate,
die so e Stellche kennt verdecke
un wenn isch wollt, det er mol cheke,
was fer misch gääignet wär.
Fer des Ganze wären ungefähr
so fünf- sechstausend Euro zu berappe.
Isch beginn nach Luft zu schnappe.
Denn bei dem genannte Preis,
werd mers jetzt grad rischtisch heiß.
Isch bin zwar eitel, doch net bleed
un wees, dass dess ach anerscht geht.
Ich bin dann in die Stadt gelaufe,
um mir dort e Kapp zu kaufe.
Drei Euro Fuffzisch war de Preis,
jetzt iss mer‘s nimmie ganz so heiß.
Die Kapp, die schützt vor Sonnestrahlung,
is efach in de Handhabung.
Un wenn ins Bett geh‘scht nimm‘scht se ab,
des is de Vorteil vun de Kapp.
Ich geh dehem die Hausdier nei
un mei Fraa is grad debei,
des Owendesse ozurichte,
als isch erzähl ihr die Geschichte.
Dass mei Hoor die Flucht ergreife,
trotz Shampoo un Hygieneseife.
Isch wees gar net, was du hosch,
setz disch hi un halt dei Gosch.
Dann werd isch dir jetzt mol sage,
was de Grund vun deiner Plage.
Wenn vum Kopp des Hoor sisch trennt,
dann is de Mann noch sehr potent.
Die Hormone sin in Schwung
Читать дальше