Logan J. Davisson - De Kleuren Van Een Optimistische Wereld

De oorzaken, de innerlijke conflicten en problemen, zijn nog steeds aanwezig en moeten op lange termijn behandeld worden. Daarom is het vaak niet voldoende om alleen de bovengenoemde eerste hulpmaatregelen toe te passen. De oorzaken kunnen niet worden weggenomen, maar in de loop van een therapie kan de getroffen persoon leren welke gebeurtenissen in het verleden de winkelverslaving in de eerste plaats hebben uitgelokt. Acceptatie van het verleden, inzicht en het leren van nieuw gedrag komen dan op de eerste plaats. De centrale vraag die de getroffenen zich moeten stellen is: Wat mis ik? Wat probeer ik te compenseren door mijn koopgedrag? Dit kan affectie, liefde, erkenning, maar ook het gebrek aan zinvolle activiteit zijn. Wat kan ik doen om weer tevreden te zijn over mezelf en mijn leven?

Schuld door koopverslaving

EC-kaarten, creditcards of andere vormen van contante betaling verleiden u snel om uw financiën uit het oog te verliezen. Kopers die verslaafden kopen, verliezen echter niet alleen het gevoel van hun eigen financiële mogelijkheden, ze negeren ze meestal gewoonweg volledig. Koopverslaafden zijn zich er terdege van bewust dat ze hun financiële grenzen duidelijk overschrijden. Dit weerhoudt hen er echter niet van om het steeds opnieuw te doen, omdat ze daarvoor veel te veel geabsorbeerd worden door hun dwangmatige gedrag. De mogelijkheid om krediet te krijgen of geld te lenen bij banken maakt het gemakkelijker voor mensen met een winkelverslaving om hun verslaving na te streven. Als deze mogelijkheden uitgeput zijn, kan het gebeuren dat er geld wordt geleend van vrienden of familie. Als dit het geval is, wordt het werkelijke doel van het gebruik verhuld. De getroffene krijgt steeds meer schuldgevoelens, omdat in dit geval de persoonlijke component een belangrijke rol speelt. Hij probeert deze schuldgevoelens te onderdrukken door te winkelen, wat hem steeds verder in de negatieve spiraal drijft.

Het duurt meestal langer voordat de behandeling van winkelverslaving kan worden bereikt. Aangezien de betrokken mensen veel meer hebben gekocht dan hun financiële middelen, is er in deze periode een relatief grote schuldenberg ontstaan. Financiële problemen zijn dus een van de vele gevolgen van het kopen van verslaving. Het is typerend dat het exacte bedrag van de schuld niet eens bekend is bij de betrokkenen. Omdat herinneringen en facturen vaak ongelezen worden weggegooid.

Veel mensen die verslaafd zijn aan het kopen van geld opnemen volledig of, afhankelijk van hun persoonlijkheid, kunnen het vaste idee van het verkrijgen van geld illegaal wanneer hun geldreserves zijn opgebruikt of wanneer hun partner heeft genomen hun credit card en contant geld van hen om te stoppen met het kopen razernij. Vaak zijn ze betrokken bij diefstal of drugshandel, wat vroeg of laat leidt tot juridische gevolgen.

Indien de rekeningen niet worden betaald, kunnen de betrokken personen onder bepaalde omstandigheden voor fraude worden gemeld. In een dergelijk geval mogen er geen punitieve omstandigheden als gevolg van winkelverslaving worden verwacht. Zolang winkelverslaving niet wordt erkend als een ziekte op zich, kunnen gedaagden niet hopen op een vermindering van de straf. Als de winkelverslaving zich echter voordoet in combinatie met een andere ernstige aandoening waarbij de winkelverslaving alleen als symptoom optreedt, kan de beoordeling anders zijn. Door het gebrek aan erkenning van verslaving en het publieke debat, zowel op sociaal als wetenschappelijk vlak, moeten veel gerechtsdeskundigen passende voorwaarden opleggen en beoordelingen schrijven in geval van winkelverslaving. Vaak is een verblijf in een forensische of gesloten psychiatrische instelling gepland.

Een andere moeilijkheid die zich voordoet bij het kopen van verslaving: een particulier faillissement kan niet worden aangevraagd als de schulden ontstaan in verband met een strafbaar feit. Omdat veel winkelverslaafden echter vaak veel advertenties van postorderbedrijven hebben voor fraude, wordt het misdrijf in de meeste gevallen gepleegd.

In ieder geval is het de moeite waard om de hulp in te roepen van een schuldhulpverlener die u kan helpen bij het verkrijgen van een overzicht van uw financiën en het opstellen van een schuldreductieplan. Afhankelijk van de omvang van de diensten neemt de schuldeiser vervolgens contact op met de schuldeisers en gaat hij akkoord met de terugbetalingsformaliteiten.

Poliklinische gedragstherapie

Gedragstherapie is een methode op het gebied van psychotherapie. De methode van gedragstherapie wordt vaak omschreven als het helpen van mensen om zichzelf te helpen. In essentie is de aanpak om de oorzaken van de problemen duidelijk te maken aan de patiënt nadat hij ze heeft gezien en hoe dit gedrag zich in het verleden heeft verankerd. De focus van gedragstherapie moet er echter op gericht zijn om de patiënt te voorzien van verschillende methoden om hem te helpen zijn problemen zelf op te lossen. Welke vorm van gedragstherapie wordt gebruikt is altijd afhankelijk van de opleiding van de therapeut. Cognitieve gedragstherapie is de meest voorkomende vorm van therapie. Dit is gebaseerd op de veronderstelling dat probleemoplossende strategieën verkeerd zijn aangeleerd, dat er verkeerde aannames worden gemaakt en dat hieruit de verkeerde conclusies voor verder gedrag worden getrokken. Het doel van gedragstherapie is dan ook om nieuwe probleemoplossende strategieën te leren om op de lange termijn weer zelfstandig met het eigen leven om te kunnen gaan.

In feite is gedragstherapie een zeer belangrijke stap voor zwaar getroffen mensen. De diepere psychologische problemen, die in de eerste plaats hebben geleid tot winkelverslaving, kunnen specifiek worden aangepakt en aangepakt. Het doel is dat er op een gegeven moment een innerlijke vrede met eigen psychische tekorten ontstaat en de acceptatie dat er problemen bestaan, maar dat deze overwonnen kunnen worden. Het bovengenoemde conflict met het innerlijke kind kan ook een probleem zijn bij psychotherapie. Het is zeer waarschijnlijk dat deze conflicten met de therapeut zullen worden besproken bij het onderzoek naar de oorzaken en dat de therapeut de getroffenen zal helpen om deze vroege kinderjarenervaringen te verwerken.

In de volgende stap zal gedragstherapie zich richten op koopgedrag en het ontwikkelen van een bewustzijn van koopgedrag. Dit omvat onder meer het afwegen van de redenen voor of tegen de aankoop en het vermijden van onnodige aankopen. Daarnaast wordt getracht het eigen gedrag transparanter te maken en na te denken over zichzelf. Dit betekent dat de vraag moet worden gesteld: "Wanneer voel ik de drang om te gaan winkelen? Zodra voor de getroffene duidelijk is in welke situaties hij wil gaan winkelen om iets te compenseren, kan een therapeut precies op dit punt worden ingezet. Als dit bewustzijn eenmaal is ontstaan, kunnen strategieën worden aangeleerd om met deze stresssituaties om te gaan en niet toe te geven aan de drang om te kopen.

De universiteit van Erlangen heeft een therapieprogramma ontwikkeld dat speciaal is ontwikkeld voor mensen met een winkelverslaving, waarvan de effectiviteit in studies is aangetoond. 50% van de getroffenen kon op de lange termijn genezen van winkelverslaving en is niet teruggevallen. De therapie is gebaseerd op de aanname dat het pathologische koopgedrag een verstoring van de impulscontrole heeft. Patiënten moeten daarom leren hun gedrag te begrijpen en na te denken over hun gedrag. Zodra dit is gebeurd, is de volgende stap het omleiden. Dit kan bijvoorbeeld een sport zijn of een bepaalde hobby die wordt beoefend totdat de drang om iets te kopen is verdampt.

Degenen die zich in het verleden hebben gericht op materiële beloning moeten leren zichzelf op andere manieren te belonen. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door sport, hobby's of een andere vorm van zelfstandig ondernemerschap.

Gedragstherapie kan individueel plaatsvinden of als groepstherapie worden georganiseerd. Individuele gesprekken hebben het voordeel ten opzichte van groepsdiscussies dat individuele problemen beter kunnen worden aangepakt. Vooral aan het begin van een therapie is het moeilijk voor getroffenen om zich open te stellen voor een vreemdeling. In een individuele therapie wordt de getroffene alleen gedwongen zich open te stellen voor de therapeut, wat voor veel mensen een verademing kan zijn vanwege schaamte over hun problemen.