Logan J. Davisson - De Kleuren Van Een Optimistische Wereld

Aan het begin van een shoppingtour, online of in de winkel, voelen de meeste mensen gevoelens als woede, verdriet, frustratie, eenzaamheid of angst. Vaak wordt ook het gevoel van innerlijke leegte, dat door winkelen moet worden opgevuld, beschreven.

Een typisch kenmerk van winkelverslaafden is dat de aangekochte goederen over het algemeen niet worden gebruikt en na de aankoop niet meer in aanmerking worden genomen. Het is bijvoorbeeld niet ongewoon voor winkelverslaafden om meerdere televisies of 20 paar identieke schoenen te verzamelen. Het is zelfs gebruikelijk dat de artikelen nooit worden uitgepakt of dat voedsel uit de speciale aanbieding rotten en niet worden gegeten.

Het gaat om het kopen voor de verslaafde, niet om de goederen of diensten die ze krijgen. Deze handeling wordt geassocieerd met een gevoel van sterke opwinding, spanning of opwinding. Als je koopt, voel je opluchting, geluk en tevredenheid. Na het winkelen is er een gevoel van wroeging en een schuldig geweten. Deze gevoelens komen vaak voor bij het verlaten van het warenhuis, maar een terugzending van de goederen wordt vaak categorisch uitgesloten. Als ze de goederen uit slecht geweten teruggeven, hebben ze de neiging om uit frustratie een nieuwe aankoop te doen die de waarde van de vorige aankoop overstijgt. Een gevoel van hulpeloosheid is typisch voor shopaholics in deze context. Hoewel ze de schadelijkheid van hun gedrag doorzien, kunnen ze zich er niet alleen van bevrijden.

Kenmerkend voor de gevolgen van het kopen van verslaving is het gevoel dat men geen controle meer heeft over de eigen wil en niets tegen de koopdrang in te brengen. Getroffenen voelen zich machteloos tegenover hun eigen gevoelens en hebben het gevoel de controle over hun leven en over zichzelf te verliezen.

De huidige activiteiten worden vaak onderbroken om toe te geven aan de koopdrang. Dit kan leiden tot een frustrerend argument op het werk, het werk wordt dan onderbroken en de betrokkene gaat naar een warenhuis om de frustratie te onderdrukken en weg te duwen.

Kopen wordt steeds meer het centrum van het leven en bepaalt het hele leven. Zodra u wakker wordt, staan uw gedachten in het teken van mogelijke aankopen. De shopping orgieën komen echter niet noodzakelijkerwijs dagelijks voor, maar kunnen gefaseerd verschijnen. Vooral op momenten dat winkelen sociaal normaal en weloverwogen is, zoals in de periode voor Kerstmis of in de speciale verkoop, kan de winkelende verslaafde onopvallend zijn verslaving vervolgen.

De betrokkenen hebben de neiging hun gedrag te rechtvaardigen en wijzen erop dat zij alleen speciale aanbiedingen hebben gekocht en dus geld kunnen besparen. De verwijzing naar het feit dat het geld door hemzelf wordt verdiend of dat men uiteindelijk deze aankoop heeft verdiend, is niet ongewoon. Ook de intentie om vanaf de volgende maand te sparen en rekeningen en schulden te betalen zijn typisch voor een winkelverslaving. Koopverslaafden hebben de neiging om niet alleen hun gedrag te rechtvaardigen, maar ook om leugens te vertellen over hun koopgedrag of de werkelijke prijs of het bedrag dat ze hebben uitgegeven.

Er is bijna altijd een financieel verlies, omdat mensen die verslaafd zijn aan het kopen van producten die hun financiële middelen te boven gaan. Er is een groot gevaar van cashless winkelen met gratis creditcards, aangezien de remmingsdrempel daalt. Het overzicht van het reeds bestede geld gaat snel verloren en uit onderzoek is ook gebleken dat creditcardhouders meer geld uitgeven aan aankopen dan mensen die met contant geld winkelen. Volgens studies hebben de betrokkenen de neiging om daadwerkelijk de voorkeur te geven aan betaling met een creditcard boven contant geld. Ze lijken ook een zekere afhankelijkheid van hun creditcard te ontwikkelen en willen het huis niet zonder kaart verlaten.

De winkelverslaving is verborgen, want naast de schaamte over het eigen gedrag speelt de angst voor kritiek een dominante rol. Angst voor kritiek is nauw verbonden met een laag zelfbeeld. Als de betrokkenen niet alleen wonen, verstoppen ze de producten in de kelder, geven ze weg aan vrienden of familie of verkopen ze opnieuw tegen bodemprijzen op het internet. Als het huishouden alleen wordt geleid, kan het syndroom van Messie optreden. In tegenstelling tot alcoholverslaving, die herkenbaar is aan een alcoholvlag, of drugsverslaving, die gepaard gaat met veel lichamelijke klachten, kan winkelverslaving van buitenaf relatief goed verborgen zijn. De betrokken persoon kan zijn verslaving niet van buitenaf zien en de toestand van het appartement hoeft geen indicatie te zijn van koopverslaving.

Voor buitenstaanders zijn de beschrijvingen van de getroffenen bijzonder opvallend. Het emotionele leven lijkt uitsluitend afhankelijk te zijn van materiële goederen en door hen te worden bepaald. Met name formuleringen die impliciet aangeven dat een persoon alleen goed is als hij of zij iets in het bijzonder kan kopen, zijn een duidelijke waarschuwing.

Als de getroffenen langere tijd verslaafd zijn aan winkelen, verslechtert hun zelfbeeld aanzienlijk. Depressie en suïcidale gedachten kunnen het gevolg zijn. Vanaf een bepaald moment kunnen de effecten van koopverslaving niet beperkt blijven tot de financiële sfeer alleen. De eerder aangevallen psyche wordt verder naar beneden getrokken en angsten bepalen steeds meer leven. De angst om je baan, je familie, vrienden en je positie in het leven te verliezen, is nu dominant. Vooral wanneer de druk van buitenaf, op het werk of van het gezin, toeneemt, geloven veel mensen dat het een verademing voor hun omgeving zou zijn als ze niet meer zouden leven.

Ontwenningsverschijnselen

Als het voor de betrokkene niet mogelijk is om iets te moeten kopen om toe te geven aan de dwang, treden er ontwenningsverschijnselen op. Onttrekkingsverschijnselen zijn een ander typisch symptoom en komen ook bij andere verslavingen voor. Symptomen van ontwenningsverschijnselen treden meestal op wanneer de financiële middelen uitgeput zijn of wanneer de betrokkenen niet meer in staat zijn om verder te kopen.

Het bezwaar dat er geen fysieke ontwenningsverschijnselen kunnen optreden bij een verslaving die niet afhankelijk is van een bepaalde drug of alcohol is slechts gedeeltelijk gerechtvaardigd. In het geval van winkelverslaving raakt het lichaam gewend aan de verhoogde afgifte van dopamine, het gelukshormoon, dat een kalmerend of bedwelmend effect heeft. Als deze regelmatige afgifte van dopamine nu abrupt wordt gestopt, zullen er aanzienlijke stemmingswisselingen optreden. Deze mentale ontwenningsverschijnselen zijn natuurlijk niet te vergelijken met heroïne ontwenningsverschijnselen, maar ze worden door de getroffenen op een zeer pijnlijke manier ervaren. De ontwenningsverschijnselen van winkelverslaving moeten daarom niet worden afgedaan als winkelverslaving zelf, maar het lijden van de getroffenen is duidelijk aanwezig. Het feit dat zelfmoordgedachten en wanhoopstoestanden kunnen optreden bij drastische terugtrekking van de aankoop toont de immense psychologische druk van de zorgwekkende.

Terugtrekkingsverschijnselen zijn vooral innerlijke rusteloosheid, die kan omslaan in agressiviteit. Irritatie en agressie kunnen zich voordoen wanneer het voor de getroffenen niet meer mogelijk is om hun verslaving voort te zetten. Wanhopig en gedreven door innerlijke rusteloosheid, kunnen ze de neiging hebben om andere stoornissen te ontwikkelen, zoals eetstoornissen, onder terugtrekking, of de onderliggende ziekte, zoals depressie, kan drastisch verergeren in de loop van de "aankoop terugtrekking".

Zoals reeds beschreven, hebben winkelverslaving en zijn secundaire en belangrijkste ziekten een effect op het vrijkomen van de neurotransmitter serotonine. Als er een duidelijk gebrek is aan deze zender, kan dit leiden tot een verhoogde impulsiviteit en agressiviteit, wat een verdere verklaring kan zijn voor de ontwenningsverschijnselen bij een niet-stoffenverslaving.