Logan J. Davisson - De Kleuren Van Een Optimistische Wereld

Dit gevoel dat materiële bezittingen leiden tot sociale acceptatie en meer wordt versterkt door de interpretatie van de eigen samenleving. Materiële objecten van waarde spelen, zoals de betrokkenen geloven, een centrale rol bij het verkrijgen van erkenning en genegenheid. Als de betrokkenen de juiste complimenten krijgen voor hun verworven kleding of de nieuwste mobiele telefoon, worden ze uiteindelijk zelfs versterkt in deze perceptie. Het gevoel van eigenwaarde wordt opgewaardeerd en de getroffenen worden op deze manier verder in de verslaving gedreven. Aangezien de maatschappij zich steeds meer op deze materiële waarden richt, is het niet onwaarschijnlijk dat koopverslaving in de komende generaties sterker vertegenwoordigd zal zijn dan nu het geval is.

Vroeg of laat leidt een gebrek aan veiligheid, nabijheid en liefde vaak tot een innerlijke leegte die moet worden opgevuld door de aankoop van producten. Getroffenen melden bijvoorbeeld dat de komst van online bestelde pakketten hen weer een kinderlijk kerstgevoel geeft. In dit geval is winkelverslaving een wanhopige poging om het gevoel van mooie herinneringen en liefde te herstellen. De centrale rol van het innerlijke kind wordt ook duidelijk in deze beschrijving. In de psychologie worden gedachten, gevoelens en ervaringen uit de kindertijd die een belangrijke rol kunnen spelen in het ervaren en handelen ondanks hun hoge leeftijd, innerlijke kinderen genoemd. Veel winkelverslaafden zijn in een permanent conflict met hun innerlijke kind, dat wil zeggen, in hun geval angst voor afwijzing of terugtrekking van de liefde, en hun volwassen zelf, die wordt gekenmerkt door rede en gevoel van verantwoordelijkheid. Psychotherapie is een manier om een einde te maken aan het eigen conflict met het innerlijke kind en vrede te vinden met de ervaringen en gevoelens uit de kindertijd.

Ook de aandacht en aandacht die de getroffene van de verkoper krijgt is een niet te onderschatten factor. Het gevoel van gebrek aan aandacht en toewijding kan op deze manier worden gecompenseerd. Om deze reden worden de reeds aangekochte goederen niet geretourneerd. Getroffen mensen melden de angst dat de erkenning en liefde van de verkoper verloren zal gaan als ze hun aankoop terugsturen. Opvallend aan deze beschrijvingen is vooral de vertekening van de perceptie van de betrokkenen. De verkoper doet zijn werk professioneel en biedt zijn klanten zelden eerlijke gevoelens van herkenning of zelfs liefde. Het verlangen van de getroffenen naar aandacht en positieve aandacht en de tekorten die in hun eigen leven aanwezig zijn, worden duidelijk.

Noodlotsslag

Een noodlotsslag kan bestaan uit plotselinge werkloosheid, het overlijden van een familielid of soortgelijke stressvolle levenssituaties zoals een scheiding van een langdurige partner. Studies hebben aangetoond dat deze factoren een significante invloed hebben op het gevoel van eigenwaarde op volwassen leeftijd. Terwijl bijvoorbeeld een vertrouwensbreuk in een partnerschap of huwelijk kan leiden tot verlies van zelfvertrouwen en dus tot een koopverslaving, kunnen stressvolle levenssituaties worden uitgeladen door dwangmatig winkelen. In dit geval proberen de getroffenen zich af te leiden van hun negatieve gevoelens en problemen. In deze gevallen moet er in het verleden geen sprake zijn geweest van winkelverslaving, maar moeten de getroffenen door toeval ervaren dat het winkelen hen gemakkelijker en vreugdevoller maakt. Als deze positieve ervaring eenmaal is gemaakt, kan het gebeuren dat de positieve gevoelens opnieuw ervaren willen worden en een vicieuze cirkel begint.

De psychosociale gevolgen van werkloosheid zijn legio. Degenen die plotseling werkloos worden, kunnen zich bijvoorbeeld buitengesloten voelen van de maatschappij. Vooral in Duitsland wordt sociale erkenning vaak bepaald door het professionele succes van het individu. De angst om als lui of arm te worden beschouwd speelt voor veel werklozen een centrale rol. Een andere verstrekkende factor voor veel werklozen is de dreiging van armoede. Het gebrek aan financieel evenwicht, waarin velen van hen als gevolg van de werkloosheid verkeren, leidt tot beperkingen in het koopgedrag tot nu toe en het opgeven van producten of diensten die tot nu toe in hun eigen behoeften hebben voorzien. Om aan dit gevoel te ontsnappen en dit te compenseren, kan overmatig kooplawaai optreden. De motivatie kan heel anders zijn. Sommige mensen willen misschien niet accepteren dat hun financiële mogelijkheden vanaf nu beperkt zijn. Of ze proberen de verveling te verdrijven door middel van shoppingtours. De rol van werk in het dagelijks leven wordt vaak onderschat. Het valt niet te ontkennen dat het beroep essentieel is voor de dagelijkse structuur van veel mensen. Als deze structuren niet meer bestaan, bestaat het gevaar dat veel werklozen in een gat vallen en er vanaf nu naar mogelijkheden wordt gezocht om de dag met andere activiteiten te vullen.

Als een reeds koopverslaafde getroffen wordt door werkloosheid, kunnen de symptomen van koopverslaving verergeren. Drastischer zijn echter de financiële gevolgen van de werkloosheid. Beide factoren bevorderen elkaar en leiden tot een verslechtering van het dwanggedrag. Zelfs mensen die mogelijk het risico lopen om verslaafd te raken aan winkelen, moeten in het geval van werkloosheid bijzondere aandacht besteden aan hun koopgedrag.

Als een partner overlijdt en kinderen worden achtergelaten, beginnen veel winkelverslaafden met een slecht geweten talloze producten te kopen, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de kinderen. Niet alleen de emotionele kloof in zichzelf moet ermee worden gedicht. Dergelijk gedrag is een wanhopige poging om de familie weer gelukkig te maken. Ook hier komt het lage zelfbeeld weer naar voren, want zonder de partner voelt de getroffene een groot onvermogen om voor de gemeenschappelijke kinderen te zorgen. Als dit gevoel wordt gecompenseerd door een enorm aantal materiële goederen, kan het niet langer worden opgevat als normaal rouwgedrag.

De eerder genoemde lotgevallen leiden er niet noodzakelijkerwijs toe dat iemand uitglijdt in een winkelverslaving. Uiteindelijk zijn er tal van factoren die bepalen of er überhaupt sprake is van een koopverslaving. Dit kan het samenspel zijn van een laag gevoel van eigenwaarde en een mogelijke noodlottige beroerte, maar het kan ook de interactie zijn van een laag gevoel van eigenwaarde en een mogelijke noodlottige beroerte bij een andere geestesziekte. Afhankelijk van de persoonlijkheid en life management strategieën, kunnen moeilijke levenssituaties ook helemaal niet leiden tot een psychologische onevenwichtigheid en kunnen ze rouwend en verwerkt worden tot een normale graad. Aangezien gedragsverslaving in de eerste plaats over leergedrag gaat, is het aan te bevelen dat mensen die getroffen worden door noodlottige beroertes zich bewust zijn van mogelijke verslavende middelen of gedragsverslaving. Dit omvat drugs, alcohol, maar ook winkelen of gokken. Als iemand in uw omgeving getroffen wordt door een noodlottige beroerte, is het raadzaam om hulp en ondersteuning te bieden.

Voorkomen met andere ziekten

In de meeste gevallen is winkelverslaving gekoppeld aan andere ziekten of treden andere psychische en lichamelijke symptomen op die wijzen op de aanwezigheid van een andere ziekte. Depressie treedt vaak parallel met winkelverslaving op. Ook angststoornissen en innerlijke leegte zijn kenmerkend voor mensen met een winkelverslaving. Begeleidende eetstoornissen kunnen ook optreden.

De accumulatie of het morbide oppotten van goederen kan mogelijk leiden tot het bekende "Messie syndroom". Studies tonen aan dat de helft van alle shoppers tegelijkertijd het syndroom van Messie heeft. Net als bij winkelverslaving wordt dit syndroom gekenmerkt door een verminderd gevoel van eigenwaarde en psychologische onbalans. Toch hoeft niet elke verkoopverslaafde noodzakelijkerwijs een Messie te zijn. Afhankelijk van de persoonlijkheid en het verleden, kan een verkoopverslaafde de neiging hebben om zijn of haar gekochte producten weg te geven of weg te gooien en dus niet als een Messie te tellen.