Анатоль Кудласевіч - Плакун-трава

Я паеду, мама, за мяжу,
Скажуць: "То ж Антосішын такі!" -
Рыо-дэ-Жэнэйры і Парыжы -
То ж не Мінск, не Слуцак там які,
Нарадзіўся, мама, я не рыжы -
Віцебскам мне ездзіць не з рукі.
Амстэрдам, Пекін, "Кізыл-шчэрбет",
І "Агдам", Атава, "Сонцадар",
Я праеду дарам цэлы свет -
І "Кагор", і "Вермут", Гібралтар
І калі не любы стане свет -
З'еду я туды, куды Макар
Не ганяе ўлецечку цялят.
Я паеду на Кудыкіну гару,
Я на Лысую пад Кіеў загляну.
Разгаворацца маўклівыя дзядзькі,
Скажуць: "То ж Антосішын такі!",
Па-ангельску скажуць: "Отто, брат,
Пабратаўся з д'ябалам і рад,
Бач як ад Берлінаў развязло" -
І мяне не пусцяць у сяло.

ГОРА ГАРАСКОПНАЕ

Загнаны атэізмам у вальеру
Для маскіроўкі вольнадумства я пачаў
Перапрацоўваць у вальеры дух Вальтэра -
Ад хрысціянства ўрэзаў драпача.

Арыентуюся на ўсходнія манеры:
Політэізм - куды ваш монабог:
Учора адбіваў паклоны нерпе,
А Бддзе сёння - значыцца ўжо - ёг!

Перажагнаюся странна ў год сабакі
На будку, ланцужок і тэлефонны слуп,
Прыму ўздзеянне ўсіх знакаў зыдыяка
І ў год мартышкі пакажу вам пуп.

КАСТАЛОМНАЕ

Ото ж трапіўся зяць:
Канавал, касталом -
Дачку мусіў аддаць,
Бо пілі ж за сталом.
Ціш ды цемень начы,
Чую - хруснуў хрыбет:
Дачка рэўмя крычыць,
На падмогу заве.
Ён - звяруга такі,
Пачаў рэбры ламаць,
Ногі, пальцы рукі -
Эх, едры ж яго маць.
Ранкам выйшаў, сапе -
Вочы некуды дзець:
"За навуку цябе
Шчыра дзякую, цесць!".

ГРЫБНОЕ

Я па бары пракрочыў баразной.
Іду сабе і вус не дзьму
І раптам чую: БОжа мой,
Па барадзе
брыдзе
брыда!
То ж баравінны баравік,
Дый не адзін -
З баравіняткамі ідзе.
Каб не спужаць грыбоў навалу,
Я пакрысе, чуць-чуць памалу
Падсунуў кошык к барадзе
І патрусіў!
Грыбоў набраў на славу!
З тае пары, калі ў мяне пытаюць:
"Дзе ўзяць грыбоў? Грыбныя месцы дзе?".
Я вус на палец наматаю
І засмяюся: "Ў барадзе!".

ПАРТЫЙНЫ БЫК

Быў бы я ў партыі бык,
Што на чырвонае прэцца.
А праца — на брук брык,
І сэрца, здаецца, не б’ецца.

Шэф — ён жадзён, як сейф,
Дурындала справаздачы.
Кажу яму: жыта сей —
І левым, і правым — здачы…

Бос — ён дрымучы, як бор,
Не разумее пэўна,
Бо да якіх жа пор
Шчыра спявае пеўнем?...

РЫНАЧНАЕ

Хадзіў па Камароўцы
Я, нібыта вандроўнік,
Штокроку паўтараў:
"Аддам жыццё за рыфму,
Дарма не гаварыцьму,
Бо маю - паўтара".
Вакло прапанавалі,
Бакоў, прада, намялі -
Нічога я не ўзяў.
Бо я хацеў за вершык
Аж дзве ракеты Першынг -
Сказалі мне: "Нізя!".
І так да самай смагі
У смозе тытунёвым
Знямогу здабываў.
А рыначныя магі
Пытаюць, ты тут новы
Жыццё прапанаваў?
І гэтак - шусь! - на піку,
Старэйшы самы крыкне:
"Дарэмна даяцё?"
Аддаў браткам за рыфму:
Карызну, Німфу, Рымшу...
І вершы, і жыццё...

КАРЫТНАЕ

Хто піша пра кветкі, пра знічкі і поўні -
А я пра карыта з юнацкага чоўна.
Ладкую карыта, кармушку іначай,
Без ежы любы будзе здохлаю клячай.
Не трэба мне рыбкі з паэтавай казкі -
Мне вершы з карытам падай, калі ласка!
Таму і ладкую карыта ды яслі
У кожны радок свой, каб вершы не згаслі.
Жылі каб стварэнні, натхнёныя Богам -
У кожным кармушка і харчу замнога.

СКАМЕЙШАНЫ РАДОК