СМЯШЛІВЫ ПЛАЧ
СУР'ЁЗНЫ ЖАРТ
Ціха ў пакоі. Папера і стол.
Сонечны промено да твару прытуліцца.
Нам на дваіх бы натхнення глыток —
Пішацца цяжка пасля Барадуліна.
Вечарам прыйдзе сусед пасядзець.
Чмокнуцца чаркі ілбамі расчулена.
Доўга святло яшчэ будзе гарэць —
Пішацца лёгка пасля Барадуліна.
Алесь Бадак
Белыя коні паперлі на стол.
Промень пад мухай гуляе па вуліцы.
Нам на дваіх бы бутэлек з пяток -
Ох, і нацешымся мы з Барадуліна.
Слухай ты, промень! - крычу праз акно, -
Вось табе грошы, свяці да магАзіна.
Талоны трымай, во, яшчэ на віно.
Мігам давай, добра ж ведаеш азімут?
Хутка ён прыйдзе. Ужо шклянкі стаяць,
Толькі б з грашыма яго не надулі там?
Колькі ж даваў? А, здаецца, на пяць -
Ох, і нацешымся мы з Барадуліна.
Срэбнай ніццю
Між голля прадзецца
Павуціна.
Асенні клавір
Адгукнуўся ў зажураным сэрцы:
Дзе ні глянь -
Лістапад, ліставір.
Алесь Пісарык
Сэрца ніцма
На голле кладзецца.
Павуцінай
Іграе клавір.
І пад музыку восені здэцца,
Што танцуе кругом ліставір...
Лістаскок, лісталёт,
Лістапоўзень.
Залісцела зямля -
Храство!
Лістабегам залістаны поўдзень
Лістаседам асеў
На сяло.
А грудзі пахнуць грушамі,
І завяўззю грахоў
Віктар Стрыжак
Прапахла ты капустаю,
Грукамі, часнаком,
Твой водар ажно хрумстаю
І п'ю яго нагбом.
А ў магазіне пуста так,
Хоць пакаці шаром.
Дастанеш пляшку "Рускае" -
Прыкусіш рукавом.
Даўно мяне спакусве,
Зрабіўся сам не свой:
Бяру цябе, закусваю,
Грудзьмі, як каўбасой.
"І стаю сярод вечнай красы,
Бы стрыножаны слуп ля дарогі"
Улазімір Марук
Пазаўчора стрыножыў слупы.
Сёння іх закілзаў я пананых.
Запытаўся сусед: "Ты куды,
Навстрыўся, Валодзя, так рана?"
Без адказу застаўся сусед.
Цераз слуп перакінуў сядзельца,
І гарапнікам вяцяг як след
Паімчаў на красу паглядзецца.
Паляцеў да красы стрымгалоў
І разлёгся на вечнай дарозе.
Запытаўся сусед: "Ты чаго
Настрыножыў на лобе, Валодзя?"
"Дам табе высокую пасаду -
Будзь майго бяссоння вартавым".
"Вунь слуп стаіць, як вартавы,
І... невядома што вартуе".
"Шапчу ледзь чутнае: "Да скорага"
І кожны слуп мне зараз родны.
З вершаў Раісы Баравіковай
Да стала я ўвечары прысяду -
Аніяк не спіцца, хоць раві.
Не прыходзіць атрымаць пасаду
Мой каханак: слуп і вартавы.
Дзіўнае такое спалучэнне,
Разабрацца цяжка з будуна.
А было ж, было вакол свячэнне -
Збегла варта, я цяпер адна.
Сігануў каханак агародамі.
Я шапчу: "Да скорага! Бывай!" -
Толькі слуп адзін застаўся родны:
Варта ці не варта? - вырашай.
"І ненавіджу за акном
Асалавелую... шпакоўню"
Раіса Баравікова
Учора кот акабанеў,
Як певень біўся ён з сабакам,
А выжал крыху адбарзеў
І ракам свіснуў, небарака.
Мой дом Гамора і Садом:
Рапуха гаўкае на поўню.
Я палюбіла за вакном,
Асалавелая... Не помню...
"Прасторы дзікія са сну"
Кастусь Цвірка
Прасторы дзікія САСНУ.
Перасмакчу яшчэ хоць крыХУ Я.
Я БУду ветлу і сасну
Грызці, мо стане ліпаю.
"Скажуць: "То ж Антосішын такі!
Па-ангельску ўмее гаварыць,
І на двор маўклівыя дзядзькі
Прыйдуць пасядзець і пакурыць.
Буду ездзіць, мама, за мяжу,
У Парыж, у Лондан, - хоць куды...
Уладзімір Папковіч
Надрукую ўсё, што напішу
І паеду з Захад нацянькі.
Читать дальше